αφιερωμένο στη Γαλήνη Γκ.
και στη Βασιλική Κ.
Καθαρή φωνή, αμίλητη,
έξω από το πρόσωπο, δεν διστάζει να εκφωνεί λόγους,
κρύβει με κόπο τα συναισθήματά της,
ασκητική παρουσία, μη πληθωρική, παρότι γυναικεία '
θαρρώ τη λεν’ Γαλήνη '
έρωτας υπό έλεγχο, τιμόνι στην αγάπη,
τυπική αποστροφή «εκ του φυσικού».
Ψίθυροι ' υγρό πυρ από χείλη στενά
ορίζουν τον παράδεισο και τα μυστικά.
Ανήσυχη, ερμηνευτική και λεπτοκαμωμένη '
θαρρώ τη λεν’ Βασιλική
κι «από καθέδρας» έκρινε
και ζει ευτυχισμένη.
Άφαντος ο σωτήρας των ανέραστων '
δικαιώνεται στη σιωπηλή συνενοχή
θυτών που χαίρονται την ήττα τους,
μέσα σε μια νίκη επιβίωσης ανούσια.
Απ’ τα θηκάρια ξέφυγαν τα ξίφη στον καθρέφτη
κι ανάσαναν στον ήλιο αλλά και στη βροχή .
κάτω από την αψίδα τους τα άτομα ξυπνάνε
να ξαναγίνουν πρόσωπα πασχίζουν το πρωί
κι αναρωτιούνται φωναχτά μέχρι να ’ρθει το δείλι
αυτοί οι γνωστοί- άγνωστοι χαμογελούν γυμνοί.
Κάθε βήμα της γυναίκας της αμέτρητης οργής
που αργά και ταραγμένα εκδηλώνει τη σιωπή '
την εξέγερση σιμώνει του απρόκλητου οργασμού,
μα την αναβάλλει πάλι με τη δύναμη θνητού.
Παιδιά γεννούν μόνο όσοι τ’ αγαπούν '
άνθρωπο πλάθει το ανδρόγυνο κι όχι η γυναίκα μόνο,
δίδυμο που υπάρχει πέρα απ’ τον ερωτισμό '
ένωση που δεν διχάζεται μετά τον χωρισμό.
Πτώση που μοιάζει ελεύθερη από γέφυρα σχοινένια
που προσκυνά λυτρωτικά να φτάσει στο νερό '
άγκυρα που ξεχύνεται ν’ αγγίξει το βυθό
και παρασέρνει μονομιάς καδένα σιδερένια
που την προσέχει από ψηλά, πριγκίπισσα κερένια,
ν’ αυτοκτονεί ευθύγραμμα και λίγο κατά τύχη
να σημαδεύει μοναχά μ’ ασφάλεια και λήθη.
Μάτια κλειστά - ψυχή φουρτουνιασμένη
μέσα στην κοινωνικοποίηση αόρατη και ξένη
προσέχει και παραφυλά όποιον την απειλήσει
και απωθεί τον πειρασμό που θα την κατακλύσει '
ποτέ δεν θα τιμωρηθεί ' μα ούτε θα δικαιωθεί.
Τι λές; Θα βρει τη λύση;
Απρίλιος 2008
