Το κατά Ιησούν Ευαγγέλιον (βαρύγδουπος τίτλος!)
Ξέρω' οι εξυπνάδες κάθε είδους και η αθεϊα είναι της μόδας. Υποστηρίζεις κάτι; Απόδειξέ το! Διαφορετικά γιατί να σε πιστέψω; Να με "πιάσεις κορόιδο" και μετά να γελάς μαζί μου; Όχι, φίλε, εγώ είμαι έξυπνος!
Έε λοιπόν, όχι! Εγώ δηλώνω αφελής και τόσο εύπιστος που μπορεί και ένα μικρό παιδάκι να με κοροϊδέψει, αν και τα πολύ μικρά παιδιά είναι αθώα και δεν ξεπέφτουν σε τόσο φτηνά κόλπα. Ο τίτλος είναι σκόπιμα παραπλανητικός για να πουληθεί το βιβλίο. Αν και δηλώνεται αμέσως πως πρόκειται για μυθιστόρημα, υπονοείται πως δεν αφορά τίποτε άλλο παρά μια αχαλίνωτη μυθοπλασία που χρησιμεύει σαν άσκηση γλωσσικής επιδεξιότητας του συγγραφέα πάνω σε ένα θέμα αιώνια "εμπορικό" όπως η ιδιωτική ζωή (αν υπήρξε τέτοια ζωή) του Χριστού, καθώς ολόκληρη η ζωή του έως τον θάνατό του υπήρξε διαφανής και δημόσια. Ξέρω τι θα μου πείτε: που βρισκόταν και τι έκανε ο Χριστός έως τα 30 χρόνια του που δεν έχουμε πληροφορίες, παρά την παραφιλολογία για τη Μαρία Μαγδαληνή που τόση εμπορική διάδοση γνωρίζει.
Όντας λοιπόν αφελής, πέρασε από το μυαλό μου, πως μετά τα τέσσερα Ευαγγέλια του Μάρκου, του Ματθαίου, του Λουκά και του Ιωάννη, θα αποδεικνυόταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και η εκδοχή του ίδιου του Θεανθρώπου Ιησού. Παρότι, όπως είναι γνωστό, οι μεγάλοι δάσκαλοι με πρώτο τον Σωκράτη, δεν άφησαν γραπτά τεκμήρια, είχα την κρυφή ελπίδα πως κάτι είχε ανακαλυφθεί, κάτι άγνωστο, κάτι μυστικό. Δεν επρόκειτο όμως για επιστημονική ερευνητική εργασία ούτε ακόμη για διάσπαρτα νέα ιστορικά στοιχεία αλλά για μια μάλλον ομαλή προσγείωση στην καθημερινότητα, έστω και μιας τόσο μακρινής εποχής όπως αυτής που έζησε ο Χριστός. Έχοντας υπόψη τα προηγούμενα παραδείγματα των: Ερνέστου Ρενάν: Ο βίος του Ιησού και της Πηνελόπης Δέλτα: Η ζωή του Χριστού, θεώρησα πως ένας δημοκρατικός άνθρωπος όπως ο Σαραμάγκου θα έγραφε με έναν στοιχειώδη σεβασμό για τον Χριστό. Όπως κάθε "νεόπλουτος" της γνώσεως αναγνώστης, έτσι κι εγώ έκανα λάθος. Ο Ζοζέ τον αντιμετώπισε ως έναν συνηθισμένο άνθρωπο με πάθη και αδυναμίες εντελώς ανθρώπινα, αλλά δεν σταμάτησε εκεί ' έβαλε, στο τέλος τον Χριστό να περιμένει από τον Θεό να ζητήσει συγγνώμη επειδή επέτρεψε τη σφαγή των νηπίων από τον Ηρώδη. Η ζωή είναι το σημαντικότερο ανθρώπινο αγαθό και η σωτηρία της ψυχής το υπέρτατο αγαθό γενικά. Η σωτηρία έχει τίμημα ' με την απώλεια της ζωής τους τα νήπια, ο Χριστός όπως και άλλοι αθώοι άνθρωποι "εξαγόρασαν" την άρση του προπατορικού αμαρτήματος.
Η ζωή μας δεν είναι ιδιοκτησία μας' ενοικιαστές είμαστε και μάλιστα το "ενοικιαστήριο" είναι αορίστου χρόνου και δεν γνωρίζουμε ούτε πότε λήγει.
Δεν τελειώνουν όλα εδώ, φίλε Ζοζέ' ότι φάμε, ότι πιούμε κι ότι μας γουστάρει! Κι αν αντιτείνεις πως δεν σ' ενδιαφέρει η γνώμη ενός απλού αναγνώστη, αφού πήρες βραβείο Νόμπελ, έχω να σου πω πως τόσο εσύ όσο και πολλοί άλλοι βραβευμένοι λειτούργησαν ως πρόσχημα πολιτικών ισορροπιών και δημοσίων σχέσεων που τροφοδοτούν μια επίφαση αξιοκρατίας.
Όμως, παρόλα αυτά, σε συμπαθώ, αλλά πήρες πολύ στα σοβαρά το ρόλο του κοινωνικού και πολιτικού επικριτή, που όλα τα ξέρει, όλα τα απορρίπτει ως καπιταλιστική σαπίλα, αλλά χωρίς να αντιπροτείνει αξιόπιστο πολιτικο-οικονομικό σύστημα που δεν είναι βέβαια ο κομμουνισμός.
Γειά σου και καλή αντάμωση!
(Στο μεταξύ ρίξε πάλι μια ματιά στα κείμενά σου, όλο και κάτι θα βρεις να διορθώσεις)
Γιώργος Χατζηαποστόλου
