Η κωμωδία αυτή του Σαίξπηρ, όπως σημειώνει ο Βασίλης Ρώτας στην εισαγωγή της μετάφρασης του έργου Αγάπης Αγώνας Άγονος (Love's Labour's Lost), είναι ένα 'βήμα' για να εκφράσει ο ποιητής, καθαρότερα από κάθε άλλο έργο, την προσωπική του θέση για το ζήτημα της υφής, της διάρκειας και της αξίας του έρωτα. Από τα πρόσωπα του έργου, ο Μπιρόν ένας ανεξάρτητος και ενεργητικός νέος "περιφρονεί τις παλιές αξίες, εκφράζοντας το πνεύμα της Αναγέννησης, που εμπνέει όλα τα έργα του ποιητή... (σ. 10)
Η υπόθεση του έργου είναι ότι "τέσσερις νεαροί άρχοντες... αποφασίζουν να ασκητέψουν τρία χρόνια στερημένοι τις'πρόστυχες' χαρές του κόσμου, για ν' αποκτήσουν με τη μελέτη, σοφία και να γίνουν έτσι 'κληρονόμοι αιωνιότητας'.(σ.9) Μόλις, όμως, παίρνουν την απόφαση, εμφανίζεται ο πειρασμός με τη μορφή τεσσάρων νεαρών γυναικών ευγενικής καταγωγής, τις οποίες ερωτεύονται, αλλά προσπαθούν να κατακτήσουν με ερωτικά κόλπα, πράγμα που τους οδηγεί σε πλήρη αποτυχία. "Οι γυναίκες... είναι το σοβαρό πρόσωπο της ηθικής του καιρού και της ζωής,....(σ.10) και τότε οι νεαροί υποχρεώνονται να σοβαρευτούν και να αποδείξουν πως αγαπούν αληθινά τα κορίτσια.
Η ευτυχία που ακολουθεί εμφανίζεται με την προσωποποιημένη μορφή της άνοιξης.
Γιώργος Χατζηαποστόλου
Πηγές:
Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, Αγάπης Αγώνας Άγονος, Εκδ. Ίκαρος 1966, σ.σ. 108.
Love's Labour's Lost, 1975
https://www,youtube,com/watch?v=MbbAIpRHKXU
Εθνικό Θέατρο: Πειραματική Σκηνή (2002)
http://www.nt-archive.gr/viewvideos.aspx?playID=605&videoFile=0506-01-00
