Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2020

Τι νομίζω πως ξέρω


Ο Michel de Montaigne θεωρούσε πως οι άνθρωποι διαπιστώνουν τρεις ανεπάρκειες (ανισομέρειες, ελλείψεις, αδυναμίες) που δεν θα ήθελαν να έχουν σε σχέση με:το σώμα τους, (δηλαδή τη μορφή) τις απόψεις και τις πεποιθήσεις τους, τις πνευματικές τους δυνατότητες (το πόσο λιγότερο έξυπνοι είναι, απ' όσο θα ήθελαν). 
Αυτό που πίστευε πως είναι θεμελιώδες για τη ζωή του ανθρώπου ήταν η σοφία. Ανέλυε την έννοια σοφία σε ταπεινοφροσύνη, μετριοφροσύνη και αποδοχή από τον άνθρωπο των περιορισμένων ορίων γνώσης όπου θα μπορούσε να φτάσει. 
Ο καθηγητής του βίντεο, που έδωσε τη σύντομη συνέντευξη στον παρουσιαστή, βρέθηκε σε άβολη θέση όταν του ζητήθηκε να απαντήσει στην ερώτηση, αν χρειάζεται κάποιος να φοιτήσει σε πανεπιστήμιο για να λέγεται μορφωμένος και κατ' επέκταση σοφός και είπε πως η άποψη του Montaigne ότι, δηλαδή, δεν είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, είναι ρομαντική, άρα ανεδαφική και το βρίσκει, επομένως, δύσκολο να απαντήσει. 
Τι να απαντήσει; Εμείς εδώ κάνουμε ασκήσεις κονφορμισμού και τυπολατρείας και προσπαθούμε να πείσουμε τους σπουδαστές μας πως είναι κάτι ξεχωριστό επειδή συμμερίζονται ή τελοσπάντων συμβιβάζονται, με το δασκαλοκεντρικό Βρετανικό εκπαιδευτικό σύστημα; 
Παρατηρήστε την ψυχρή, άχρωμη και άνευρη χειραψία της αποφοίτου που κατεβαίνει τη σκάλα και συναντάει τον καθηγητή. "Κέντρικ" τον είπε ο παρουσιαστής; Δεν έχει σημασία ' σημασία έχει πως τον μεγάλο Γάλλο κοινωνικό φιλόσοφο τον λένε Michel de Montaigne και η θεωρία του, πως η φήμη και η επίδραση της κοινωνίας αιχμαλωτίζουν τον άνθρωπο, συνεχίζει να ισχύει και στις ημέρες μας. 
Ενδεικτική Βιβλιογραφία: 
Μισέλ Ντε Μονταίνι, Δοκίμια (Βιβλίο πρώτο), μτφρ. Φίλιππος Δρακονταειδής, Εκδ. Βιβλιοπωλείο της Εστίας 1983, σ.σ. 445.
Μισέλ Ντε Μονταίνι, Δοκίμια (Βιβλίο δεύτερο), μτφρ. Φίλιππος Δρακονταειδής, Εκδ. Βιβλιοπωλείο της Εστίας 1983, σ.σ. 598.
Μισέλ Ντε Μονταίνι, Δοκίμια (Βιβλίο τρίτο), μτφρ. Φίλιππος Δρακονταειδής, Εκδ. Βιβλιοπωλείο της Εστίας 1985, σ.σ. 443.
Μονταίνι, Δοκίμια, μτφρ. Κλέων Παράσχος, Εκδ. Αναγνωστίδης (χ.χ.), σ.σ. 198.

Γιώργος Χατζηαποστόλου