...μισό κουλούρι...

Αθήνα, Δεκ. 2015

- "Τρώτε κουλούρι Θεσσαλονίκης; Ξέρετε, εκείνο το καλοψημμένο, ζυμαρένιο δαχτυλίδι, το πνιγμένο στο σουσάμι!" 

- "Ναι", θα μου πείτε. "Τι κοινότοπη ερώτηση είναι αυτή;" 

- "Συγχωρήστε την αφέλειά μου και παρακαλώ, αν θέλετε, ελάτε να καθίσουμε για λίγο σ' αυτό το παγκάκι, να τα πούμε. Δεν έχετε χρόνο; Καλά, ας μην καθίσουμε! Θέλετε να περπατήσουμε μαζί προς την κατεύθυνση που πηγαίνετε; Δεν θα σας ενοχλήσω ' είμαι ήρεμος άνθρωπος αλλά θά 'θελα, παρακαλώ, να με βοηθήσετε να καταλάβω μερικά πράγματα.Ευχαριστώ!" 

- "Είπαμε πως τρώτε κουλούρι ' σωστά; Πολύ καλά! Το αγοράζετε μόνο εσείς ή το προτιμούν και οι φίλοι στην παρέα σας;" 

- "Μόνο εγώ, αλλά αρέσει καμιά φορά και στους φίλους μου." 

- "Το μοιράζεστε μαζί τους;" 

- "Μερικές φορές". 

- "Βέβαια οι φίλοι σας είναι μόνο άνθρωποι και θα θέλουν κάθε πρωί, να βάλουν κάτι στο στόμα τους και να μην ξεκινούν την ημέρα με άδειο στομάχι, καθώς εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε συνηθίσει να παίρνουμε πρωινό, πέρα από έναν καφέ". 

- "Ναι, κάπως έτσι γίνονται τα πράγματα, αλλά τι εννοείτε όταν λέτε πως οι φίλοι μου είναι μόνο άνθρωποι;" 

- "Με συγχωρείτε, δεν πρόκειται για ειρωνεία". Αυτό που ήθελα να μάθω είναι αν όλοι οι φίλοι σας είναι άνθρωποι ή περιλαμβάνονται σε αυτούς και κάποια ζώα". "Αγαπάτε τα ζώα;" 

- "Ασφαλώς! Έχουμε ζώα στο σπίτι: ένα σκύλο και μια γατούλα" 

- "Να υποθέσω ότι έχετε και παιδιά και τους έχετε εμφυσήσει την αγάπη για τα ζώα". 

- "Ναι, βέβαια, από μωρά μεγάλωσαν με ζώα!" 

- "Θαυμάσια! Άρα, θα αγαπάτε όλα τα ζώα, για παράδειγμα, όχι μόνο τα τετράποδα αλλά και τα υπόλοιπα δίποδα, δηλαδή τα πουλιά."

- "Μα, ναι! Πηγαίνουμε τακτικά σε πάρκα και ταϊζουμε τα περιστέρια!"

- "Ωραία!" "Φαντάζομαι ότι τα παιδιά σας, όπως και τα περισσότερα παιδιά, πετούν στα πουλιά τους σπόρους και όταν εκείνα κατεβαίνουν στο έδαφος για να τους φάνε ορμούν με φόρα για να τα πιάσουν!"

- "Είστε περίεργος, το ξέρετε; Παιδιά είναι και θέλουν να τρέξουν, να χαρούνε! Θα τους απαγορεύσουμε να παίζουν;" 

- "Ναι, το καταλαβαίνω, αλλά δε νομίζετε ότι καλό θα ήταν να δείξετε με τον τρόπο σας στα παιδιά πως να προσφέρουν τροφή ώστε να μην τρομάζουν τα πουλιά;" 

- "Ομολογώ ότι δεν σας καταλαβαίνω!" 

- "Αυτό που θέλω να πω είναι πως τα περιστέρια, εκείνες τις στιγμές, βλέπουν τα παιδιά ως γίγαντες που τα κυνηγούν με σκοπό να τα πιάσουν και να τα φάνε!" 

- "Αρχίσατε να με διασκεδάζετε ' δεν είχα σκεφτεί τα πράγματα από την πλευρά των περιστεριών! Ελπίζω να μας το συγχωρήσουν τα περιστέρια που τα ταράζει λίγο ο μικρός!"

- "Λυπάμαι που σας διασκεδάζω ' δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου!"

- "Μα ποιος είναι τελικά, ο σκοπός σας, θα μου πείτε;"

- "Σας είπα, να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι φέρονται με αυτό τον τρόπο στα ζώα"

- "Δηλαδή;"

- "Να, ας πούμε γιατί ρίχνουν μισά κουλούρια στα πουλιά, όπως έκανε ο μικρός γιος σας, χθες την ίδια ώρα στο πεζοδρόμιο μπροστά στην είσοδο του σταθμού του Μετρό όπου σας συνάντησα και σήμερα"

- "Μα είναι απλό: αγαπάει τα πουλάκια και τους έριξε το μισό κουλούρι του!"

- "Καταλαβαίνω ' είναι ευγενική η πράξη του, αλλά δεν είχε κανένα αντίκρυσμα για τα πουλιά".

- "Τι θέλετε να πείτε;"

- "Αυτό που προσπαθώ να πω είναι πως αν περιμένατε λίγα λεπτά. αφότου ο μικρός έριξε στα περιστέρια το κουλούρι, θα βλέπατε να το κοιτάζουν λυπημένα, χωρίς να μπορούν να χορτάσουν την πείνα τους, καθώς δεν έχουν χέρια και αδυνατούσαν τσιμπώντας το, να το τεμαχίσουν σε κομματάκια ώστε να το καταπιούν!"

- "Δεν έχουμε χρόνο για να λεπτολογούμε τόσο τα πράγματα. Αυτό έλειπε, να καθίσουμε να κόψουμε το κουλούρι σε κομματάκια! Δε φτάνει που το ρίξαμε. Άλλοι περνούν και δεν δίνουν καμιά σημασία. Κοιτάξτε να δείτε, με κουράσατε! Έχετε καμιά άλλη απορία να σας λύσω!"

- "Καμία απολύτως! Ευχαριστώ πολύ κυρία μου, γι αυτή τη σύντομη κουβέντα που είχαμε. Έτσι, για την ιστορία του πράγματος, θα ήθελα να γνωρίζετε πως στάθηκα για λίγα λεπτά κι έκοψα το κουλούρι, που έριξε το παιδάκι σας, σε μικρά κομματάκια. Το 'γεύμα' που ακολούθησε δεν λέγεται με λόγια αλλά περιγράφεται πειστικά από τη δεύτερη εικόνα!"
Ελπίζω πάντα σε καθημερινά θαύματα αλλά δεν ξεχνώ πως κάθε χρονιά αρχίζει και τελειώνει με χειμώνα.

Γιώργος Χατζηαποστόλου