Η Πανωραία Χατζηκώστα ήταν Ελληνίδα Μικρασιάτισσα καταγόμενη από αρχοντική οικογένεια τών Κυδωνιών (Αϊβαλί). Το Αϊβαλί καταστράφηκε στις 2 Ιουνίου 1821 από τον τουρκικό στρατό, ως αντίποινα για την πυρπόληση τουρκικού δίκροτου στις 27 Μαΐου στην Ερεσσό της Λέσβου. Τότε η κυρία Χατζηκώστα έχασε τον άντρα της και τα τέσσερα της παιδιά και κατέφυγε στο Ναύπλιο.
Η κυρία Χατζηκώστα καταγράφηκε στην ιστορική μνήμη.όταν, σύμφωνα με αναφορές της εποχής, προσέφερε τα ελάχιστα υπάρχοντά της στον έρανο που έλαβε χώρα στο Ναύπλιο για την ενίσχυση των πολιορκημένων του Μεσολογγίου, το 1826. Ο Ευάγγελος Δαδιώτης, αναφέρεται στη δήλωσή της: "Δεν έχω τίποτα άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό το γρόσι. Αυτά τα τιποτένια προσφέρω στο μαρτυρικό Μεσολόγγι".
Έκτοτε ο χυδαίος χαρακτηρισμός "Ψωροκώσταινα" που αποδιδόταν στην κυρία Χατζηκώστα, αναφέρεται στο ελληνικό κράτος ως κράτος φτωχό, που βασίζεται το περισσότερο στην εθελοντική συνδρομή και προσπάθεια των κατοίκων του παρά στη σωστή και επιστημονική οργάνωση και διαχείριση των εσόδων του.
(Πηγή: wikipedia)
Επισημάνσεις:
Προτείνω να σταματήσουμε να προσβάλλουμε έντιμους ανθρώπους όπως η κυρία Χατζηκώστα που οι ιστορικές και κοινωνικές συγκυρίες καταδίκασαν να ζουν στη φτώχεια και τη μιζέρεια, αναπαράγοντας στερεότυπα και ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς. Η λεκτική (θεωρητική) αποστασιοποίηση από την πενία και τη δυστυχία δεν μας προσδίδει ευημερία, ούτε ανεβάζει το κοινωνικό μας επίπεδο ' το αντίστροφο! Πόσο μάλλον όταν αυτοί οι άνθρωποι, προσφέρουν όχι από το υστέρημά τους, αλλά από την ίδια τους τη σάρκα στο έθνος ώστε να αναστηθεί.
Το ασημένιο δαχτυλίδι που προσέφερε η κυρία Χατζηκώστα, δεν ήταν μόνο μια ακριβή προσφορά, αλλά αντιπροσώπευε το τελευταίο σύμβολο μιας προσηγούμενης ευημερούσας ζωής στις ακτές της Ιωνίας από την οποία αποκόπηκε βίαια. Δηλαδή, η μεγάλη αυτή κυρία αποποιούνταν μια για πάντα την ελάχιστη πιθανότητα να ξεκινήσει μια ανθρώπινη ζωή.
Από την άλλη πλευρά, καλό θα ήταν σήμερα, να πάψουμε να αποκαλούμε κυρίους, μια μακρά σειρά ανάξιων πολιτικών που τους προώθησαν σε κρατικές θέσεις διεφθαρμένοι κομματικοί μηχανισμοί και εξέλεξε ένας συμφεροντολόγος ελληνικός λαός για να εξυπηρετήσουν τα ατομικά του συμφέροντα.
Ενδεικτικό κριτήριο της αξίας ενός πολιτικού είναι, κατά τη γνώμη μου, η οικονομική κατάσταση στην οποία βρισκόταν όταν απεβίωσε. Αν εξήλθε πλουσιώτερος από την πολιτική, σε σχέση με την προηγούμενη κατάστασή του, γεγονός που παραπέμπει σε εκμετάλλευση της θέσης του, είναι ένας ανάξιος πολιτικός, που δεν δικαιούται να τον αποκαλούν κύριο.
Τιμούμε τους ανιδιοτελείς ανθρώπους - πολιτικούς, αν και χρειάζεται να ψάξουμε πολύ για να τους "ανακαλύψουμε".
Χρόνια Πολλά
Γιώργος Χατζηαποστόλου
