Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2016

Σβήσε - Γράψε ... Ιστορία!


Μία από τις αγαπημένες μου συνήθειες είναι να πλάθω μικρές ιστορίες που δοκιμάζουν να λειτουργήσουν άλλοτε ως παραβολές και, άλλοτε ως παραδείγματα (προς μίμηση ή προς αποφυγή). Αυτές οι ιστορίες αρχίζουν πολλές φορές με μια σύντομη ιστορική αναδρομή του θέματος που πραγματεύομαι, και συμπληρώνονται από επιγραμματική κοινωνική θεώρηση και, βέβαια, ψυχολογική ερμηνεία. Το ερώτημα γνωστό, επαναλαμβανόμενο αλλά πάντα επίκαιρο: σε ποιο βαθμό ο πολιτισμός της Ελλάδας μπορεί να βοηθήσει τη χώρα να ξεπεράσει την τεχνητή και κατευθυνόμενη -από μεγάλες χρηματιστικές και επιχειρηματικές οικογένειες- πολύπλευρη κρίση; 
Ας ασχοληθούμε λίγο με την επίσκεψη στην Ελλάδα του Αμερικανού προέδρου. Οι Ενωμένες Πολιτείες μας έστειλαν το πιο ελκυστικό πολιτικό "προϊόν" τους -τον Ομπάμα- ενώ κράτησαν στο έδαφός τους τον νέο πρόεδρο ' έναν ακόμα ανόητο επιχειρηματία εκλεγμένο από τους εκλέκτορες και όχι απευθείας από το εκλογικό σώμα.  
Ας ξεκινήσουμε με κάποιες εύλογες απορίες:
Γιατί ένας εξαιρετικά αγαπητός, στο κοινό, Αμερικανός πρόεδρος -ο δημοφιλέστερος των τελευταίων ετών (από την περίοδο της προεδρίας Κλίντον)- έρχεται τώρα να επισκεφθεί την Ελλάδα; Είναι αρκετά δημοφιλής, έστω κι αν θεωρήσουμε -σε μια έξαρση σωβινισμού- πως θα συμπλήρωνε τη λαμπρή επικοινωνιακή του εικόνα και μ' ένα "ελληνικό παράσημο". Έτσι είναι; Μακάρι τα πράγματα να ήταν τόσο απλά αλλά και τόσο επιφανειακά.  
Πιστεύω -για να μην πω πως είμαι σίγουρος- πως ήρθε για λίγους, συγκεκριμένους και σημαντικούς, για τις ΕΠΑ κυρίως, λόγους.
Κατ' αρχάς, ήρθε γιατί μετά το πρόγραμμα υγείας ObamaCare, ήθελε για λόγους υστεροφημίας να τον θυμούνται ως, μορφωμένο, ειρηνόφιλο, λαϊκό, κοινωνικό, δίκαιο και πιστό προς τους συμμάχους του (εμάς τους Έλληνες) έστω κι αν η χώρα του, μας πλήγωσε -ειδικά κατά της περίοδο της Δικτατορίας- όπου πολλοί μαρτύρησαν βασανιζόμενοι, ή χάθηκαν στα ξερονήσια της εξορίας. Παρ' ολίγο να συμπέσει απόλυτα ο χρόνος της επίσκεψης Ομπάμα με τον εορτασμό της 43ης επετείου του Πολυτεχνείου! Θα είχε ενδιαφέρον ο τρόπος σχολιασμού του σε αντιαμερικανικά συνθήματα που πιθανώς να άκουγε!  Όπως ήταν αναμενόμενο για έναν άνθρωπο του δικού του πνευματικού επιπέδου -με τέτοια επικοινωνιακή άνεση- κατάφερε να τα "σβήσει" όλα (άσχημες αναμνήσεις) με το παράστημα, το χαμόγελο και, βέβαια τη λεκτική του ευχέρεια. 
Αλλά, ας δούμε λίγο, τις κινήσεις του: ήρθε στη χώρα μας στο τέλος της θητείας του για να μην μπορούν να αναιρέσουν -οι οικονομικοί παράγοντες που κυβερνούν στην πραγματικότητα τις ΕΠΑ- τις "δεσμεύσεις" του περί συμμαχίας κτλ.Η υπογράμμιση της σημασίας που έχει λόγω γεωγραφικής θέσης η Ελλάδα για τις ΕΠΑ. και ο θαυμασμός του για τον αρχαίο πολιτισμό μας ολοκλήρωσε με τον καλύτερο τρόπο την κολακευτική εικόνα για τη χώρα μας. Σε κάθε περίπτωση δεν ήταν δύσκολο να είναι λεκτικά γενναιόδωρος μαζί μας καθώς δεν θα είναι υποχρεωμένος αύριο να είναι συνεπής με τις δηλώσεις του, ως απλός πολίτης. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να προκαταβάλλει ευνοϊκά απέναντι στη χώρα μας τον νέο -ηλίθιο- πρόεδρο των ΕΠΑ, Ντόναλντ Ντακ (Τράμπ, ήθελα να πω, λάθος έκανα αλλά δεν έχει σημασία) ' ακόμα μεγαλύτερο βλάκα κι από τον Τζώρτζ Ντάπλγιου Μπους! Ταυτόχρονα, υμνώντας την Ελλάδα, με αφορμή την επίσκεψη στην Ακρόπολη, βροντοφωνάζει στους Τούρκους πρόσφατους "συμμάχους" των Ρώσων, πως δεν τους έχουν ανάγκη ή για να ακριβολογήσουμε, τους θεωρούν δευτερεύουσας γεωπολιτικής σημασίας σε σχέση με την Ελλάδα. Βέβαια, δεν παρέλειψε ο ευφυής Ομπάμα να μας υπενθυμίσει πως όλη αυτή η συμπάθεια προς τη χώρα μας θα πάψει να υφίσταται αν σταματήσουμε κι εμείς να υποδεχόμαστε το ρεύμα των προσφύγων στα νησιά που αναμένεται να κορυφωθεί, ειδικότερα αν καταρρεύσει η συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας για το προσφυγικό.  
Αλήθεια, ποιος θυμήθηκε τις μέρες που βρισκόταν ο Ομπάμα στην Ελλάδα και στην Ακρόπολη, το ολοκαίνουργιο "Σαράϊ" του "Σουλτάνου" ή την επίδειξη νεοπλουτισμού της ηγεσίας ενός λαού που στενάζει κάτω από τη στυγνή δικτατορία ενός παλαβού δυνάστη; Άλλωστε, ο Ερντογάν επείγεται να λύσει, σύμφωνα με τα συμφέροντά του, το Κυπριακό για να βάλει χέρι -μέσω Τουρκοκυπρίων- στα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Κύπρου. 
Θα παρατηρήσατε ότι ο Ομπάμα φάνηκε να γνωρίζει πολύ καλά τις ελληνικές και τις γερμανικές θέσεις για το χρέος και γι αυτό άκουσε σιωπηλός τόσο τον πρωθυπουργό όσο και τον πρόεδρο της δημοκρατίας αφήνοντας -ως καλός νομικός- την Ελλάδα να ελπίζει στο καλύτερο, ενάντια στις πιθανότητες διευθέτησης του προβλήματος. Το ζήτημα με την Αμερική είναι πως έχει δύο πρόσωπα ' όχι μόνο το ελκυστικό πρόσωπο του Ομπάμα αλλά και το αποκρουστικό του Τραμπ και με αυτό το τελευταίο θα υποχρεωθούμε να συμπορευθούμε για 5 τουλάχιστον χρόνια. 
Περαστικά, εύχομαι σε όλους μας!
Επιστρέφοντας στην Αμερική, μάθαμε πως ο Ομπάμα σκέπτεται να τιμήσει διάσημα πρόσωπα (ηθοποιούς, μουσικούς, αθλητές) για το σύνολο του έργου τους και για την απροκάλυπτη και ειλικρινή συμπαράστασή τους στο πρόσωπό του καθ' όλη τη διάρκεια της θητείας του στον Λευκό Οίκο. Ακούστηκαν, μεταξύ άλλων, τα ονόματα των Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Τομ Χάνκς, Μπρους Σπρίνγκστιν αλλά και του εμβληματικού Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ! Χαρισματική προσωπικότητα ο Μπαράκ Ομπάμα, θα λείψει σε όλους τους δημοκρατικούς ανθρώπους και ιδιαίτερα σ' εμάς τους Έλληνες!  
Πάντως, η Ακρόπολη θα συνεχίζει να ταξιδεύει ως "πέτρινο καράβι" που έλεγε ο Σεφέρης, πάνω στο μεγάλο νησί της Ευρασίας (Ευρώπης - Ασίας) και κάθε λίγο κάποιος μεγάλος ηγέτης θα την εκθειάζει  κατά την επίσκεψή του στον αιώνιο βράχο.

Γιώργος Χατζηαποστόλου