Μια ζωή που πέρασε με ιλιγγιώδη ταχύτητα, μπροστά μας, δίπλα μας, πάνω μας. Ένα ξωτικό μεταμορφώθηκε σε κοριτσάκι, γυναίκα κι έφυγε, τέλος, σαν αερικό.
Αν αφεθεί ο άνθρωπος να ανθίσει' αν παρασυρθεί από τα πάθη του' αν ζήσει πέρα από τα βιολογικά του όρια' αν έχει το χάρισμα να επικοινωνεί, ακόμα κι όταν καταρρέει, κανείς δεν τον παρεξηγεί κι αν πριν να συναντήσει τον θάνατο, ομολογήσει: "Εντάξει' μη με πάρετε και τόσο στα σοβαρά' ένα αστείο έκανα" (!) , τότε δε μπορεί παρά να τον θυμούνται με αγάπη.
Οι συγχωρεμένες ψυχές πάνε στον Παράδεισο!
Γειά σου, Τζάνις
Γιώργος Χατζηαποστόλου
