Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010

Η ζωή είναι -και- εδώ

Η σύγχρονη μεγαλούπολη στην οποία έχουμε μεγαλώσει ή ζήσει κάποια διαστήματα της ζωής μας οι περισσότεροι από εμάς, είναι ένα σαθρό σύστημα που φαίνεται να δημιουργήθηκε από την ανάγκη των ηρώων της να αυτοκαθοριστούν και συντηρείται από τη συνήθειά τους να επιβιώνουν.
Αν ξαναγυρίζονταν σήμερα γνωστές κινηματογραφικές ταινίες, ίσως να είχαν τίτλους όπως: «Επάγγελμα: τρομοκράτης» ή «Οι δύο μέρες του τρομοκράτη».

Οι ήρωες της Νατάσας Ζαχαροπούλου κινούνται με τρόπο άμεσο, καίριο για τις επιδιώξεις τους και απόλυτα κατανοητό για τον αναγνώστη και με τον τρόπο αυτό τον παρασύρουν να παρακολουθήσει τις δραστηριότητές τους από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα του βιβλίου.
Τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα του μυθιστορήματος βρίσκουν διέξοδο σε επικίνδυνα ή, πάντως, μη συμβατικά χόμπυ, ώστε να δώσουν νόημα και κατεύθυνση σε μια ζωή -στη ζωή τους- που τους επιβλήθηκε από τρίτους (γονείς, εξουσία, πολιτεία).

Η «ακτινογραφία μιας σκιάς» που κινείται στο σκοτάδι γίνεται οικεία έως και φιλική σε κάποιες στιγμές για τον αναγνώστη, γιατί η Ν.Ζ. δεν φοβάται τον άνθρωπο όσο σκοτεινές κι αν είναι οι απόψεις ή οι επιδιώξεις του, τον αναλύει και τον παραδίδει μέσα από μια ιδιόμορφη κάθαρση στον αναγνώστη ως εξημερωμένο άγριο ζώο της ζούγκλας που δεν απειλεί πλέον τη ζωή του, με χιούμορ και συμπάθεια. Η αστυνομική πλοκή αποτελεί τη σταθερή δομή του μυθιστορήματος και ο ερωτισμός τη συνεκτική ουσία προσώπων και συναισθημάτων.

Η συγγραφέας μέσα από την ιστορία που πλάθει, βρίσκει την ευκαιρία να κάνει επιλεκτικές επισημάνσεις και κριτικά σχόλια για τις σχέσεις των δύο φύλων, τον ρόλο κάθε φύλου στις κοινωνικές διεργασίες, τη θέση των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία και τη μοναξιά που περιβάλλει τα πρόσωπα του μύθου.

Η «συμμετοχή» μου στην πλοκή του μυθιστορήματος εξασφαλίστηκε αβίαστα από την πρώτη σειρά του έχοντας το πλεονέκτημα πως ήμουν εκ των προτέρων αόρατος και επομένως εξασφαλισμένος, ανεξάρτητα από το μέγεθος του κινδύνου που θα μπορούσα να διέτρεχα.
Έχω επομένως εξαιρετικά θετική γνώμη για το μύθο της ιστορίας και αν μου επιτρεπόταν να έχω άποψη για τον τίτλο θα έλεγα πως «Η ζωή είναι και εδώ» αλλά και αλλού, όμως εδώ, εξελίσσεται στην υλική της μορφή και επομένως οι διαδικασίες είναι και απτές και μετρήσιμες, ενώ ακόμη δεν έχουμε ανακαλύψει τρόπους να υπολογίζουμε με ακρίβεια το άυλο και ίσως να μην το καταφέρουμε ποτέ.
Γιώργος Δημητρίου Χ.
Η εικόνα βρίσκεται στη διεύθυνση: digital-camera.gr/index.php?option=photos...