Η κατάσταση στην Ουκρανία σήμερα
Οι Ρώσοι επιτίθενται. Οι Ουκρανοί αμύνονται. Μαζί με τον τακτικό ουκρανικό στρατό πολεμούν και παραστρατιωτικές ακροδεξιές ομάδες. Μαζί με τον ρωσικό στρατό πολεμούν φιλικές προς αυτούς παραστρατιωτικές ομάδες. Οι Δυτικοί (κυρίως οι Αμερικανοί) σφυγμομετρούν την ένταση και την ποικιλία των στρατιωτικών αντιδράσεων των Ρώσων ώστε να αξιολογήσουν την επιχειρησιακή ικανότητά τους, πράγμα πολύτιμο σε ένα μεγαλύτερο ή μεγάλο πόλεμο που οπωσδήποτε, αργά ή γρήγορα, θα ακολουθήσει. Ο Θεός να βάλει το χέρι του, καθώς και οι τρεις αυτοί λαοί που εμπλέκονται άμεσα και έμμεσα σε αυτό τον πόλεμο -θεωρητικά χριστιανοί- δεν φαίνεται να πιστεύουν στον ένα και μοναδικό Θεό, αλλά σε μια ιδιωτική -βολική για τα συμφέροντά τους- εκδοχή του.
Αν δεν μεσολαβούσαν οι απώλειες χιλιάδων ανθρώπινων θυμάτων αυτού του πολέμου, θα μπορούσε απλώς να θεωρηθεί ένα κακογραμμένο παραμύθι ' αλλά υπάρχει άραγε τρόπος να απλοποιήσουμε τα πράγματα ώστε να διακρίνουμε την αλήθεια;
Ήδη από την αρχή του παραμυθιού διαφαίνονται δύο πράγματα:
πρώτον, η παγκόσμια κατάσταση πραγμάτων φαίνεται να εξελίσσεται σαν σε μια θεατρική σκηνή όπου μάλιστα αναθέτουν (χωρίς ακρόαση) σε έναν ηθοποιό να πρωταγωνιστήσει και δεύτερον, ισχύουν νέοι κανόνες στο σκάκι της πολιτικής (διαφορετικοί από το γνωστό, κανονικό παιχνίδι). Σε αυτή την περίπτωση τα πιόνια -οι στρατιώτες- (Ουκρανία) μπορούν να κινηθούν πίσω και πλάγια, ενώ ο αντίπαλος παίκτης (η Ρωσία) έχει περισσότερες από μία βασίλισσες -ήδη από την αρχή του παιχνιδιού- που μπορούν να κινηθούν, όπως είναι γνωστό, προς όλες τις κατευθύνσεις ' αλλά επιπρόσθετα, αυτές ειδικά, μπορούν να "πηδήσουν" εμπόδια όπως τα άλογα, μόνο που εδώ στην περίπτωσή μας έχουμε τα αεροπλάνα ή το πυροβολικό. Μία ακόμα εξαίρεση είναι πως υπάρχει και τρίτος παίκτης (ο Μπάιντεν) στο παιχνίδι, ο οποίος όμως δεν συμμετέχει άμεσα, παρά λειτουργεί ως παρατηρητής και σύμβουλος του δεύτερου παίκτη.
Τι ισχυρίζονται οι δύο παίκτες;
Ο πρώτος (Πούτιν) κατηγορεί τον σύμβουλο του δεύτερου παίκτη πως βρίσκεται πίσω από αυτόν και καθορίζει τις κινήσεις του. Πρόκειται για απόλυτη αλήθεια, μερική αλήθεια, απόλυτο ψέμα ή μερικό ψέμα;
Ο δεύτερος (Ζελένσκι), κατηγορεί τον πρώτο πως είναι ένας άπληστος, εγωιστής γείτονας (και πρώην φίλος) που νομίζει πως επειδή είναι πλουσιότερος και καλύτερα οπλισμένος μπορεί να επιβάλλει στους γνωστούς του να ανέχονται τις ιδιορρυθμίες του χαρακτήρα του.
Ας πούμε μια μικρή ιστορία για να δούμε καλύτερα τι συμβαίνει.
Σε ένα μπαρ με διεθνή πελατεία, κάπου σε μια ουδέτερη χώρα -ας πούμε στην Ελβετία ή την Αυστρία- μπαίνει ένας ξανθός μεσήλικας, μετρίου αναστήματος που δείχνει να κατάγεται από βόρεια χώρα της Ευρώπης, πηγαίνει και κάθεται κοντά σε έναν άλλο. Ο άλλος που κατάγεται από γειτονική χώρα με τη δική του, τον γνωρίζει από παλιά καθώς ήταν φίλος του' του λέει πως δεν θέλει την παρέα του και πως προτιμάει άλλους φίλους' του μιλάει άσχημα, ο βόρειος θυμώνει και αρχίζει να τον χτυπάει. Κανείς δεν μεσολαβεί για να τους χωρίσει, μόνο συγκεντρώνονται σε μια γωνία και συζητούν να καλέσουν την αστυνομία για να τον περιορίσει και έτσι, τελικά να τον συνετίσουν. Ο πρώτος, θέλει να παραμείνει στην παρέα του δεύτερου, αλλά με τον βίαιο τρόπο που αντιδρά, τελικά χάνει το όποιο δίκιο του και όλοι στρέφονται εναντίον του.
Το ερώτημα είναι γιατί ο δεύτερος φέρθηκε τόσο απότομα στον πρώτο; Κάτι θα μεσολάβησε. Απ' ότι μαθαίνουμε, αυτός εκμεταλλευόταν για χρόνια τον δεύτερο ' έπαιρνε δανεικά και αγύριστα, αγόραζε προϊόντα σε εξευτελιστικές τιμές, εφάρμοζε βαριά φορολογία στις μεταξύ τους οικονομικές σχέσεις.
- Έεε μα τότε, θα μου πείτε έχει δίκιο ο άνθρωπος να μην θέλει την παρέα του!
- Ναι, αλλά γιατί τόσα χρόνια τον ανεχόταν και τώρα ξαφνικά αποφάσισε να επαναστατήσει και να τον απομακρύνει από κοντά του;
- Και η υπομονή έχει τα όριά της! Δεν άντεξε άλλο!
- Εδώ μπαίνει ο τρίτος στο παιχνίδι. Βλέποντας την αδικία που γίνεται στον δεύτερο τον πείθει πως αυτός είναι καλός, δίκαιος στις συναλλαγές του και δεν θα εκμεταλλευτεί ποτέ τη φιλία όπως θα προκύψει από τη γνωριμία τους.
- Και, αμέσως, αρχίζει να τον βοηθάει;
- Όχι, μόνο αφότου πέρασαν 25 ημέρες βομβαρδισμών και ο διορισμένος πρόεδρος άρχισε να τριγυρίζει στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και να ζητιανεύει βοήθεια μιλώντας στα κοινοβούλια των χωρών αυτών.
- Γιατί άργησε τόσο πολύ;
- Μα για να έρθει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση ο πρόεδρος και να δεχθεί τους μάλλον δυσμενείς όρους με τους οποίους θα παρασχεθεί η οποιαδήποτε οικονομική ή στρατιωτική βοήθεια.
- Μα αυτή δεν είναι συμπεριφορά μεταξύ φίλων!
- Και ποιός είπε ότι είναι φίλοι!
- Τότε, γιατί ο τρίτος διάλεξε έναν ηθοποιό για να εκδηλώσει τη φιλία του ' μη μου πείτε πως ήταν τυχαίο;
- Τι μπορεί να κάνει ένας ηθοποιός καλύτερα από έναν συνηθισμένο καθημερινό άνθρωπο;
- Είναι ρητορική η ερώτηση;
- Όχι, είναι κυριολεκτική ερώτηση!
- Τι άλλο από το να υποκρίνεται πολύ πειστικά σε έναν ρόλο!
- Σε ποιόν ρόλο;
- Μα, στην περίπτωσή μας, στον ρόλο του προέδρου μιας χώρας!
- Τόσο μεγάλος ρόλος για έναν ηθοποιό!
- Θα είναι μάλλον μεγάλο και το έργο στο οποίο θα συμμετάσχει!
- Μη με ρωτήσετε ποιό θα είναι αυτό το έργο ' είναι προφανές πως πρόκειται για τη διακυβέρνηση μιας χώρας.
- Διακυβέρνηση, με πολύ απλά λόγια, σημαίνει να κινεί, να σταματάει, να στρίβει, να επιταχύνει την κίνηση μιας χώρας.
- Σαν να λέμε, η χώρα είναι ένα όχημα και ο πρόεδρος είναι ο οδηγός.
- Μάλιστα!
- Τι μάλιστα; Μήπως θέλεις να πεις: πολύ σωστά!
- Δεν ξέρω ' αυτό θα το δούμε!
Γιώργος Χατζηαποστόλου
