Κίναρος (από ψηλά)
Η μοναδική κάτοικος
Το εκκλησάκι του Αη-Γιώργη
Που κατοικείτε; Όχι δεν θέλω να μου πείτε πόλη, συνοικία, διεύθυνση, αριθμό, αλλά νησί!
Δε μιλάτε; Μένετε στην Αθήνα, έε; Καλά, μη στενοχωριέστε κι εγώ εκεί μένω τα τελευταία 58 χρόνια. Έλειψα μόνο τα δύο χρόνια της στρατιωτικής θητείας που τα υπηρέτησα στη Λέσβο και συγκεκριμένα στη Μόρια που έγινε τόσο της μόδας τα τελευταία χρόνια.
Τι είναι η πατρίδα μας;
Πατρίδα μας είναι η πόλη μας, το χωριό μας, άντε και η εξοχή που θα πάμε (όσοι πάμε) το καλοκαίρι. - Ναι, αλλά πολύ γενικό ακούγεται! Ας το εξειδικεύσουμε, λοιπόν: πατρίδα μας, πραγματικά, είναι οι συνεργάτες μας στη δουλειά, η οικογένειά μας και τελικά, ο εαυτός μας.
Να λοιπόν που έχουμε ένα, τουλάχιστον κοινό σημείο με τους ερημίτες.
Κίναιρος, λοιπόν (δυτικά Δωδεκάνησα, έκταση: 4.500 στρέμματα, κάτοικοι: 1 - μία κυρία).
Δε θα επιμείνω περισσότερο. Όποιος θέλει μπορεί να βρει εύκολα και άλλα στοιχεία. Μόνο μια ερώτηση θα κάνω: Εσείς θα μένατε σε ένα ερημονήσι, μόνοι σας;
- Είσαι τρελός;
- Όχι!
- Μα πως σου ήρθε;
- Τι είναι αυτά που λες;
- Πλάκα μας κάνεις;
- Άσε ρε φίλε την τρέλα σου!
- Και για να έχουμε καλό ερώτημα: Εσύ (σ' εμένα απευθύνεται), θα πήγαινες;
Δεν ξέρω, φίλε. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι πως δεν με σοκάρει το ερώτημα.
Σε κάλυψα;
- Χμμμ! Υποκριτικό μου φαίνεται, αλλά για να μην συνεχίσεις αυτή την κουβέντα που δεν ξέρω που μπορεί να καταλήξει, ας πούμε ότι το δέχομαι...
Οι Άγιοι και οι Ακρίτες να φυλάνε τα νησάκια μας!
Γιώργος Χατζηαποστόλου
