Το νόημα του μαραθώνιου δρόμου

Σήμερα ζήσαμε άλλη μια μεγάλη αθλητική και πολιτισμική επέτειο: 2500 χρόνια από τη νικηφόρα μάχη του Μαραθώνα. Κάτω από την πίεση της διεθνούς κοινής γνώμης που έχει πρόσφατη στη μνήμη της τη λαμπρή διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων του 2004, η Ελλάδα υποχρεώθηκε να διοργανώσει μια σειρά εκδηλώσεων, σε πείσμα της οικονομικής δυσπραγίας. Στην Αρχαιότητα η Ελλάδα - η Ευρώπη- δεν αλώθηκε από τους Ανατολικούς Λαούς -κυρίως Πέρσες- και έχει φτάσει στην εποχή μας στο σημείο να επιχειρεί την ολοκλήρωση (ενοποίησή της), με όλα τα προβλήματα οικονομικής επικυριαρχίας των ισχυρών επάνω στα ασθενή κράτη της Ευρώπης.
Σε έναν αγώνα, άλλοι υποστηρίζουν πως το κυριότερο είναι η συμμετοχή ' άλλοι, ο τερματισμός ' άλλοι, ο συντομότερος δυνατός χρόνος ολοκλήρωσης της προσπάθειας. Επιτρέψτε μου να αλλάξω λίγο τη σειρά αξιολόγησης: κατά τη γνώμη μου έχει μεγάλη σημασία να τελειώνουμε ότι αρχίζουμε, όσο δύσκολο και επίπονο και αν είναι αυτό. Παρότι δεν ακούγομαι καθόλου πρωτότυπος υπενθυμίζω πως τις ιδιαίτερα μακρές, χρονικά, και επίπονες διαδικασίες συνηθίζουμε να τις παρομοιάζουμε με μαραθώνιο. Δεν έχω τρέξει στη ζωή μου μαραθώνιο ' η μεγαλύτερη απόσταση που έχω τρέξει έως σήμερα είναι 10 χιλιόμετρα, αλλά συνηθίζω να περπατώ από 5 έως 25 χιλιόμετρα κάθε εβδομάδα.
Εξίσου σημαντικό με το να προσπαθούμε μόνοι μας είναι να τολμούμε να ζητούμε τη βοήθεια των άλλων, όταν υπάρχει επιτακτική ανάγκη, παρακάμπτοντας εγωϊσμούς και μικροψυχίες.
"Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί" έλεγε ο Σαίξπηρ, αν και τα νησιά έχουν μια γοητεία.
Όσοι λοιπόν προσπαθούν να ολοκληρώσουν ένα έργο, όπως η Ελβετίδα μαραθωνοδρόμος, έχουν τον απόλυτο σεβασμό μου.

Γιώργος Δημητρίου Χ.