Χειρόγραφα του φθινοπώρου

Άσπρο περιστέρι...

"Άσπρο περιστέρι, πάρε τα όνειρά μου κι ώρα σου καλή ..."

• Τα πρωινά, που το παράθυρό μου ανοίγει νωρίς, ένα ζευγάρι αγριοπερίστερα έρχεται να τα ταϊσω. Το αρσενικό είναι πιο θαρραλέο και τρώει όλα τα ψίχουλα που του δίνω ' το θηλυκό στέκεται σε μια γωνία και με κοιτάζει ξεροκαταπίνοντας σαν να μην καταλαβαίνει τι κάνω ή σαν να μην το αφορά το θέμα. Μάλλον, όμως το κάνει για να αποφύγει τις συγκρούσεις με το αρσενικό που είναι πιο διεκδικητικό, γιατί όποτε έρχεται μόνο του δεν έχει τέτοιες αναστολές.


• Κάθε βράδι ονειρεύομαι και χαίρομαι αν με το ξύπνημα θυμάμαι τι όνειρο είδα, γιατί έχω υλικό να αναλύσω (ονειροκρίτης, Freud και βάλε...).


• Η μητέρα μου, κάθε φορά που με έβλεπε να βγαίνω από την πόρτα έλεγε: Ώρα καλή!

Έχεις και είμαι!

Αφιερωμένο στους ανθρώπους που έγιναν δικοί μου, όταν έπαψαν να με συντροφεύουν με τη φυσική τους παρουσία όσοι γεννήθηκαν "δικοί μου".
Η εικόνα που παρουσιάζεται στο video είναι πολύ κοντά σε αυτό που θα ονόμαζα "στιγμές οικογενειακής ευτυχίας", παίζουν υποθέτω στο χώρο της αυλής τους σε έναν τόπο του εξωτερικού, υποθέτω πως είναι απόδημοι Έλληνες ή ξένοι με Ελληνική ψυχή. Αυτό το τελευταίο είναι ιδιαίτερα γοητευτικό να το βλέπει κανείς. Αν μπορώ να διακρίνω καθαρά, η μπλούζα του κυρίου που τραγουδάει, γράφει: Polska (Πολωνία).

Ευχαριστώ για τη δροσιά!