Την ώρα που ξέσπασε η σημερινή μπόρα σε έναν παιδικό σταθμό στον Κολωνό τα παιδάκια κάλυπταν κάθε φορά με τη φωνή τους τον κεραυνό και αμέσως μετά τη βροντή, ξεσπούσαν σε τρανταχτά γέλια. Έτσι ξόρκιζαν το κακό και μ' αυτό τον τρόπο το ξεπερνούσαν. Το φως κόπηκε επανειλημμένα ' συνεχίσαμε να κάνουμε μάθημα στο ημίφως της βαριάς συννεφιάς περιμένοντας τον ουρανό να ανοίξει. Ο ουρανός δεν άνοιξε και η μπόρα μαινόταν. Ένα κοριτσάκι -η Εσπεράντζα- με ρώτησε που είναι πιο ασφαλές να βρίσκεται κάποιος όταν πέφτουν κεραυνοί. Της εξήγησα πως πρέπει να αποφεύγει τα σημεία που βρίσκονται ψηλά σε μια περιοχή καθώς και να μην κρύβεται κάτω από μεγάλα δέντρα ' άκουσε ψύχραιμα και προσεκτικά και στο τέλος έσφιξε τα χειλάκια της αποφασιστικά' αλλοίμονο στον επόμενο κεραυνό που θα βρεθεί μπροστά της! Θα το μετανιώσει που έπεσε! Τα παιδιά δεν φοβούνται τους κεραυνούς, διστάζουν μπροστά στο άγνωστο και μόλις καταλάβουν τι συμβαίνει αισθάνονται πως επιτέλους έχουν μπροστά τους ένα φυσικό όριο δύναμης στα μέτρα τους που μπορούν να το ξεπεράσουν και απαντούν με θάρρος στην πρόκληση! Εκείνη τη στιγμή ήρθε να την πάρει ο πατέρας της και τον ακολούθησε με χαρά, παρότι ακόμα η μπόρα δεν είχε κοπάσει!
Γιώργος Δημητρίου Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου