Οδηγός εφαρμοσμένης ανοησίας!

ΣΥΜΒΟΥΛΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΕΤΕΙΝΟΝ ΜΟΥ

1

Άκουσέ με καλώς· απεφάσισα να μη σε φάγω, αλλά να σε καταστήσω σοφόν μεταξύ των  ομογενών σου. Δεν λέγω όμως να σε κάμω και άνθρωπον. Πρόσεξε· να γίνης σοφός,  όσον αρκεί δι' ένα πετεινόν· διότι εάν γίνης σοφός, όσον αρκεί δι' ένα άνθρωπον, δεν θα βραδύνη η ώρα, όπου θα βγάλης τα μάτια του διδασκάλου σου.

2

Σε εισάγω εις τον κόσμον και έχεις ανάγκην όπλων, διότι εις έκαστον βήμα σου θα παλαίσης. Αλλά πρόσεξε μη φανερώσης εις ουδένα του οπλισμού σου το σύστημα, διότι θα νικηθής δι' αυτού του ιδίου.

3

Θέλεις να γίνης σοφός; μάθε όσα αρκούν διά να δυσπιστής προς την ιδίαν σου σοφίαν. Πρόσεξε όμως μη τα μάθης όλα, διότι δεν θα πιστεύης πλέον εις τίποτε.

4

Εφ' όσον βλέπεις, ότι το κράτος του πνεύματος δεν κατισχύει των προλήψεων και της ύλης, έκαστος δε δεν είναι υπεύθυνος διά τας ιδίας του μόνον πράξεις, εφ' όσον ο πατήρ ερυθριά διά τον υιόν και ο υιός διά τον πατέρα, η ευτυχία και η δυστυχία θα είναι αι μάλλον και ακροσφαλείς καταστάσεις του βίου.

5

Μη επιδείξης ποτέ την τιμήν σου· είναι πράγμα, το οποίον, όσω πλειότερον εκθέτεις εις την κοινήν θέαν, τόσω μάλλον καθιστάς την υπόστασίν του αμφίβολον.

Επιδεικνύων την τιμήν σου εις τους διαβάτας, είναι ωσάν να λέγης:

— Βεβαιώσατέ με, χριστιανοί· είναι τάχα τιμή αυτό, που έτυχε να έχω, ή μήπως είναι τίποτε άλλο και κάμνω λάθος;

6

Μεγαλοποιείς τα προτερήματά σου; δίδεις υπονοίας, ότι έχεις ολιγώτερα των όσων προσπαθείς να επιδείξης· μεγαλοποιείς τα ελαττώματά σου; κινδυνεύεις να θεωρηθής ως υποκρύπτων πλειότερα.

7

Όταν ο δαίμων αποφασίζη να σε σύρη προς την καταστροφήν σου, δεν σε ωθεί προς αυτήν· σε έλκει.

8

Ο άνθρωπος είναι παραδόξως γελοίος· καταναλίσκει ολόκληρον την σήμερον, διά να σκεφθή τι θα πράξη αύριον.

*** Η αύριον δεν είναι ιδική σου· ανήκει ακόμη εις τον θεόν, ή εις τον διάβολον.

9

Η ισχύς, εις την μυθολογίαν των αρχαίων εσυμβολίζετο δι' αετού· σήμερον θα συναντήσης ισχυρούς, οίτινες, εάν είχον ιδιαιτέραν μυθολογίαν, θα εσυμβόλιζον την ισχύν των διά μικροβίου.

10

Μη ζητήσης να μετρήσης τον έρωτα με το ωρολόγιον· δεν έχει χρόνον ωρισμένον· όταν πάσχη, η στιγμή είναι αιών· όταν ευδαιμονή, ο αιών είναι στιγμή.

Διά του έρωτος μόνον κατορθούται η λύσις του μεγίστου μαθηματικού προβλήματος· να μετρηθή το απείρως σμικρόν διά του απείρως μεγάλου. Ε, είναι αρκετόν το θαύμα τούτο, διά να μη ζητήσης και περισσότερα.

11

Θέλεις να μεταβάλης διά μιας την όψιν όλων των πραγμάτων; γίνου εμπαθής.

12

Βλακεία: το γήρας της νεότητος. Αχρειότης: η νεότης του γήρατος.

13

Όταν βλέπης μίαν υψηλότητα, αποφασίζουσαν να κύψη ολίγον, να την θεωρής ως ευρισκομένην χαμηλότερον και της ταπεινοτέρας ταπεινότητος.

14

Ο πλούτος δεν είναι πάντοτε πρόοδος· η πρόοδος είναι πάντοτε πλούτος.

15

Αλλοίμονόν σου όταν αρχίσης να ζης με αναμνήσεις· εγήρασες.

16

Ν' απεχθάνεσαι την γυναίκα ως υ π ο κ ε ί μ ε ν ο ν, να την λατρεύης ως α ν τ ι κ ε ί μ ε ν ο ν, να την υποφέρης ως ρ ή μ α, και να την καταδικάζης πάντοτε ως κ α τ η γ ο ρ ο ύ μ ε ν ο ν.

17

Να θεωρής τον ανεμοδείκτην ενός ανακτόρου χρησιμότερον ενός βασιλέως ανικάνου· τουλάχιστον δεν έχει ανάγκην εξόδων, και στρέφεται προς όλα τα μέρη του βασιλείου.

18

Φοβού τα τελειότερα εκ των θηρίων, και τους ημιτελείς εκ των ανθρώπων· εκείνα καθιστά θρασύτερα η τελειότης των, τούτους πανουργοτέρους η ατέλειά των.

19

Λάλησον και εκρίθης.

(Από το βιβλίο του Πολύβιου Δημητρακόπουλου: Αι Δύο Διαθήκαι (Χρυσή και  Σιδηρά Διαθήκη). Εκ του Τυπογραφείου Κτενά, Αθήναι 1901.