Εμείς και Αυτοί!

Περί Αρχαίων και Νέων ο λόγος, αγαπητοί φίλοι και αγαπητές φίλες ' περί Ελλήνων και Βαρβάρων, ανδρών και γυναικών, λαών της Μεσογείου και κυβερνήσεων του Βορρά και της Δύσης, χρηματιστών και χρηματιζομένων,  Χριστιανών και "λιγότερο" Χριστιανών, πωλητών και καταναλωτών.
Το ερώτημα επανέρχεται είναι γνωστό: Μπορεί ο άνθρωπος ή ο λαός που οφείλει πολλά χρήματα και αδυνατεί να καταβάλλει άμεσα το τίμημα,  να διατηρεί, ταυτόχρονα, τόσο την ελευθερία όσο και την αξιοπρέπειά του; Οι δανειστές και η προηγούμενη κυβέρνηση απαντούν ομόφωνα και μεγαλόφωνα: Όχι! Η νέα κυβέρνηση και όσοι την υποστηρίζουν είτε με τη δημόσια σιωπή είτε με τους παρασκηνιακούς ψιθύρους τους, απαντούν: Ναί! Γνωρίζετε, νομίζω, τι συνέβαινε στους αγώνες ρητορικής τέχνης της Αρχαιότητας ' κέρδιζε συνήθως όποιος ρήτορας μιλούσε τελευταίος, ανεξάρτητα από το αν είχε δίκιο ή άδικο, μόνο και μόνο γιατί κέρδιζε τις τελευταίες εντυπώσεις του κοινού. Αν βέβαια είχε και αρκετό δίκιο, τότε ήταν ακαταμάχητος. Αυτό συμβαίνει με τη ρητορική της νέας Ελληνικής κυβέρνησης που δείχνει πειστική και ακούγεται αισιόδοξη, μα,  στην περίπτωσή μας, ο χρηματιστής είναι στριφνός και φιλύποπτος και ο κακοπληρωτής πελάτης, καλοπροαίρετος αλλά δυστυχής. Το ζήτημα, λοιπόν, είναι: Θα επιτρέψουν στον μελλοθάνατο να ζήσει  και επομένως να εξωφλήσει τα χρέη του ή θα τον καταδικάσουν σε θάνατο προς παραδειγματισμό άλλων κακοπληρωτών που συνωθούνται στην ουρά των ταμείων; Η λογική λέει πως πρέπει να είναι κάποιος ζωντανός και μάλλον υγιής για να μπορέσει να ανταποκριθεί, μεταξύ άλλων και, στις οικονομικές του υποχρεώσεις, αλλά οι τοκογλύφοι δεν φημίζονται για τη δύναμη της λογικής τους σκέψης.

Σε αυτό, λοιπόν, το υπαρξιακό αδιέξοδο ο Έλληνας και η Ελληνίδα καταφεύγουμε και πάλι στην πολιτιστική μας κληρονομιά για να τροφοδοτήσουμε νέες προσπάθειες αναζωογόνησης και ανατροφοδότησης των κάθε είδους δραστηριοτήτων μας. Η αίσθηση καθαυτή των ναών της Ακρόπολης και και των γλυπτών που στεγάζονται στο νέο μουσείο της, προσφέρουν μια εμπειρία ζωής. Έχω σταματήσει αρκετές φορές μπροστά στον Παρθενώνα και δυσκολεύομαι αφάνταστα να κοιτάξω το ναό΄ πέρα από λίγα δευτερόλεπτα ' αισθάνομαι ένα ωστικό κύμα να εξωθεί το βλέμμα μου προς τον ουρανό. Περιδιαβαίνοντας αυτό το νέο μουσείο -θυμάμαι- κάτι παρατηρούσα προς άλλη κατεύθυνση όταν αισθάνθηκα μια ζωντανή παρουσία ' γύρισα απότομα αριστερά και βρέθηκα σε απόσταση αναπνοής από τις καρυάτιδες ' αισθάνθηκα την ανάγκη να τις αγγίζξω ' αλλά η στάση τους ήταν παράλληλα οικεία και αποτρεπτική. Έτσι γίνεται πάντα με τα ιερά πρόσωπα: την Παναγία, τον Χριστό, τις μυροφόρες και τους αγγέλλους. Το Ελληνικό Πνεύμα όσο κι αν επιχειρήθηκε να χρησιμοποιηθεί από ψευτο-πατριωτικές κυβερνήσεις, δικτατορίες και αγράμματους μονάρχες -γηγενείς και ξένους-  διατηρεί, πάντα, τη δύναμη και την καθαρότητά του. Οι απόγονοι του Βέμπερ θα πρέπει να επικαιροποιήσουν την Πρωτεσταντική -για να μην πούμε, την Καλβινιστική- ηθική σε σχέση με το μέλλον του Καπιταλισμού, ιδιαίτερα σε ότι αφορά την εφαρμογή του σε Χώρες "υψηλού κινδύνου" όπως η Γαλλία, η Ισπανία, η Ιταλία και η Ελλάδα. Η ένταση και η ωμότητα επιβολής επεκτατικών οικονομικών πολιτικών είναι ανάγκη να μειώνονται συνεχώς γιατί διαφορετικά θα καταρρεύσει σύντομα το "τεχνητό" ευρωπαϊκό οικοδόμημα της Ενωμένης Ευρώπης που ενδιαφέρεται μόνο για  τις οικονομικές συναλλαγές. Οι αυτοκτονίες λόγω αδυναμίας αποπληρωμής χρεών θα πρέπει να περιοριστούν σε θανάτους για λόγους ερωτικής απογοήτευσης ή, έστω, για λόγους "τιμής", αφού είναι αδύνατο να εκλείψουν απόλυτα. Η αναζήτηση τροφής από τους ανθρώπους σε κάδους σκουπιδιών θα πρέπει να περιοριστεί σε αναζήτηση ανακυκλώσιμων υλικών, αφού στερούμαστε οικολογικής συνείδησης και αφήνουμε τα χρήσιμα υλικά σε λάθος κάδους. Οι στρατευμένοι επικοινωνιολόγοι θα πρέπει να βρουν ένα αξιοπρεπές επάγγελμα να κάνουν ' καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, πέρα ίσως από την παραγωγή και αυτο-κατανάλωση "θεωρητικών" απορριμάτων. 

Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, αποδεικνύεται από τα "πράγματα" πως οι  αντοχές μας είναι μεγαλύτερες από την ανοχή μας. Σε αυτό τον τόπο έγιναν πολλά στο παρελθόν γιατί οι άνθρωποι δεν ήσαν κύριοι του εαυτού τους και συνήθισαν να κυβερνώνται από πολιτικούς εκπροσώπους, με χαλαρές δημοκρατικές πεποιθήσεις και αμφίβολης ποιότητας ηθική. Νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνετε τι εννοώ. Πάντως, για όσους ακόμη δεν κατάλαβαν, ας υπενθυμίσουμε ότι: "Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα..." πολλά μπορεί, να μη γίνουν!  

Γιώργος Δημητρίου Χ.