(Μονόπρακτο)
Πρόσωπα:
΄Α―νδρας, Γ―υναίκα
Ηλικίες:
40―50 ετών
Επάγγελμα: (Α) Οικονομολόγος σε πολυεθνική εταιρία, (Β) Υπεύθυνη Δημοσίων σχέσεων σε ιδιωτική εταιρία
Χώρα: Ελλάδα
Χρόνος: 2021-22
Χώρος: το σαλόνι μεσοαστικού διαμερίσματος στο κέντρο μιας πόλης
Επίπλωση: σχετικά σύγχρονη (περασμένης δεκαετίας)
Μουσική:
Ravel - Bolero (original version)
Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=Q4wb11w0ZHQ
Διάρκεια
διαλόγου: 15'+ λεπτά
ΑΡΧΗ
ΔΙΑΛΟΓΟΥ
Γ― Τι
γράφεις;
A― Κάτι
προσπαθώ να ...
Γ―
(Σηκώνεται από τον καναπέ και πηγαίνει κοντά του ' βλέπει τον τίτλο): μμμ...θυμήθηκες
τον Μπουκόφσκι Ερωτικές ιστορίες
καθημερινής τρέλας!
Α― Έεε καλά, δεν χωράνε συγκρίσεις' ένα θεατρικό
σκετσάκι θα είναι...με ολίγη επιθεώρηση!
Γ―
Άκουσες, οι στατιστικές λένε ότι ο κορωνοϊός "πλήγωσε" τα ερωτικά
πράγματα!
Α― Πολλά λένε! Συνέχεια το ίδιο τροπάριο: νεκροί,
διασωληνωμένοι, μολυσμένοι, εμβολιασμένοι, ανεμβολίαστοι, πιστοποιητικά,
ημερομηνίες ισχύος πιστοποιητικών, δόσεις, πρώτες, δεύτερες, τρίτες,
ενισχυτικές, αναμνηστικές, εστίαση μετά μουσικής ή άνευ, καθιστοί, 6 μέχρι
τώρα, 8 από τώρα και μετά, απαγορεύονται οι όρθιοι στην εστίαση, επιβάλλεται να
σταθούν όλοι "όρθιοι" στην καθημερινή ζωή ' άσε τα τεστ (μοριακά,
ράπιντ κ.λπ.) Τα πρωτόκολλα που τα πας; Άα καλά, τώρα που το θυμήθηκα, άσε' σού
'χω ετοιμάσει ένα πρωτόκολλο
"φανταστικό".
Γ―
Μη με τρελαίνεις! Όταν λες "φανταστικό", δηλαδή δεν είναι κάτι
πραγματικό;
Α― Ασφαλώς! "Αφάνταστο" ήθελα να πω!
Γ―
Έλα' σε περιμένω! Τι διαλέγεις; Κοινή κλίνη ή εντατική;
Α― Αα ναι, ξέχασα και τις κλίνες! Τι ερώτηση είν' αυτή; Πάλι στον καναπέ θα
"επιχειρήσουμε;" Και βέβαια στην "εντατική".
Γ―
Τι σχεδιάζεις; Να περιμένω να μου δώσεις οξυγόνο;
Α― Αν το θέτεις έτσι, ναι ' αφού εσύ μου δώσεις πρώτα το
φιλί της ζωής.
Γ―
Μα εσύ δεν έχεις αναπνευστικά προβλήματα. Έχω, αλλά επειδή μέχρι τώρα ήμουνα
πολύ κλειστός δεν το έδειχνα! Άαα ... εσύ έχεις στο νου σου το κακό! Το πας για
διασωλήνωση!
Α― Μια στιγμή, περίμενε' δε βλέπεις τα πουλιά; Πριν από το
ζευγάρωμα προηγείται ο "ερωτικός χορός". Έτσι δεν είναι;
Γ―
Και εμείς δεν είμαστε και πουλιά! Εσύ βέβαια έχεις μια στενή σχέση με ένα δικό
σου πουλί, αλλά ας μην μπούμε καλύτερα σε μια ανάλυση μεγεθών και σκληρότητας
γιατί θα πικραθούμε! Πως σκέπτεσαι να με γοητεύσεις;
Α― Να ... έλεγα, αν θέλεις, πρώτα να δούμε ένα επιστημονικό ντοκυμαντέρ
για την πρωτεΐνη της ακίδας του ιού;
Γ―
Τι γίνεται με την πρωτεΐνη;
Α― Νόμισα ότι θα σ' ενδιέφερε περισσότερο η ακίδα' ξέρεις, λένε ότι δυνάμωσε στην
εκδοχή της μετάλλαξης 'Ο'
Γ―
Δηλαδή, ποιά είναι η ιστορία της 'Όμικρον;"
Α― Άσε παλιά, ιστορία... Αυτό που με ανησυχεί είναι που
"πήδηξαν" τόσα γράμματα του αλφαβήτου!
Γ―
Τι θέλεις να πεις;
Α― Από το Δ στο Όμικρον! καναδυό μεταλλάξεις ακόμα και θα
ξεμείνουμε από γράμματα.
Γ―
Αυτά έχουν τα άλματα΄ δεν ξέρεις που θα προσγειωθείς! Μόλις τελειώσουν τα
γράμματα θα μπούνε στους αριθμούς. Ήδη, κάτι άκουσα για Ο1 και Ο2.
Άσε που σε λίγο θα δίνουμε ονόματα στις μεταλλάξεις όπως στις κακοκαιρίες,
Μπάλλος, Τσάμικος, Συρτός, Ρεζέρβα, Φορτηγό... Μεγάλο σουξέ ο Σαββόπουλος με Το περιβόλι του τρελού στην πρώτη φάση
του ιού ' κανένας τέτοια επιτυχία!
Α― Έε πώς κανένας; Που την πας την Πρωτοψάλτη; Την έδειξαν σε
τρεις επαναλήψεις ―ή τέσσερις― έχω χάσει τον λογαριασμό, από το "Μουσικό
κουτί". Άσε πάλι το επαναλαμβανόμενο σερβίρισμα του Έρικ Μπάρτον των
Άνιμαλς (χωρίς τα άλλα ζώα).
Γ―
Έε, μα γύρισε και όλη την Αθήνα πάνω στην καρότσα του φορτηγού και έκανε και
καντάδα στον επιτελάρχη ' που το πας αυτό; Μοναχικός ρόλος με διάθεση
κοινωνικής προσφοράς!
Α― Η αοιδός, εννοείς! Έτσι είναι' όποιος είναι συνεργάσιμος
αμοίβεται! Έχει μια τέτοια εμμονή με τη διαρκή νεότητα και τη ζωτικότητα που
και ο Ντόριαν Γκρέι αν ζούσε σήμερα θα αισθανόταν γερασμένος μπροστά της. Το
κάνουν πολλοί αυτό, ξέρεις: διατηρούν την ανωριμότητά τους, πείθοντας τον εαυτό
τους ότι παραμένουν νέοι!
Άστους αυτούς ' είσαι
πολύ όμορφη απόψε και δείχνεις πολύ διαφορετική, το ξέρεις; Έχεις αλλάξει τα
μαλλιά σου; Όχι ' το βλέμμα σου είναι αλλιώτικο!
Γ―
Είδες τι καλό κάνουν τα εμβόλια' μετά από τόσες μεταλλάξεις!
Α― Μα δεν αρρώστησες από τον ιό!
Γ―
Όχι ακόμα, αλλά, δεν χάνω τις ελπίδες μου' ποτέ δεν είναι αργά να ανεβάσω
πυρετό, να γίνω επιτέλους θερμή γυναίκα που όλο με λες κρυόκωλη' να ασχολούνται
μαζί μου στην εντατική τόσοι γιατροί και τόσες νοσοκόμες' να αποκτήσω, επιτέλους,
κοινωνική οντότητα...
Α― Έλα δροσιά μου'
Γ―
Μπα σ' αρέσω και κρύα;
Α― Μα δεν καταλαβαίνεις, εκεί είναι το ζήτημα' να σου ανεβάζω
εγώ τον πυρετό και να μην περιμένεις να σε κατακτήσει ο ιός για να ζεσταθείς...
Γ―
Σα να λέμε, είσαι αποφασισμένος να παίξεις τον ρόλο του κορωνοϊού!
Α― Έε, ό,τι μπορούμε κάνουμε! Αλλά, αν με ρωτήσεις ―κατά βάθος―
με στενοχωρεί που δεν μας ξανακλείνουν
στο σπίτι! Θυμάσαι τι εύκολα που σ' εύρισκα όποτε είχα "απορίες" να
μου τις "λύσεις" ―σαν καλό κορίτσι― στον καναπέ, στη μπανιέρα, στον
νεροχύτη, πάνω στο πλυντήριο ' να δουλεύει στο ευαίσθητο πρόγραμμα για τα
χρωματιστά, στη σκάλα υπηρεσίας....
Γ―
Δηλαδή, τώρα πια δε θα παρακολουθείς τις ειδήσεις να ενημερώνεσαι' σου τα έλυσα
όλα τα ζητήματα εγώ;
Α― Πάντα θα έχω απορίες' θα είσαι πάντα η δασκάλα μου...
Γ―
Ναι, αλλά προχθές που είχα ντυθεί νοσοκόμα, άλλα μου έλεγες!
Α― Κοίταξε να δεις, ο γάμος είναι τέχνη! Οι καιροί έχουν
αλλάξει' κανένας δεν συνταξιοδοτείται πια μόνο από ένα επάγγελμα...
Γ―
Ποιό άλλο "επάγγελμα" θα ήθελες να κάνω;
Α― Να, για παράδειγμα, απογραφέας! Ξέρεις, πήρα τηλέφωνο στη
Στατιστική Υπηρεσία να τους πω ότι δεν μπορέσαμε να απογραφούμε με τον
ηλεκτρονικό τρόπο και για να ζητήσω να μας κλείσουν ένα ραντεβού με έναν
απογραφέα εδώ στο σπίτι.
Γ―
Λοιπόν, τι έγινε;
Α― Τη μία φορά με είχαν τόση ώρα στην αναμονή που αναγκάστηκα
να κλείσω το τηλέφωνο, τις άλλες φορές απαντούσαν με ένα ηχογραφημένο μήνυμα
και όταν κάποια στιγμή πέτυχα μια κοπέλα με μια στριφνή φωνή, που μου είπε πως το
πρόγραμμα της απογραφής "πήγε λίγο πίσω" για να αποφευχθούν οι συχνές
επαφές λόγω του ιού, και συμπλήρωσε, πως, θα ενημέρωνε τους υπεύθυνους
απογραφείς. Περιμένω ακόμα τηλεφώνημα για ραντεβού.
Γ―
Καλά, άστα αυτά, κάτι άρχισες να λες για το πως με φαντάζεσαι ως απογραφέα. Δε
μου λες, να φορέσω, δηλαδή, ένα από 'κείνα τα μικροσκοπικά μου φουστάκια και να
βουλιάζω μισή ώρα στην πολυθρόνα απέναντί σου, ρωτώντας σε που μένεις .... και
γιατί δεν αλλάζεις θέση, να έρθεις πιο κοντά ώστε να συμβάλλεις με περισσότερο ενθουσιασμό
στην σοβαρή εργασία της απογραφής!
Α― Μμμ... βλέπω ότι σ' αρέσει κι εσένα το γράψιμο..,
Γ―
Ασφαλώς, αρκεί να μη με "γράφουν" οι άλλοι...Ποιά άλλα επαγγέλματα φαντάζεσαι
πως θα σου άρεσε να κάνω ―πέρα από τα γνωστά, εννοώ;
Α― Να, ας πούμε: ασφαλίστρια, κτηνοτρόφος, θηριοδαμάστρια,
γλύπτρια....
Γ―
Μάλιστα, κατάλαβα ' έχεις φαντασία! Πες μου κάτι πρακτικό: έκανες την τρίτη δόση;
Α― Και ναι και όχι...
Γ― Τι εννοείς;
Α― Έκανα το μονοδοσικό της
Τζόνσον & Τζόνσον, αλλά δεν λέγεται έτσι.
Γ―
Πως λέγεται;
Α― Τζιένσεν & Τζιένσεν
(με προφορά)
Γ―
Λοιπόν;
Α― Έκανα, την πρώτη δόση' εντάξει;
Γ― Ναι!
Α― Η επαναληπτική, δηλαδή, πρακτικά, η δεύτερη δόση, θεωρείται
και αναγράφεται στην επίσημη πρόσκληση του ραντεβού εμβολιασμού, ως "αναμνηστική".
Γ―
Σα να λέμε είναι μια σέλφι αγκαλιά με τον κορωνοϊό!
Α― Ναι, γειά σου!
Γ―
Δηλαδή, απ' ό,τι καταλαβαίνω, επειδή η "πρώτη" θεωρείται
"διπλή", επομένως, η -κυριολεκτικά- "δεύτερη" θεωρείται
"τρίτη", αλλά, γιατί μου τα λες όλα αυτά;
Α― Για να βεβαιωθώ πως ―όντας εμβολιασμένος μια φορά λιγότερο
από άλλους― θα ζήσω όσο κι αυτοί!
Γ―
Όλα αυτά πως θα επηρεάσουν τη ζωή μας
από δω και πέρα;
Α― Κοίτα να δεις, παραδείγματος χάριν, ας μιλήσουμε για εμάς :
κάθε τόσο θα σε ρωτάω αν έκανες την επόμενη δόση και μόλις βλέπω πως φοβάσαι
και είσαι ευάλωτη, θα σε προσκαλώ να μου λύνεις διάφορες απορίες, κάθε φορά σε
διαφορετικό χώρο του σπιτιού για να μην
πλήττεις αλλά και για να αποδίδεις σύμφωνα με τις δυνατότητές σου.
Γ―
Πάντα ο νους σου στο κακό!
Α― Στο καλό' ο έρωτας είναι αναγκαίο καλό, δε συμφωνείς;
Γ―
Ναι, αλλά στην εποχή της πανδημίας κατάντησε κι αυτός ρουτίνα.
Α― Μπα, δε βαριέσαι φαντασία να υπάρχει και καλή θέληση κι όλο
σε κάποια βολική διασωλήνωση μπορούμε να συμβάλλουμε.
Γ―
Εσύ το γελάς, αλλά πεθαίνουν άνθρωποι.
Α― Δεν πεθαίνουν οι πειθαρχημένοι και οι τακτικοί, μόνο οι
αντιρρησίες εμβολίου ή, αν προτιμάς, οι αντιρρησίες ασυνειδησίας' γιατί, μη μου
πεις πως οι αρνητές δεν είναι
ασυνείδητοι;
Γ―
Έμμ...
Α― Προσοχή, θα εκπέμψω μήνυμα: "κάνε, καλέ μου κύριε/καλή μου κυρία, μια
δόση ―δείξε λίγη καλή θέληση απέναντι στο κράτος που σε φροντίζει― άσε που το
εμβόλιο μπορεί και να σ' ωφελήσει. Δεν θα σκοτώσεις τον ιό αλλά, αν, τέλος
πάντων, τον αποδυναμώσεις μπορεί να βελτιωθούν και οι ερωτικές σου
επιδόσεις".
Γ―
Λες να παίζει ρόλο;
Α― Όχι, αλλά κάτι πρέπει να πούμε για να προχωρήσει η
διαδικασία ...
Γ―
90―100 κάθε μέρα! Πολλοί νεκροί βρε παιδί μου ' αν και τις τελευταίες μέρες
έπεσαν κάτω από 80! Γιατί πεθαίνουν τόσοι πολλοί;
Α― Θέλεις μια ειλικρινή απάντηση; Γιατί το σύστημα υγείας ούτε
πλησιάζει τα όριά του ούτε τα έχει φτάσει ― όπως λέγεται διαρκώς ' λειτουργεί
εκτός ορίων μήνες τώρα και, αναγκαστικά, γίνεται από τους γιατρούς επιλογή
ποιός θα ζήσει και ποιός θα πεθάνει! και δεν εννοώ ότι διαλέγουν πρόσωπα' απλούστατα,
δεν αντέχουν οι άνθρωποι να νοσηλεύουν υπεράριθμους ασθενείς. Σε αυτές τις
καταστάσεις η ζωή η ίδια δίνει προτεραιότητα στους νέους' αντέχουν περισσότερο
' επιβιώνουν ' οι μεγάλοι έφαγαν τα ψωμιά τους ή αν προτιμάς, κατανάλωσαν το
οξυγόνο που τους αναλογούσε και "καταλήγουν"!
Γ―
Παίρνουν τέτοιες αποφάσεις οι γιατροί;
Α― Όταν προλαβαίνουν να σκεφτούν, ποιός ξέρει ....
Γ―
Που θα πάει αυτή η ιστορία με την πανδημία, μου λες; Και καλά με τους
περιορισμούς κινητικότητας' με τους θανάτους τι θα γίνει;
Α― Κοίταξε ' ας δούμε και τη θετική πλευρά του πράγματος' κάθε
θάνατος ηλικιωμένου είναι και μια ένεση οικονομικής ενίσχυσης στο χρεωκοπημένο
ασφαλιστικό μας σύστημα' όταν οι θανόντες είναι άτεκνοι, το κράτος κερδίζει τα χρήματα των συντάξεων και
βελτιώνει το ελλειμματικό ισοζύγιο εργαζομένων ― συνταξιοδοτημένων.
Γ―
Τι είναι αυτά που λες; Είσαι κυνικός!
Α― Είμαι ρεαλιστής και, μπορώ να σου πω, μέχρι και αισιόδοξος,
για το οικονομικό μέλλον της χώρας. Δεν βλέπεις πόσο σίγουρος δείχνει ο υπουργός
Οικονομίας, πόσο άνετος είναι ο υπουργός Ανάπτυξης, πόσο κρυπτο―ερωτικός
δείχνει ο υπουργός αγροτικών ανασφαλίσεων, πόσο υπεύθυνος δείχνει ο υπουργός
Υγείας; Αμ ο πρωθυπουργός, τόσο χαμογελαστός! Δεν μπορεί όλοι αυτοί οι σοβαροί
άνθρωποι να έχουν άγνοια κινδύνου!
Γ―
Καλά ο Κυρ―Μητσοτ είναι εκ φύσεως χαρούμενος! Τέλος πάντων, ας πούμε πως πάνε
καλά τα πράγματα. Έχω μια απορία, αλλά αφορά προσωπικά ζητήματα αυτών των
ανθρώπων και ίσως να μην μπορείς να μου τη λύσεις. Ας είναι! Πες μου, όλοι
αυτοί οι άνθρωποι και άλλοι γύρω τους, έχουν προσωπική ζωή; Βλέπουν τις
γυναίκες τους; Τους βλέπουν οι γυναίκες τους;
Α― Εννοείς, αν τους βλέπουν γενικά, ή αν τους βλέπουν στο σπίτι,
στις ιδιαίτερες στιγμές τους;
Γ―
Εννοώ, για να μιλήσουμε καθαρά, αν έχουν φυσιολογική ερωτική ζωή!
Α― Πως σου κατέβηκε να κάνεις αυτή την ερώτηση; Θέλεις να πεις
πως η πολιτική τους στάση ζωής σου φέρνει στο μυαλό τη συμπεριφορά των
ανέραστων;
Γ― Κάτι
τέτοιο ΄ όχι ακριβώς ' περίπου...
Α― Λοιπόν, όπως αντιλαμβάνομαι από τις άτυπες μετρήσεις της
περιρρέουσας ατμόσφαιρας και αν λάβουμε υπόψη μας ότι σε όλα τα ολιγαρχικά
καθεστώτα "ο βασιλιάς είναι από μισόγυμνος έως γυμνός", η σύζυγός
του, υποθέτω, πως σε κάποιες ώρες θα τον βλέπει εντελώς απροκάλυπτο.
Γ―
Γιατί το λες αυτό;
Α― Μα γιατί δεν μπορώ να φανταστώ πως θα δείχνει τέτοια
σκληρότητα απέναντί της ώστε να φτάνει στο κατώφλι του σπιτιού γυμνός, και να
ντύνεται μόλις μπαίνει στο σπίτι!
Γ―
Ναι, κι εγώ αυτό νομίζω!
Α― Όσο για τους υπουργούς, όταν γυρνάνε από τις περιοδείες τους
στην επαρχία όπου μόλις μοίρασαν μετρητά χρήματα στους αγρότες σε τσάντες ή με
επιταγές ―είναι ζήτημα πρακτικής και συνήθειας― υποθέτω πως θα βρίσκονται σε
εξαιρετική διάθεση να ικανοποιήσουν και τις γυναίκες τους με παρόμοιο τρόπο,
προσφέροντας δηλαδή χρήματα ή κάνοντας ακριβά δώρα.
Γ―
Μα πραγματικά δωροδοκούν τους ψηφοφόρους για να εξαγοράσουν την ψήφο τους όπως
έλεγε ο κύριος Δούκας στο δημοτικό συμβούλιο της Σπάρτης και άκουγε όλο
κατανόηση ο κύριος Λιβανός;
Α― Μα όχι! Τι κακοήθειες είναι αυτές; Ποιός τα διαδίδει αυτά!
Οι άνθρωποι αυτοί, όπως πολύ σωστά είπες, είναι κύριοι ' πάντα ήταν και συνεχίζουν
να είναι κοντά στον λαό ―χωρίς να μπορεί να χαρακτηριστούν λαϊκιστές― καθώς διορθώνουν
κοινωνικές αδικίες απέναντι στους πολύπαθους αγρότες.
Γ―
Έτσι λες έε; Φαντάζομαι τί χαρά θα έκαναν οι αγρότισσες όταν θα είδαν τα
χρήματα που έφεραν στο σπίτι οι σύζυγοί τους!
Α― Μην το συζητάς ' ντελίριο ενθουσιασμού, πανηγύρι!
Γ―
Ορίστε ' κάτι τέτοια ακούω και πέφτω σε βαθιά κατάθλιψη' εσύ ποτέ δεν έφερες
χρήματα σε τσάντα στο σπίτι!
Α― Τι θέλεις τώρα' αφού ξέρεις πως κι εγώ, όπως όλοι οι
μεσάζοντες, δεν χρησιμοποιώ ρευστό ' δεν σε ικανοποιεί που μου δίνουν λευκές
επιταγές και συμπληρώνω το ποσό ―πολλές φορές― μπροστά σου, αφού μου δείξεις πρώτα
τον κατάλογο με τα ψώνια που θέλεις να κάνεις;
Γ―
Ναι, εντάξει, αλλά άλλη χάρη έχει το μετρητό!
Α― Αυτό είναι αλήθεια! Ξέρεις με τι μοιάζει το ρευστό; Είναι
μια αίσθηση αυθόρμητου και πηγαίου οργασμού! Έε, δεν νομίζεις!
Γ―
Τι ωραία που το είπες ' και τώρα που μου το θύμησες, γιατί πιάσαμε την κουβέντα
και δεν "προχωράμε" κάτι λέγαμε πριν για συνάντηση στην "εντατική".
Α― Σου πιάνω την κουβέντα για να ξεχάσεις το κρεβάτι, αλλά δεν
ξεχνιέται το πρωτόκολο!
Γ―
Δεν κατάλαβα ' εσύ δεν το ξεκίνησες ' άλλαξες γνώμη;
Α― Όχι, βρε παιδί μου, αλλά δεν καταλαβαίνεις, προβληματίζομαι
όταν βλέπω να μοιράζονται λεφτά σε τσάντες κι εμείς να είμαστε "εκτός του
νυμφώνος"!
Γ―
Μην το λες ' δεν είναι ανάγκη να σου φέρουν μπροστά σου το κουβέλι με το μέλι
για να βουτήξεις το δάχτυλο, ίσως να ήταν αρκετό, απλά να θέλεις πολύ να βάλεις
το δάχτυλο ' ακόμα και σε άλλο δοχείο...
Α― Τι εννοείς; το "ανεστραμμένον δοχείον ακανονίστου
σχήματος, πολλάκις υγραινόμενον, ενίοτε πυρακτούμενον" που εκτελεί ―παρεμπιπτόντως―
και κοινωνικό έργο...
Γ― Δεν κατάλαβα!
Α― Εννοώ αυτό που εννοείς ' τι να κάνω, επηρεάστηκα στην
περιγραφή από τον Ανδρέα Εμπειρίκο που τόσο ωραία τα έλεγε στον Μεγάλο
Ανατολικό.
Γ―
Τι θέλεις να πεις;
Α― Θα γίνω πιο σαφής περιγράφοντας ένα μικρό στιγμιότυπο: ο
Γούντυ Άλλεν συζητούσε με μια ωραία μαύρη γυναίκα (επαγγελματία του έρωτα) και
σε κάποια στιγμή, η συζήτηση στράφηκε στην Αστρονομία ' οπότε, γυρίζει ο
σκηνοθέτης προς την κοπέλα ρωτώντας τη σοβαρά: Ξέρεις τι είναι Μαύρη Τρύπα; Και
έρχεται η απάντηση όλο φυσικότητα: Βέβαια' εγώ μ' αυτή βγάζω το ψωμί μου!
Γ―
Χμ, χμ ' θα μπορούσα να θυμώσω ή να ζηλέψω αλλά έτσι θα χάσουμε κι άλλο χρόνο' γι αυτό πηγαίνω τώρα μέσα και μόνο τούτο έχω
να σου πω: Έ λ α!
Α― (προς το κοινό): Πολύ καλά, να πηγαίνω κι εγώ ' άντε
γυμνασθείτε κι εσείς .....! Η ζωή και ο
θάνατος στην εποχή μας εξελίσσονται συμπτωματικά, ενώ οι πράξεις εγκληματικής
αμέλειας "συμβαίνουν με πρόθεση".
(συνεχίζεται)
ΤΕΛΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ
Γιώργος
Χατζηαποστόλου
(Προς τιμήν του Αγίου Βαλεντίνου και
για χάρη του Αγίου Υακίνθου)
Δευτέρα, 14 Φεβρουαρίου 2022
