Δίδυμη Σήραγγα Τεμπών
Σκέψεις και διαπιστώσεις "κατόπιν τραγωδίας":
Η στιγμή, όσο κι αν είναι ακατάλληλη, δυστυχώς προσφέρεται για μια απάνθρωπη αριθμολογία και έναν επίκαιρο πολιτικό σχολιασμό, σχετικά με τα αρνητικά αλλά και τα "θετικά" αποτελέσματα αυτού του τραγικού συμβάντος.
Αρχίζω, υποθέτοντας, πως αν η δεύτερη αμαξοστοιχία δεν ήταν εμπορική αλλά επιβατική, και η σύγκρουση λάμβανε χώρα στο ίδιο σημείο, οι νεκροί θα ήταν τουλάχιστον διπλάσιοι. Αν η σύγκρουση συνέβαινε λίγα μέτρα πιο πίσω -ακριβώς στο κέντρο της σήραγγας- η τεράστια δύναμη της αδράνειας από τη σύγκρουση δεν θα εκτονωνόταν μερικώς με τον εκτροχιασμό και θα μεταδιδόταν ακέραια έως και το τελευταίο βαγόνι του τρένου που μετέφερε επιβάτες. Οι καπνοί, η φωτιά αλλά και η πρόσκρουση στα τοιχώματα της σήραγγας, που θα ακολουθούσε, θα εξόντωνε και τους τελευταίους επιβιώσαντες της σύγκρουσης.
Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη, για την ασέβεια του σχολιασμού που θα ακολουθήσει -για λογαριασμό των υπευθύνων- αλλά οι ίδιοι στερούνται της απαραίτητης προσωπικής και κοινωνικής ευαισθησίας που θα έπρεπε να διαθέτουν και να δείξουν στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτού του εγκλήματος κι έτσι, προκύπτει η άμεση ανάγκη μιας ακόμα κραυγαλέας επισήμανσής (της δικής μου).
- Στη συγκεκριμένη περίπτωση, με την τραγωδία των Τεμπών θα σταματήσουν με τον πιο άμεσο και απόλυτο τρόπο οι συμψηφισμοί των νεκρών από προηγούμενες τραγωδίες, δηλαδή, δεν θα ακουστεί ξανά το αλαζονικό επιχείρημα της κυβέρνησης προς την προηγούμενη κυβέρνηση: "Εσείς μετράτε νεκρούς -εννοούσαν τους 101 στο Μάτι- ' Εμείς (η τωρινή κυβέρνηση) μετράμε υλικές καταστροφές!!!" γιατί τώρα και οι κυβερνώντες "μετρούν" νεκρούς" στα Τέμπη, καθώς η ζωή επέβαλε αυτόν τον "ανίερο συμψηφισμό."
- Η τεράστια επικοινωνιακή και πολιτική, ελληνική επιτυχία της αποστολής της ΕΜΑΚ στους σεισμούς της Τουρκίας που προηγήθηκε του ατυχήματος και που εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο η κυβέρνηση, "συμψηφίστηκε" από την ίδια τη ζωή, με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο, με τη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη. Αν και τα μεγέθη του σεισμού και του ατυχήματος δεν είναι συγκρίσιμα, πάντως, βρίσκουν στο τιμόνι των δύο γειτονικών χωρών (Ελλάδας και Τουρκίας) έναν "πρόεδρο" (στρατιωτικό και πολιτικό δικτάτορα) και έναν "επιτελάρχη" (επικοινωνιακό μονάρχη). Όπως προκύπτει από την ιστορική εμπειρία, οι συγκεντρωτικές εξουσίες των ηγετών δεν ευνοούν τη δημοκρατική διακυβέρνηση των χωρών και αν προστεθεί σε αυτά και η κοινωνική αναλγησία, τότε οι δύο χώρες δεν φαίνεται να διαφέρουν ουσιαστικά στις εξουσιαστικές κοινωνικές πολιτικές που ασκούν.
- Η συμφορά των Τεμπών αφύπνισε τα πολιτικά και κοινωνικά κινήματα, παραμέρισε "οριστικά(;) " το "μούδιασμα" από την πανδημία και πρόσθεσε στο σκάνδαλο των υποκλοπών, τη μέγιστη πολιτική αδιαφορία του επιτελικού κράτους για τον απλό πολίτη και την προβληματική καθημερινή του διαβίωση όπως προκύπτει από το μέγιστο γεγονός της ακρίβειας των αγαθών.
- Πέρασε σε δεύτερο πλάνο ο αγώνας των καλλιτεχνών για κοινωνική και προσωπική καταξίωση των σπουδών και των πτυχίων τους, αλλά οι καλλιτέχνες ενώθηκαν με τους νέους στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για τη δολοφονία των 57 ανθρώπων στα Τέμπη, αυξάνοντας σημαντικά την κοινωνική συνοχή όσων συμμετέχουν στα κινήματα.
- Ο υπουργός μεταφορών παραιτήθηκε για να δείξει ευθιξία, αφού δεν μπόρεσε κατά τη διάρκεια της θητείας του να δείξει την απαραίτητη ικανότητα να διοικήσει ένα υπουργείο που βρίσκεται σε άμεση εξάρτηση με την μετακίνηση και την ατομική ασφάλεια των πολιτών. Σημειώνεται το γεγονός πως η παραίτηση είναι προσχηματική αφού ο κύριος Κ.Κ. σκέπτεται να είναι πάλι υποψήφιος του κόμματός του στις επερχόμενες εκλογές. Όσοι εσωκομματικοί συνάδελφοί του έχουν τη στοιχειώδη πολιτική νοημοσύνη να μην εκτίθενται τόσο απροκάλυπτα απέναντι στο "λαϊκό αίσθημα", του "προτείνουν" με ευγένεια να αποφασίσει ο ίδιος να μην κατέβει στις εκλογές διευκολύνοντας έτσι το κόμμα να δείξει την όποια, έστω και ετεροχρονισμένη, κοινωνική ευαισθησία. Αλλά ο "πρώην" σωπαίνει καθώς φαίνεται πως έχει πάντα στο μυαλό την πολιτική του εξέλιξη -υπεράνω της τραγωδίας- που προκάλεσε η αβουλία και η ανεπάρκειά του ως υπουργού, που καταλήγει σε ηθική αυτουργία. Εμφανίστηκε χθες ο υπουργός Επικρατείας, ένας από τους λίγους νοήμονες ανθρώπους αυτής της κυβέρνησης, να ζητήσει από τους ψηφοφόρους των Σερρών να δώσουν "μια δεύτερη ευκαιρία" στις εκλογές στον παραιτημένο υπουργό ' να δείξουν ότι τον συγχωρούν -παρακάμπτοντας έτσι την δημοσιογραφική επιτίμηση, την κοινωνική κατακραυγή και την λαϊκή αγανάκτηση- για το έγκλημα των Τεμπών με τον πιο λαϊκίστικο τρόπο. Άλλωστε η υποκρισία ανήκει σε ένα κόμμα που όπως όλα τα συντηρητικά κόμματα των χωρών του πρώην Τρίτου Κόσμου θέλει να λέγεται "λαϊκό", και νομίζει πως αποστασιοποιείται από τον λαϊκισμό κατηγορώντας άλλα κόμματα γι αυτό.
Ο πρώην πρωθυπουργός Κ.Κ., πάντως, δήλωσε προ ημερών, πως δεν θα συμμετάσχει στις εκλογές, ανοίγοντας τον πολιτικό δρόμο προς τον συγγενή του να ακολουθήσει τον δρόμο των συνονόματου Κωνσταντίνου Καραμανλή που ξεκίνησε κι εκείνος -αν γνωρίζετε- την μεγάλη πολιτική του καριέρα .ως υπουργός μεταφορών.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Η ανάλυση της πολιτικής αθλιότητας δεν πιστεύω πως συμβάλλει στην ανάδυση της κοινωνικής ευαισθησίας, αλλά παραμερίζει -έστω και στιγμιαία- τον πολιτικό φαρισαϊσμό και αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις των εκάστοτε κυβερνώντων.
Θεωρώ πως η περίοδος των εορτών του Πάσχα, που θα προηγηθεί των Εκλογών, θα κατευνάσει κάπως τη λαϊκή οργή, αλλά όχι την κοινωνική μνήμη, καθώς θα εντείνει τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των πολιτών. Από την άλλη πλευρά, δυστυχώς, για την Ελλάδα, νομίζω πως οι Έλληνες πολιτικοί αφοσιωμένοι στον προεκλογικό αγώνα, δεν θα δώσουν την πρέπουσα σημασία στο αποτέλεσμα των εκλογών στην Τουρκία, καθώς μια πιθανή εκλογή του Κιλιντσάρογλου, μετά από λίγους μήνες ύφεσης της έντασης, θα επηρεάσει, πιστεύω, δυσμενώς τις σχέσεις των δύο χωρών, καθώς προβλέπω πως ο Ερντογάν θα αποδειχθεί, τελικά, περισσότερο μετριοπαθής από τον πρώτο.
Εύχομαι στα πολιτικά κόμματα καλά αποτελέσματα στις εκλογές και σε όσους πολιτικούς δίνουν την πρέπουσα σημασία στην κοινωνική αδράνεια έναν ήρεμο και μακάριο ύπνο.
Σκέψεις και διαπιστώσεις "κατόπιν τραγωδίας":
Η στιγμή, όσο κι αν είναι ακατάλληλη, δυστυχώς προσφέρεται για μια απάνθρωπη αριθμολογία και έναν επίκαιρο πολιτικό σχολιασμό, σχετικά με τα αρνητικά αλλά και τα "θετικά" αποτελέσματα αυτού του τραγικού συμβάντος.
Αρχίζω, υποθέτοντας, πως αν η δεύτερη αμαξοστοιχία δεν ήταν εμπορική αλλά επιβατική, και η σύγκρουση λάμβανε χώρα στο ίδιο σημείο, οι νεκροί θα ήταν τουλάχιστον διπλάσιοι. Αν η σύγκρουση συνέβαινε λίγα μέτρα πιο πίσω -ακριβώς στο κέντρο της σήραγγας- η τεράστια δύναμη της αδράνειας από τη σύγκρουση δεν θα εκτονωνόταν μερικώς με τον εκτροχιασμό και θα μεταδιδόταν ακέραια έως και το τελευταίο βαγόνι του τρένου που μετέφερε επιβάτες. Οι καπνοί, η φωτιά αλλά και η πρόσκρουση στα τοιχώματα της σήραγγας, που θα ακολουθούσε, θα εξόντωνε και τους τελευταίους επιβιώσαντες της σύγκρουσης.
Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη, για την ασέβεια του σχολιασμού που θα ακολουθήσει -για λογαριασμό των υπευθύνων- αλλά οι ίδιοι στερούνται της απαραίτητης προσωπικής και κοινωνικής ευαισθησίας που θα έπρεπε να διαθέτουν και να δείξουν στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτού του εγκλήματος κι έτσι, προκύπτει η άμεση ανάγκη μιας ακόμα κραυγαλέας επισήμανσής (της δικής μου).
- Στη συγκεκριμένη περίπτωση, με την τραγωδία των Τεμπών θα σταματήσουν με τον πιο άμεσο και απόλυτο τρόπο οι συμψηφισμοί των νεκρών από προηγούμενες τραγωδίες, δηλαδή, δεν θα ακουστεί ξανά το αλαζονικό επιχείρημα της κυβέρνησης προς την προηγούμενη κυβέρνηση: "Εσείς μετράτε νεκρούς -εννοούσαν τους 101 στο Μάτι- ' Εμείς (η τωρινή κυβέρνηση) μετράμε υλικές καταστροφές!!!" γιατί τώρα και οι κυβερνώντες "μετρούν" νεκρούς" στα Τέμπη, καθώς η ζωή επέβαλε αυτόν τον "ανίερο συμψηφισμό."
- Η τεράστια επικοινωνιακή και πολιτική, ελληνική επιτυχία της αποστολής της ΕΜΑΚ στους σεισμούς της Τουρκίας που προηγήθηκε του ατυχήματος και που εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο η κυβέρνηση, "συμψηφίστηκε" από την ίδια τη ζωή, με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο, με τη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη. Αν και τα μεγέθη του σεισμού και του ατυχήματος δεν είναι συγκρίσιμα, πάντως, βρίσκουν στο τιμόνι των δύο γειτονικών χωρών (Ελλάδας και Τουρκίας) έναν "πρόεδρο" (στρατιωτικό και πολιτικό δικτάτορα) και έναν "επιτελάρχη" (επικοινωνιακό μονάρχη). Όπως προκύπτει από την ιστορική εμπειρία, οι συγκεντρωτικές εξουσίες των ηγετών δεν ευνοούν τη δημοκρατική διακυβέρνηση των χωρών και αν προστεθεί σε αυτά και η κοινωνική αναλγησία, τότε οι δύο χώρες δεν φαίνεται να διαφέρουν ουσιαστικά στις εξουσιαστικές κοινωνικές πολιτικές που ασκούν.
- Η συμφορά των Τεμπών αφύπνισε τα πολιτικά και κοινωνικά κινήματα, παραμέρισε "οριστικά(;) " το "μούδιασμα" από την πανδημία και πρόσθεσε στο σκάνδαλο των υποκλοπών, τη μέγιστη πολιτική αδιαφορία του επιτελικού κράτους για τον απλό πολίτη και την προβληματική καθημερινή του διαβίωση όπως προκύπτει από το μέγιστο γεγονός της ακρίβειας των αγαθών.
- Πέρασε σε δεύτερο πλάνο ο αγώνας των καλλιτεχνών για κοινωνική και προσωπική καταξίωση των σπουδών και των πτυχίων τους, αλλά οι καλλιτέχνες ενώθηκαν με τους νέους στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για τη δολοφονία των 57 ανθρώπων στα Τέμπη, αυξάνοντας σημαντικά την κοινωνική συνοχή όσων συμμετέχουν στα κινήματα.
- Ο υπουργός μεταφορών παραιτήθηκε για να δείξει ευθιξία, αφού δεν μπόρεσε κατά τη διάρκεια της θητείας του να δείξει την απαραίτητη ικανότητα να διοικήσει ένα υπουργείο που βρίσκεται σε άμεση εξάρτηση με την μετακίνηση και την ατομική ασφάλεια των πολιτών. Σημειώνεται το γεγονός πως η παραίτηση είναι προσχηματική αφού ο κύριος Κ.Κ. σκέπτεται να είναι πάλι υποψήφιος του κόμματός του στις επερχόμενες εκλογές. Όσοι εσωκομματικοί συνάδελφοί του έχουν τη στοιχειώδη πολιτική νοημοσύνη να μην εκτίθενται τόσο απροκάλυπτα απέναντι στο "λαϊκό αίσθημα", του "προτείνουν" με ευγένεια να αποφασίσει ο ίδιος να μην κατέβει στις εκλογές διευκολύνοντας έτσι το κόμμα να δείξει την όποια, έστω και ετεροχρονισμένη, κοινωνική ευαισθησία. Αλλά ο "πρώην" σωπαίνει καθώς φαίνεται πως έχει πάντα στο μυαλό την πολιτική του εξέλιξη -υπεράνω της τραγωδίας- που προκάλεσε η αβουλία και η ανεπάρκειά του ως υπουργού, που καταλήγει σε ηθική αυτουργία. Εμφανίστηκε χθες ο υπουργός Επικρατείας, ένας από τους λίγους νοήμονες ανθρώπους αυτής της κυβέρνησης, να ζητήσει από τους ψηφοφόρους των Σερρών να δώσουν "μια δεύτερη ευκαιρία" στις εκλογές στον παραιτημένο υπουργό ' να δείξουν ότι τον συγχωρούν -παρακάμπτοντας έτσι την δημοσιογραφική επιτίμηση, την κοινωνική κατακραυγή και την λαϊκή αγανάκτηση- για το έγκλημα των Τεμπών με τον πιο λαϊκίστικο τρόπο. Άλλωστε η υποκρισία ανήκει σε ένα κόμμα που όπως όλα τα συντηρητικά κόμματα των χωρών του πρώην Τρίτου Κόσμου θέλει να λέγεται "λαϊκό", και νομίζει πως αποστασιοποιείται από τον λαϊκισμό κατηγορώντας άλλα κόμματα γι αυτό.
Ο πρώην πρωθυπουργός Κ.Κ., πάντως, δήλωσε προ ημερών, πως δεν θα συμμετάσχει στις εκλογές, ανοίγοντας τον πολιτικό δρόμο προς τον συγγενή του να ακολουθήσει τον δρόμο των συνονόματου Κωνσταντίνου Καραμανλή που ξεκίνησε κι εκείνος -αν γνωρίζετε- την μεγάλη πολιτική του καριέρα .ως υπουργός μεταφορών.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Η ανάλυση της πολιτικής αθλιότητας δεν πιστεύω πως συμβάλλει στην ανάδυση της κοινωνικής ευαισθησίας, αλλά παραμερίζει -έστω και στιγμιαία- τον πολιτικό φαρισαϊσμό και αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις των εκάστοτε κυβερνώντων.
Θεωρώ πως η περίοδος των εορτών του Πάσχα, που θα προηγηθεί των Εκλογών, θα κατευνάσει κάπως τη λαϊκή οργή, αλλά όχι την κοινωνική μνήμη, καθώς θα εντείνει τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των πολιτών. Από την άλλη πλευρά, δυστυχώς, για την Ελλάδα, νομίζω πως οι Έλληνες πολιτικοί αφοσιωμένοι στον προεκλογικό αγώνα, δεν θα δώσουν την πρέπουσα σημασία στο αποτέλεσμα των εκλογών στην Τουρκία, καθώς μια πιθανή εκλογή του Κιλιντσάρογλου, μετά από λίγους μήνες ύφεσης της έντασης, θα επηρεάσει, πιστεύω, δυσμενώς τις σχέσεις των δύο χωρών, καθώς προβλέπω πως ο Ερντογάν θα αποδειχθεί, τελικά, περισσότερο μετριοπαθής από τον πρώτο.
Εύχομαι στα πολιτικά κόμματα καλά αποτελέσματα στις εκλογές και σε όσους πολιτικούς δίνουν την πρέπουσα σημασία στην κοινωνική αδράνεια έναν ήρεμο και μακάριο ύπνο.
Γιώργος Χατζηαποστόλου
