Πολιτικές ρίζες, "φυτά" και λιπάσματα, γενικώς!

Από την ταινία του Παντελή Βούλγαρη:  Χάπυ Ντέι

Μουσική: Δ. Σαββόπουλος / Τίτλος τραγουδιού: Σχόλιο

Εποχή: π. Κ. (προ Κουρέματος)

Με αφορμή το παρακάτω σημείωμα της κ. Αλεξάνδρας Κορωναίου του Facebook, στις 13/9/2023, σημειώνω σκέψεις και σχολιάζω δύο από τα πρώτα βήματα της πολιτικής καριέρας του κ. Στέφανου Κασσελάκη.  (Επίσκεψη στη Μακρόνησο και Δήλωση κατά Δικαστών και Δημοσιογράφων)  

Happy Day (ταινία του Παντελή Βούλγαρη, 1976)

Οι "τόποι μνήμης" έχουν μια ιδιαίτερη σχέση τόσο με την Ιστορία όσο και με την ίδια τη μνήμη ενός έθνους, μιας κοινότητας, μιας προσωπικής και συλλογικής ταυτότητας. Ξεχνώ την οικογενειακή μου ιστορία που σημαδεύτηκε από τη "θητεία" δικών μου ανθρώπων στη Μακρόνησο. Με βασανίζει απλώς το ερώτημα: Με ποια ιδιότητα ο κ. Κασσελάκης έκανε μάθημα στη νέα γενιά; Ως ιστορικός ή ως παιδαγωγός; Η επιλογή της χρονικής στιγμής δηλώνει την εργαλειοποίηση ενός συλλογικού τόπου μνήμης προς ίδιον όφελος. Και ο τρόπος (η φιλμική χρήση του χώρου ως "ντεκόρ" προσωπικού πολιτικού μάρκετινγκ) δεν είναι ιστορικός. Ούτε καν κινηματογραφικός ή δημοσιογραφικός. Είναι ένα προϊόν τουριστικής έμπνευσης. Η εικόνα έχει συχνά μεγαλύτερη συμβολική δύναμη από τον οιονδήποτε λόγο. Η αποδόμηση της συλλογικής μνήμης και ταυτότητας είναι εδώ. Το lifestyle στην πολιτική είναι κυρίαρχο. Τι εξυπηρετεί; Θα φανεί, νομίζω, στη συνέχεια. Πάντως άλλο Μακρόνησος και άλλο dreamtrip. 

Σχόλιο, με αφετηρία το παραπάνω σημείωμα:

Η τρέχουσα κατηγορία που προσάπτουν στον κύριο Κασσελάκη είναι πως είναι "φυτευτός" στον ΣΥΡΙΖΑ από τους Αμερικανούς. Η εξωτερική πολιτική των Ενωμένων Πολιτειών της Αμερικής διαπίστωσε -τα τελευταία 50 χρόνια- με την εγκαθίδρυση  στρατιωτικών δικτατοριών, φιλικών προς αυτές, σε χώρες της Λατινικής Αμερικής κυρίως αλλά και της Ευρώπης- πως απέτυχε οικτρά να εξυπηρετήσει σε μακροχρόνιο σχεδιασμό τα συμφέροντά τους. Έτσι οι Ε.Π.Α. προτιμούν -στις τρεις τελευταίες δεκαετίες- τον κοινοβουλευτικό δρόμο: προτείνοντας μάλιστα οι ίδιοι υποψηφίους πρωθυπουργούς ή προέδρους για να μην κουράζονται να ψάχνουν οι λαοί. Ο κύριος Κασσελάκης δείχνει να είναι περίπτωση Σοάρες της Ισπανίας, με μια ¨δόση" Μακρόν που έκανε καριέρα διαλύοντας το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα.  Πάντως αυτοί που τον επέλεξαν έχουν πολύ καλό γούστο σε ότι αφορά την εικόνα ενός νέου πολιτικού! Από τα πρώτα δείγματα δημόσιας παρουσίας φαίνεται πως θα συγκινήσει τη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ. Αν καταφέρει να κινητοποιήσει και τη νεολαία του ΠΑΣΟΚ  -γιατί εκεί τοποθετείται, κυρίως- θεωρώ πως θα μειωθεί το ποσοστό της δημοκρατικής αποχής στις εκλογές! Όπως και να το κάνουμε, είναι μια αξιολογική αναβάθμιση, τα α- πολιτικά κοριτσάκια αντί να ουρλιάζουν "Σάκηη!" να φωνάζουν: "Στέφανε!" με μια ηδυπαθή, μπάσα, λόγω της ερωτικής διέγερσης, φωνή!

Τώρα, γιατί πήγε στη Μακρόνησο; Για χάρη της σημειολογίας: ο πρώην πρόεδρος του κόμματος είχε πάει στην Καισαριανή. Σε ότι με αφορά έχω μια αρχή: συμφωνώ προκαταβολικά να συμμετάσχω σε παραμύθια και ιστορίες που μας διηγούνται γενικά, δεχόμενος, αρχικά, την πιθανότητα να είναι αληθινά, γιατί, ίσως, κατά βάθος, θέλω να δικαιωθούν οι δημιουργοί. Γιατί σκέφτομαι: κρίμα είναι! Τόσο κόπο έκαναν αυτοί που τα σχεδίασαν! Έτσι, λοιπόν, κάθε "φυτό" που φυτεύεται από παραφυάδα αποσπασμένη από το μητρικό σώμα ή αν προτιμάτε από το πατρικό (Αλέξης Τσίπρας), για να φυτρώσει πρέπει να βγάλει ρίζες. Αν όμως, δεν είναι αυτοφυές, αλλά φυτό "θερμοκηπίου" δεν έχει ρίζες '  ρίζες υπάρχουν στην παράδοση των παρατάξεων -στην περίπτωσή μας- στις εξορίες, στα νησιά (Ικαρία, Λήμνος, Αϊ- Στράτης, Μακρόνησος, Γυάρος) ή στην ενδοχώρα (π.χ. Ζάτουνα, Ωρωπός - Μ. Θεοδωράκης).

Στη συνέχεια, γιατί δήλωσε πως υπάρχουν κυκλώματα στον δικαστικό και τον δημοκρατικό χώρο που πρέπει να ξηλωθούν; - Μα είναι φανερό ' δεν πρόκειται για μια αυθόρμητη δήλωση που κάνει ένας νέος, επαναστατημένος άνθρωπος "εν θερμώ" δηλαδή, επειδή βράζει το αίμα του. Είναι πασιφανές πως "αριστερός" που δεν "τα έχει βάλει" με το "Σύστημα" γενικά, δεν νοείται! Ο άνθρωπος "χτίζει" στην ταχύρρυθμη πορεία του  προς την ηγεσία ενός κεντροαριστερού κόμματος (του ΣΥΡΙΖΑ), ένα υποτυπωδώς σοβαρό "αριστερό" portfolio. Αλλά ας αφήσουμε τον "ουρανό" και ας κοιτάξουμε πάλι προς τη "γη".

Θα μου πείτε: γίνεται "μεταμόσχευση πολιτικών ριζών;" Θα σας πω: εδώ γίνεται κλωνοποίηση πολιτικών αρχηγών, σε μια μεταμόσχευση ρουτίνας θα κολλήσουμε;

Το ερώτημα, πάντως, παραμένει αναπάντητο: αποκτά κανείς "ιδεολογικά ή πρακτικά ερείσματα" με εκδρομές, ομιλίες, αναφορές, παρουσιάσεις και δηλώσεις;

- Θεωρητικά μιλώντας ' ασφαλώς! Πρακτικά μιλώντας, θα απαντούσαμε "Ναι", αν κάποιος ζει σε μια επικοινωνιακή δικτατορία-δημοκρατία όπως η δική μας! Σήμερα, η Ιστορία δεν γράφεται, τελικά, ακολουθώντας τους τρόπους και τα μέσα μιας δημιουργικής Πολιτικής, αλλά τους κανόνες της δημιουργικής Γραφής! Πώς να γράψετε ένα διήγημα, ένα μυθιστόρημα, μια ποιητική συλλογή, ένα θεατρικό έργο, ένα σενάριο για την τηλεόραση, για το ραδιόφωνο, για ένα ιστολόγιο στο Διαδίκτυο (καλή ώρα). Στην καλύτερη περίπτωση για να υποστηρίξετε το αφήγημά σας χρειάζεται φαντασία και στη χειρότερη, θράσος. Οι Έλληνες πολιτικοί, αλλά και οι οπαδοί τους (σε μικρότερο, ομολογώ βαθμό),  τα διαθέτουν και τα δύο, οπότε σε κάθε περίπτωση φυσικής καταστροφής, σεισμός, πυρκαγιά, πλημμύρα, κάποια δικαιολογία θα βρουν για να δικαιολογήσουν την επιχειρησιακή τους ανικανότητα.

Με συγκρατημένη απαισιοδοξία, εύχομαι χρόνια πολλά, καλή επιτυχία, πάντα τέτοια και τα τοιαύτα!

Θα πρότεινα αλλαγές, αλλά ούτε στην περίπτωση "πολιτικού σεισμού", εκτεταμένης πυρκαγιάς ή κοσμοπλημμύρας, δεν προβλέπεται ανασχηματισμός και οι εκλογές αργούν -όχι, όμως οι δημοτικές εκλογές!

Γι αυτό, εύχομαι καλή επιτυχία!

Γιώργος Χατζηαποστόλου