Η εκτεταμένη ανηθικότητα της πολιτικής εξουσίας και η περιστασιακή ηθική της αντιπολίτευσης

 

Έλαβα από έναν φίλο ένα μήνυμα στο Facebook που συνοδευόταν από αυτό το βίντεο, όπου αναρωτιέται, τι μπορούμε να κάνουμε εμείς, ως πολίτες, στην εξυγίανση αυτής της κατάστασης. Από την τραγωδία του σιδηροδρομικού δυστυχήματος  στα Τέμπη έως τα πρόσφατα πλημμυρικά φαινόμενα στη Θεσσαλία, οι κύριοι πολιτικοί πρωταγωνιστές είναι πάλι οι ίδιοι.

Προσωπική διαπίστωση:  Δεν υπάρχουν εντελώς σάπια από τη μία πλευρά, και απόλυτα καθαρά πολιτικά κόμματα, από την άλλη. Θεωρώ πως η διαδικασία σήψης, όταν έχει προχωρήσει πέρα από ένα -άγνωστο σ' εμένα- ποσοστό, δεν είναι αντιστρέψιμη.

Η προσωπική μας συνείδηση και η κοινωνική μας ευαισθησία, είναι πάντα πίσω και πάνω από τα νομικά ερείσματα.   Αυτό που έπρεπε να κάνουν κοινωνικοί φορείς και πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης το έκανε ένας ιδιώτης (αυτή η κοπέλα). Η επιφύλαξή μου είναι πως η κίνησή της αυτή, δηλαδή, να καταγγείλει και να μηνύσει φαίνεται πως δεν ήταν καθαρά δική της πρωτοβουλία, αλλά εδράζεται σε μια κομματική επιδίωξη. Η γνωστή αμυντική στάση της κυβέρνησης απέναντι σε όποιον εναντιώνεται σ' αυτή με έργα και λόγια είναι: "Ποιά είναι αυτή που μιλάει; Τα λέει αυτά επειδή ανήκει στο τάδε κόμμα!" Άρα, αν κάποιος δεν ανήκει σε κανένα κόμμα -όπως εγώ- και ενεργεί με αυτό τον τρόπο, η κυβέρνηση δεν μπορεί να τον αντιμετωπίσει!

Ανήκω σε αυτή την κατηγορία των μοναχικών προβάτων -όχι των λύκων- γιατί δεν είμαι επιθετικό "ζώο" ή "κυνηγός" άλλων "άγριων ζώων" όπως τα "κομματικά", και δεν με ενοχλεί καθόλου να είμαι μαύρο ' πάντως, δεν είμαι "τράγος" και επομένως δεν κινδυνεύω κάποια στιγμή να γίνω αποδιοπομπαίος.

Κατά τη γνώμη μου, με την καθημερινή μας πρακτική ζωής αντιτασσόμαστε στην όποια κυβερνητική αναλγησία, εγκληματική αδιαφορία και ανικανότητα διαχείρισης κρίσεων. Βλέποντας την κοπέλα του βίντεο, η  γλώσσα του σώματος, όπως και η εκφραστικότητα του προσώπου, μου δίνει πληροφορίες που είναι πάντα -έως τώρα- αληθινές. Το κορίτσι έχει δίκιο, αλλά η καταγγελία της δεν είναι αυθόρμητη και προσωπική, αλλά καθοδηγούμενη και ετερόφωτη. Μακάρι, να είχαμε φτάσει σε τέτοιο επίπεδο αυτογνωσίας, ως λαός ώστε να αγανακτούμε και να επαναστατούμε ' να επαληθεύουμε τη ρήση ανθρώπων όπως ο Καζαντζάκης που διαμηνύει: έχω προσωπική ευθύνη για την σωτηρία του κόσμου ' αν δεν σωθεί ο κόσμος, εγώ έφταιγα που δεν τον έσωσα". 

Γιώργος Χατζηαποστόλου