Τετάρτη, 10 Δεκεμβρίου 2008 8:47 πμΜη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα, ΕΜΕΙΣ κλαίμε κι από μόνοι μαs
Η ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΖΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ
ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Δεν είμαστε τρομοκράτες, "κουκουλοφόροι", "γνωστοί-άγνωστοι"
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!
Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι ...;.
Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας!
Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ! Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.
Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη "βιτρίνα", παχύνατε, καραφλιάσατε,
___________________________________
ΞΕΧΑΣΑΤΕ! Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε,
Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους. ΜΑΤΑΙΑ!
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι, έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε.
Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε δεν δημιουργείτε!
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.
ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ - ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Που είναι οι γονείς;
Που είναι οι καλλιτέχνες;
Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν;
ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ! ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα,
ΕΜΕΙΣ κλαίμε κι από μόνοι μαs
Αναδημοσιεύεται από τον τόπο:
http://polygelio.pblogs.gr/2008/12/375227.html
5 σχόλια:
Που είναι οι γονείς;
Οι γονείς παλεύουν να εξασφαλίσουν τα χρήματα για την επιβίωση της οικογένειας, ή οι πιο αντιδραστικοί αντιτίθενται στα συμφέροντα των νέων σήμερα.
Που είναι οι καλλιτέχνες;
Οι σημαντικότεροι από τους καλλιτέχνες ήδη από την εποχή της οικουμενικής κυβένησης έχουν αποκτήσει προσβάσεις στα ΜΜΕ και δεν παίρνουν πρωτοβουλίες που θα μπορούσαν να εμποδίσουν την εξέλιξη της καριέρας τους που με τόσο κόπο έχτισαν μέσα από την προδικτατορική, δικτατορική, μεταπολιτευτική και πασοκική περίοδο. Αν οι πολιτικοί σταματήσουν να έρχονται στις θεατρικές και μουσικές παραστάσεις ή στις κινηματογραφικές προβολές, η πολιτική αναγνώριση των καλλιτεχνών δεν υπάρχει.
Αυτά διερωτάμαι κ εγώ.
Οταν είναι να πουλήσουν cd έχουνε έννοια και τότε θυμούνται τα "αριστερά" τους ιδεώδη..
Τώρα που αληθινά έπρεπε ΟΛΟΙ να ήταν στο δρόμο και να μιλούσανε στους νέους, να ενέπνεαν, δεν βρίσκεται κανείς τους πουθενά.
Πραγματικά ντροπή, ζούμε σε πολύ φτωχή εποχή. Και είμαστε πιο μόνοι από ποτέ.
Καλώς σε βρήκα Roadartist
οι ώριμοι θα βγουν στο δρόμο όταν θα έχει ήδη κριθεί η μάχη. Όταν οι δημοσκοπήσεις δείχνουν καθαρή νίκη του δεύτερου κόμματος και όταν τα ενδοκομματικά μαχαιρώματα μέσα στο κυβερνόν κόμμα γίνουν δημόσια και εντελώς απροκάλυπτα. Θέλει διασφαλίσεις ο ιθαγενής πληθυσμός για να επανασταστήσει!
Φίλε Γιάννη
Τα παιδιά που βγήκαν στο δρόμο δεν έχουν παίξει πολλούς κοινωνικούς ρόλους πέρα από το ρόλο του οπαδού στα γήπεδα, του ενθουσιώδους θεατή στην ανοιχτή συναυλία και τα τελευταία χρόνια του διαδηλωτή για θέματα παιδείας. Για πρώτη φορά σε τόσο ευρεία πανελλαδική κλίμακα βιώνουν το ρόλο του κοινωνικού αγωνιστή για μια σειρά κοινωνικά θέματα που αφορούν το σύνολο της κοινωνίας. Συνειδητοποιούν τη δύναμή τους και χαίρονται για αυτό,θεωρώντας πως ο "συμβιβασμός" και η ένταξη στο αστικό σύστημα αξιών δεν θα έλθει ποτέ.
Τα παιδιά ψάχνονται. Είναι ένας δρόμος για την ωρίμανσή τους. Αν αντιμετωπίσθηκαν σαν να είναι κύνδυνος για το καθεστώς φταίει η ανασφάλεια των διοικούντων που ξέρουν πολύ καλά την ανεπάρκειά τους. Που ξέρουν πως δεν έχουν τα κότσια να απαντήσουν στις αναζητήσεις των παιδιών ούτε με έργα αλλά ούτε και με πειστικά λόγια. Όσο για τους καλλιτέχνες..
Στο logg toy saltatempo (μπορείς να μπείς από το δικό μου blog) έχω αφήσει τον όρκο των σαράντα ποιητών στο διεθνές συνέδριο για την προστασία του πολιτισμού από το φασισμό, που έγινε ένα χρόνο μετά την δολοφονία του Λόρκα στη Βαλένθια. Αξίζει τον κόπο αν δεν το ξέρετε να το διαβάσετε.
Δημοσίευση σχολίου