Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008

Μήπως ξέχασες τα παπούτσια σου;

Πρωτότυπος τίτλος: "Παπούτσι από το Ιράκ κι ας είναι μπαλωμένο..."
Πήγε ο Μπους, λέει, στο Ιράκ επίσκεψη για να δει τα στρατευμένα νιάτα της πατρίδας του που παραμένουν για χρόνια πολλά σε ξένες πατρίδες για να διαδώσουν παντού στον κόσμο τον αμερικανικό πολιτισμό που βασίζεται στην ελεύθερη έκφραση της βούλησης! Κι εκεί που οργάνωνε με θαυμαστό τρόπο τις άναρθρες κραυγές του, ξαφνικά ο πρόεδρος δέχθηκε ένα ιρακινό παπούτσι! Για την ακρίβεια, απέφυγε διαδοχικά να δεχθεί, δύο παπούτσια - ένα αριστερό και ένα δεξί - που του πέταξε εξοργισμένος Ιρακινός δημοσιογράφος. Αμέσως μετά, οι σωματοφύλακες του προέδρου, "αγκάλιασαν" τον Ιρακινό και τον "βοήθησαν" να ξαπλώσει στο πάτωμα, ενώ αυτός φώναζε βρισιές και κατάρες κατά του προέδρου.
Ο πρόεδρος, ανακουφισμένος που απέφυγε τα ιπτάμενα παπούτσια, όπως όλοι οι σοβαροί ηλίθιοι, είπε ένα αστείο με άψογη Τεξανή προφορά που συνοδεύτηκε από χλιαρά γέλια των παρισταμένων. Οι άλλοι πάντως, παρακολουθούσαν έκπληκτοι την επίθεση που δέχθηκε ο πρόεδρος καθώς σε ένα ιερό χώρο όπως ο χώρος των συνεντεύξεων - λέμε τώρα - είναι γνωστό ότι οι μουσουλμάνοι βγάζουν τα παπούτσια τους πριν, και ποτέ αφότου εισέλθουν σε αυτόν.
Είναι αλήθεια ότι απογοητεύτηκα λίγο, όταν είδα πως και το δεύτερο παπούτσι δεν βρήκε στόχο! Από την άλλη πλευρά χάρηκα, γιατί κάτι τέτοια επεισόδια δίνουν καινούργιες ιδέες σε νέους ακτιβιστές για πρωτότυπους τρόπους διαμαρτυρίας.
Από την πλευρά των Αμερικανών, ο μελλοντικός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, κατήγγειλε τις ιρακινές βιοτεχνίες ότι κατασκευάζουν παπούτσια από ευτελή υλικά, που τα καθιστούν αναξιόπιστα όταν παλιώσουν αρκετά και ο ιδιοκτήτης τους αποφασίζει να τα "πετάξει".
Το περιστατικό, πάντως, ξεκίνησε νέα μόδα στην Υφήλιο, καθώς οι αντεξουσιαστές διαδηλωτές, αντί για πέτρες και αυγά πετάνε πλέον σκαρπίνια, μπότες και τσόκαρα, που όχι μόνο είναι πιο εύστοχα, αλλά δίνουν και ξεχωριστό "χρώμα" στα επεισόδια. Ήδη, στην Αθήνα, ομάδα κουκουλοφόρων λεηλάτησε γνωστά καταστήματα υποδημάτων για να μαζέψουν πυρομαχικά, μια και οι πέτρες στο Σύνταγμα είναι πλέον δυσεύρετες...
ΥΓ: Ο ιρακινός τρομοκράτης αποκάλεσε τον Πρόεδρο και "σκύλο", πράγμα που προκάλεσε την οργή όλων των σκύλων που παρακολουθούσαν συγκεντρωμένοι μπροστά στις τηλεοράσεις τους ανά την Υφήλιο την ομιλία του προέδρου...". Από εκείνη τη στιγμή αλλυχτούν ασταμάτητα, χωρίς να ακούνε τις ακαταπόνητες προτροπές των αφεντικών τους να ηρεμήσουν. Επιτέλους, και τον Μπους, ενώ μοιάζει με άνθρωπο, επανειλημμένως τον έχουν πει "γουρούνι", αλλά δεν το έκανε ζήτημα!
Γιώργος Δημητρίου Χ.
Η φωτογραφία προέρχεται από τον τόπο: http://news.pathfinder.gr/world/iraq/521278.html
Το πρωτότυπο άρθρο δημοσιεύθηκε στο: http://peslac.pblogs.gr/2008/12/papoytsi-apo-to-irak-ki-as-einai-mpalwmeno.html τη Δευτέρα, 15 Δεκεμβρίου 2008 1:29 μμ

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γειά σου φίλε Γιώργο
Χαιρετίζω την κατάργηση της ανωνυμίας σου. Μπαίνω με κάθε ευκαιρία στο post σου και βρίσκω συχνά ενδιαφέρουσες απόψεις. Τώρα για το συγκεκριμένο θέμα, δηλώνω αδυναμία να πετάξω τα παπούτσια μου στον κύριο πρωθυπουργό αν και πολύ ταχτικά αισθάνομαι την ανάγκη να το κάνω. Ο λόγος είναι πως έχω λίγα ζευγάρια και δεν είναι αρκετά παλιά που να μπορέσω να τα αποχωριστώ. Από την άλλη πλευρά, δεν έχω φτιάξει ακόμα προσωπικό blog και γι' αυτό δηλώνω προς το παρόν ανώνυμος, όμως σε βεβαιώνω πως έχω πολύ γνωστό ονοματεπώνυμο.
Τα λέμε ανάμεσα στις οθόνες και τα σύρματα.

fractal είπε...

Δεν φαίνεται πολύ εύκολο να σου πω αλλιώς τα ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ. Δέξου τα λοιπόν αν τα θέλεις από εδώ.

Γιώργος Χατζηαποστόλου είπε...

Αγαπητό fractal απ' όσο ξέρω κατοικείς σε ένα κάστρο που έχει τόσο πλατείς τοίχους που δεν επιτρέπουν στο σήμα του κινητού τηλεφώνου να περάσει. Επί πλέον ο κακός δράκος φρουρεί το κάστρο και φαίνεται να ελέγχει όλα τα εισερχόμενα μηνύματα. Το χειρότερο απ' όλα είναι πως εσύ θεωρείς πως ο δράκος έχει δικαίωμα να φέρεται σαν δράκος γιατί έτσι δικαιώνει την ύπαρξή του και από την άλλη θεωρείς αντιδημοκρατικό να απαιτήσεις να φέρεται σαν άνθρωπος. Επειδή τα παραμύθια με δράκους δεν με συγκινούσαν ποτέ, αφαιρώ από το παραμύθι τον δράκο και εύχομαι σε όλους τους υπόλοιπους γύρω του Χρόνια Καλά.