Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009

Ψηφιδωτό με φιλιά

αφιερωμένο στη Γαλήνη Γκ.
και στη Βασιλική Κ.


Καθαρή φωνή, αμίλητη,
έξω από το πρόσωπο, δεν διστάζει να εκφωνεί λόγους,
κρύβει με κόπο τα συναισθήματά της,
ασκητική παρουσία, μη πληθωρική, παρότι γυναικεία '
θαρρώ τη λεν’ Γαλήνη '
έρωτας υπό έλεγχο, τιμόνι στην αγάπη,
τυπική αποστροφή «εκ του φυσικού».

Ψίθυροι ' υγρό πυρ από χείλη στενά
ορίζουν τον παράδεισο και τα μυστικά.
Ανήσυχη, ερμηνευτική και λεπτοκαμωμένη '
θαρρώ τη λεν’ Βασιλική
κι «από καθέδρας» έκρινε
και ζει ευτυχισμένη.

Άφαντος ο σωτήρας των ανέραστων '
δικαιώνεται στη σιωπηλή συνενοχή
θυτών που χαίρονται την ήττα τους,
μέσα σε μια νίκη επιβίωσης ανούσια.

Απ’ τα θηκάρια ξέφυγαν τα ξίφη στον καθρέφτη
κι ανάσαναν στον ήλιο αλλά και στη βροχή .
κάτω από την αψίδα τους τα άτομα ξυπνάνε
να ξαναγίνουν πρόσωπα πασχίζουν το πρωί
κι αναρωτιούνται φωναχτά μέχρι να ’ρθει το δείλι
αυτοί οι γνωστοί- άγνωστοι χαμογελούν γυμνοί.

Κάθε βήμα της γυναίκας της αμέτρητης οργής
που αργά και ταραγμένα εκδηλώνει τη σιωπή '
την εξέγερση σιμώνει του απρόκλητου οργασμού,
μα την αναβάλλει πάλι με τη δύναμη θνητού.

Παιδιά γεννούν μόνο όσοι τ’ αγαπούν '
άνθρωπο πλάθει το ανδρόγυνο κι όχι η γυναίκα μόνο,
δίδυμο που υπάρχει πέρα απ’ τον ερωτισμό '
ένωση που δεν διχάζεται μετά τον χωρισμό.

Πτώση που μοιάζει ελεύθερη από γέφυρα σχοινένια
που προσκυνά λυτρωτικά να φτάσει στο νερό '
άγκυρα που ξεχύνεται ν’ αγγίξει το βυθό
και παρασέρνει μονομιάς καδένα σιδερένια
που την προσέχει από ψηλά, πριγκίπισσα κερένια,
ν’ αυτοκτονεί ευθύγραμμα και λίγο κατά τύχη
να σημαδεύει μοναχά μ’ ασφάλεια και λήθη.

Μάτια κλειστά - ψυχή φουρτουνιασμένη
μέσα στην κοινωνικοποίηση αόρατη και ξένη
προσέχει και παραφυλά όποιον την απειλήσει
και απωθεί τον πειρασμό που θα την κατακλύσει '
ποτέ δεν θα τιμωρηθεί ' μα ούτε θα δικαιωθεί.
Τι λές; Θα βρει τη λύση;




Απρίλιος 2008

6 σχόλια:

fractal είπε...

Γιατί δεν επιχειρείς εσύ να βρεις τη λύση. Θα σε ευγνωμονούν. Ίσως.

Γιώργος Χατζηαποστόλου είπε...

Αγαπητό f
δεν είχαμε ποτέ την ευκαιρία να μιλήσουμε εκτός Διαδικτύου για να γνωρίσω επιτέλους το πρόσωπο και το φύλο σου. Έτσι πρέπει να απαντήσω σε δύο, ή μάλλον τρεις, πιθανές εκδοχές.
Αν είσαι γυναίκα, θα πρότεινα να μην ζηλεύεις γιατί δεν έχει νόημα να ζηλεύεις τη σκέψη ενός αγνώστου που του αρέσει να αναλύει τον γυναικείο ψυχισμό, στο βαθμό που του το επιτρέπουν η γνώση και η εμπειρία του.
Αν είσαι άντρας, θα έπρεπε να το χαρείς και να με ενθαρρύνεις να συνεχίσω την ανάλυση.
Αν ανήκεις στο τρίτο φύλο, δικαιούσαι να εκφράζεις οποιαδήποτε θέση, βάσιμη ή αβάσιμη, επιθυμείς, γιατί όσοι διαβάσουν το σχόλιο θα αποδώσουν την άποψη στις πολυθρυλούμενες ιδιαιτερότητές σας.
Εγώ διαισθάνομαι πως δεν είσαι άντρας, αλλά ανησυχώ μήπως δεν είσαι ούτε άντρας ούτε γυναίκα.

ολα θα πανε καλα... είπε...

Καλησπέρα.Πολύ μου άρεσε η φωτογραφία αυτής της ανάρτησης.Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω από εδώ γι αυτό που γράψατε! - ξέρετε εσείς τι εννοώ.Να είστε καλά!Καλό βράδυ.

Γιώργος Χατζηαποστόλου είπε...

Ευχαριστώ για την επίσκεψη "Όλα..."
Επειδή δεν έχω λόγους να κρύβομαι, η πόρτα μου είναι πάντα ανοιχτή. Δεν χρειάζεται να χτυπάτε το κουδούνι, σας περιμένουμε. Αν δεν είναι ακραίο ένα σχόλιο δεν θα αφαιρεθεί ποτέ σε αυτό τον χώρο.
Ο τρόπος που εκφράζει κάποιος τη διαφωνία του είναι καθρέφτης του εαυτού του.
Όταν τα κείμενα πληγώνουν μόνη παρηγοριά μας απομένουν οι φωτογραφίες.
"Από μικρή χαραγματιά κοιτούσες νύχτα-μέρα πως μεγαλώνει η φωτιά κι απλώνει στον αγέρα.
Σαν ραγίσει το ποτήρι, δεν τ' αγγίζεις άλλο πιά,
βάζεις μόνο ένα λουλούδι και στολίζεις μια γωνιά"
Σταύρος Κουγιουμτζής, Λ. Παπαδόπουλος (νομίζω), Γ. Νταλάρας.
Αφιερωμένο στους ερωτευμένους πυρομανείς, όποια φωτιά κι αν ανάβουν!

ολα θα πανε καλα... είπε...

ευχαριστώ και πάλι!

Γιώργος Χατζηαποστόλου είπε...

Παρακαλώ, "Όλα..."
Ευχαριστώ εγώ που με ταξιδεύεις με τα κείμενα και τις φωτογραφίες σου.