Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

Ίσκιοι και ψυχές











Ποιητική «μετα-γραφή» βασισμένη σε αποσπάσματα από το έργο του Κώστα Παπαϊωάννου: «Ο άνθρωπος και ο ίσκιος του»


Ανθρωπισμός και ψυχομαχία

Δεκαεννιά αιώνες κράτησε στα χέρια η επιστήμη
τη σμίλη, να δομήσει στέρεα την ψυχή
μα κατάφερε ν’ αφήσει τ’ άγαλμα χωρίς πνοή '
σπαράγματα και ψυχολόγια στο καμίνι.

Ψυχολόγια στον αφρό,
πλατειά εξέταση ' χαμένη,
την πίστη μόνο στο Θεό
να μοιάζει απομακρυσμένη,
σ’ έναν κόσμο / άλλο κόσμο,
- κόσμο μικρό -
στα μέτρα τα δικά μας
μα όχι πάνω απ’ την ψυχή.

Τι είναι το όν;
Τι συνθέτει το ποιόν;
Τι θα πει: «ενότητα ύφους;»
Ποιος θα μου λύσει αυτούς τους γρίφους;

Ένα όν μέσα στον κόσμο είναι αυτό
που άρχισε να περιγράφεται με λόγια,
λόγια που φανερώνουν την αλήθεια
και δίνουν στο φιλόσοφο μορφή
και χαρίζουνε στον άλαλο κραυγή.

Γιώργος Δημητρίου Χ.
Μάρτιος 2008


Η φωτογραφία προέρχεται από τον τόπο: http://www.politismospolitis.org/?p=1207

4 σχόλια:

ολα θα πανε καλα... είπε...

Δεν ξέρω ποιος είναι ο Κ.ΠαπαΪωάννου.Μια καλησπέρα αφήνω εδώ.

Γιώργος Χατζηαποστόλου είπε...

Καλώς την "Όλα.."
Τον Κώστα Παπαϊωάννου, που δεν τον ήξερα κι εγώ -μου σύστησε βιβλία του ένας φίλος, πέρισυ- είναι ένας σημαντικός Έλληνας διανοητής που έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στη Γαλλία διωγμένος -όπως τόσοι άλλοι- από την μεταπολεμική, εμφυλιοπολεμική κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα.

ολα θα πανε καλα... είπε...

Γιώργο,ευχαριστώ,έστω και καθυστερημένα,για την ενημέρωση!

Γιώργος Χατζηαποστόλου είπε...

Παρακαλώ, "Όλα..."
Κάθε φορά που συνειδητοποιώ πόσα αξιόλογα πράγματα δεν γνωρίζω και ποιούς σημαντικούς ανθρώπους προσωπικά ή μέσα από την καταγεγραμμένη σκέψη τους μπορεί να γνωρίζω με μεγάλη καθυστέρηση ή μπορεί και να μην γνωρίσω ποτέ, αισθάνομαι δέος για τη σύντομη ζωή μας.