| Πως μπορεί να νικηθεί η ψυχική ασθένεια - Η προσωπική μου εμπειρία (Ν. Β.) |
| Εισήγηση Νατάσας Βασιλάκη Ημερίδα ΣΟΨΥ Κιάτο 23/10/09 Κυρίες και Κύριοι, Αγαπητοί φίλοι, Ο Σύλλογος Οικογενειών Ψυχικής Υγείας (ΣΟΨΥ) μου ζήτησε να σας μιλήσω σήμερα ως ασθενής που τα έχει καταφέρει. Έτσι λοιπόν το κεντρικό μήνυμα της εισήγησής μου είναι ότι η ψυχική ασθένεια, παρ’ όλο που είναι πολύ άσχημη κατάσταση και είναι ισόβια, μπορεί να νικηθεί, δηλαδή να ελεγχθεί ακόμα και στο 100%. Ναι, μπορούμε να ρίξουμε κάτω το τέρας που λέγεται ψυχική νόσος, αρκεί να εφοδιαστούμε με τα κατάλληλα όπλα και να τα χρησιμοποιήσουμε σωστά. Πάσχω από ψυχική ασθένεια (σχιζοσυναισθηματική διαταραχή) εδώ και 18 χρόνια, αλλά σήμερα ευτυχώς είμαι σε θέση να δουλεύω, να είμαι υπεύθυνη για το σπίτι και τα παιδιά μου, να κάνω εθελοντισμό στην ψυχική υγεία και παράλληλα να κάνω σπουδές (μεταπτυχιακό στην κλινική ψυχολογία). Δόξα σοι ο Θεός. Αυτό όμως δεν μπόρεσε να γίνει εν μία νυκτί. Για να φτάσω εδώ που έφτασα χρειάστηκε να κάνω μικρά-μικρά βηματάκια, να προοδεύω με ρυθμό σαλιγκαριού, και μερικές φορές στην πρόοδό μου υπήρξαν και πισωγυρίσματα. Πήγα καλά με τη διαχείριση της ψυχικής ασθένειας πρώτον διότι πήγα παραπέρα από το να παίρνω απλώς τα φάρμακά μου. Το να πάρει τα φάρμακά του είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει ο ασθενής αλλά αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό για να ελέγξει την ασθένεια στο 100%• χρειάζονται κι άλλα πράγματα. Εγώ έκανα 5 άλλα πράγματα. Και οφείλω να πω ότι ήμουν τυχερή διότι τα φάρμακα που μου έδωσαν να πάρω «μου πήγαν καλά», δηλαδή με «έπιασαν». Δυστυχώς υπάρχουν άλλοι ασθενείς που τα φάρμακά τους δεν τους πιάνουν και η ζωή τους είναι κόλαση. Δεύτερον, πήρα από πολύ νωρίς στα δικά μου χέρια την ευθύνη για τη θεραπεία μου. Με άλλα λόγια, δεν χρειάστηκε ποτέ κανείς να μου βάλει κρυφά σταγόνες Aloperidin στην πορτοκαλάδα μου. Τα πρώτα χρόνια (που εγώ τα λέω πέτρινα χρόνια), ο σύζυγός μου κατάφερε να έχει μία διακριτική επίβλεψη χωρίς να γίνει υπερπροστατευτικός και χωρίς ποτέ να με εξαναγκάσει να πάρω θεραπεία με το ζόρι. Αυτή η διακριτικότητα μου έκανε πάρα πολύ καλό. Τώρα θα περάσω στο επόμενο μέρος της εισήγησής μου, για να σας πω τα 5 πράγματα που έκανα πέρα από τη φαρμακοθεραπεία τα οποία με βοήθησαν καταλυτικά. 1) Το πρώτο ήταν ο υγιεινός τρόπος ζωής. Αυτό σημαίνει κατάλληλη υγιεινή διατροφή, και όσο μπορώ οικονομικά, προσπαθώ να καταναλώνω βιολογικά προϊόντα. Η αλήθεια είναι ότι στερούμαι πολλά άλλα πράγματα ώστε να μπορώ να αγοράζω βιολογικά τρόφιμα. Όμως στην ποιότητα της διατροφής δίνω πάρα πολύ μεγάλη σημασία διότι καμία θεραπεία, όσο ακριβή και προχωρημένη κι αν είναι, δεν είναι αποτελεσματική εάν ταυτόχρονα κάνουμε μία ακατάλληλη διατροφή. Στον καλύτερο γιατρό του κόσμου κι αν πάτε, τα περισσότερα λεφτά του κόσμου κι αν ξοδέψετε για μία θεραπεία, αν δεν βοηθήσετε με σωστή διατροφή τότε δεν κάνετε τίποτα. Η σωστή διατροφή είναι η βάση. Υγιεινός τρόπος ζωής σημαίνει επίσης καθημερινή άσκηση και περπάτημα. «Όποιος δεν βρίσκει χρόνο να γυμναστεί, σίγουρα θα βρει χρόνο να αρρωστήσει», διάβασα σε κάποιο βιβλίο υγείας. Τέλος, υγιεινός τρόπος ζωής σημαίνει αποχή από το κάπνισμα, την κατανάλωση καφεΐνης και αλκοόλ, και αποφυγή ξενυχτιού και όσο γίνεται αποφυγή ακτινοβολιών (π.χ. κινητό). 2) Το δεύτερο πράγμα από τα πέντε είναι η ωφέλεια από την εναλλακτική ιατρική. Τα τελευταία χρόνια άρχισα να παίρνω συμπληρώματα διατροφής (π.χ. βιταμίνες, ζωτικά λιπαρά οξέα όπως Ω3 και άλλα). Εδώ και ένα χρόνο άρχισα να παίρνω ειδικές βιταμίνες που προορίζονται ειδικά για ψυχιατρικούς ασθενείς και έχουν υποστεί ειδική επεξεργασία. Με τις ειδικές αυτές βιταμίνες έγινα άλλος άνθρωπος. Για παράδειγμα κόπηκαν τα ανεβάσματά μου, που οδηγούσαν σε υπομανία αν δεν τα κατέπνιγα εγκαίρως. Επίσης με τη βοήθεια της εναλλακτικής ιατρικής, δηλαδή με θεραπευτικά πρωτόκολλα εναλλακτικής ιατρικής μπόρεσα να αποκαταστήσω ορισμένα προβλήματα υγείας όπως αλλεργίες και σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου. Για κάποια άλλα προβλήματα υγείας που απέκτησα στην πορεία και οφείλονται στη μακροχρόνια χρήση φαρμάκων (όπως π.χ. ο υποθυρεοειδισμός, εκφυλιστική αρθροπάθεια και παθολογική ανοχή γλυκόζης) η εναλλακτική ιατρική δεν μπόρεσε να με βοηθήσει αποκλειστικά. Εκεί χρειάζομαι και την ταυτόχρονη βοήθεια από την κλασσική ιατρική. Επίσης με βοήθησαν και κάποιες θεραπευτικές τεχνικές της εναλλακτικής ιατρικής όπως η ομοιοπαθητική και ο βιοσυντονισμός, καθώς και τακτικές αποτοξινώσεις από βαρέα μέταλλα, τοξίνες και λοιπά χημικά. 3) Το τρίτο πράγμα που με βοήθησε πάρα πολύ ήταν η ενημέρωση από Αγγλικά κυρίως βιβλία. Λόγω επαγγέλματος έτυχε να ξέρω καλά Αγγλικά. Έτσι, σε μία εποχή που δεν υπήρχε τίποτα στα ελληνικά για τη διπολική διαταραχή, ούτε βιβλίο ούτε ιστοσελίδα, μπορούσα να ενημερωθώ για την ασθένειά μου μόνο από ξένα βιβλία και ιστοσελίδες. Κάθισα και διάβασα όχι μόνο για τη διπολική διαταραχή, αλλά και για θέματα διατροφής, υγείας και ψυχολογίας, τόσο από Αγγλικά όσο και από ελληνικά βιβλία. Τέλος τα Αγγλικά μου με βοήθησαν να ανακαλύψω την ορθομοριακή ιατρική και ψυχιατρική. Η ορθομοριακή ψυχιατρική θεραπεύει την ψυχική ασθένεια χρησιμοποιώντας μόνο φυσικά συστατικά όπως βιταμίνες, μεταλλικά άλατα, αμινοξέα, ζωτικά λιπαρά οξέα όπως τα Ω3 και είναι πάρα πολύ αποτελεσματική και ακίνδυνη αν γίνει σωστά. Ο λόγος που δεν έχει διαδοθεί πολύ είναι ότι: δεν συμφέρει οικονομικά τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες, οι οποίες, όπως αποδεικνύεται, βάζουν τα μεγάλα κέρδη πάνω από την πραγματική υγεία και ευημερία του ψυχιατρικού ασθενούς. 4) Το τέταρτο πράγμα που με βοήθησε πάρα πολύ ήταν η ψυχοθεραπεία, ατομική, ομαδική και οικογενειακή. Δυστυχώς, παρ’ όλο που ακόμη και η κλασσική ψυχιατρική τη συνιστά, υπάρχουν αρκετοί ψυχίατροι ακόμα που δεν την παραδέχονται και πολύ, ειδικά στην Ελλάδα, και έτσι δεν παραπέμπουν τον ασθενή για ψυχοθεραπεία-απλώς αρκούνται στα φάρμακα. Εμένα η ψυχοθεραπεία μου μεταμόρφωσε τη ζωή μου και στο τέλος με βοήθησε να βρω νόημα ζωής, πράγμα που με απάλλαξε από την κατάθλιψη. Πρέπει να τονίσω ότι την ατομική ψυχοθεραπεία, έστω και για λίγο, την έχουν ανάγκη όλοι οι άνθρωποι σε κάποια φάση της ζωής τους• δεν είναι μόνο για τους ψυχιατρικούς ασθενείς. Πολλές φορές οι συμπληγάδες τις ζωής που συναντάμε όλοι μας λίγο-πολύ, κάνουν για όλους την ψυχοθεραπεία απαραίτητη. Το ίδιο ισχύει και για την οικογενειακή θεραπεία: όλες οι οικογένειες τη χρειάζονται. Πάρα πολλά διαζύγια θα είχαν αποφευχθεί και πάρα πολλές οικογένειες θα ήταν πολύ πιο ευτυχισμένες αν η οικογενειακή θεραπεία ήταν γενικευμένη.Ήταν τόσο ευεργετική για μένα η ψυχοθεραπεία, που τα τελευταία χρόνια αποκαλώ την ψυχολογία «επιστήμη της ευτυχίας». 5) Το πέμπτο πράγμα που μπορεί πολύ να βοηθήσει κάποιον, είτε ασθενή, είτε μέλος οικογένειας είναι η συλλογικότητα και η συσπείρωση σε οργανώσεις. Οι ΣΟΨΥ είναι παράδειγμα τέτοιων οργανώσεων, όπως και οι οργανώσεις ασθενών και συνηγορίας. Η συσπείρωση σε οργανώσεις σας προσφέρει αλληλοενημέρωση, αλληλοϋποστήριξη και ενισχύει την διαπραγματευσιμότητα των εμπλεκομένων στην ψυχική υγεία. Αν θέλουμε λοιπόν το κράτος να δίνει περισσότερα χρήματα για προαγωγή της ψυχικής υγείας, ο δρόμος είναι ένας: η συσπείρωσή μας σε οργανώσεις, καθότι «Η ισχύς εν τη ενώσει». Ευχαριστώ. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου