Το όνομα κάθε ανθρώπου διαισθάνομαι πως μεταφέρει ένα ειδικό συναισθηματικό και πνευματικό φορτίο και μπορεί πολλές φορές να λειτουργήσει ως προσωπική ή κοινωνική δέσμευση συμπεριφοράς, όταν ακολουθεί στοιχειώδεις ηθικούς κανόνες. Αντιλαμβάνομαι το όνομα ως μια αποτύπωση της Θείας Χάρης πάνω στο πρόσωπο αλλά και στην κινητική κατάσταση κάθε ανθρώπου. Έτσι εξηγείται το χάρισμα του γέροντα Παϊσιου να αναγνωρίζει και να καλεί με τα ονόματά τους όσους αγνώστους τον επισκέπτονταν για πρώτη φορά στο Άγιο Όρος, τον καιρό που ζούσε εκεί.
Οι Σοφίες που γνώρισα έως σήμερα στη ζωή μου δικαιολογούσαν με έναν τρόπο το όνομά τους, οι Ελπίδες επίσης, ενώ οι Αγάπες απολάμβαναν την τύχη τους, επειδή νόμιζαν πως είχαν μια δεδομένη κληρονομιά θηλυκότητας, ενώ στην πράξη συνέχεαν το όνομά τους με τον Έρωτα. Μέχρι σήμερα δεν έχω γνωρίσει καμία Πίστη, όμως έχω πίστη στο Θεό. Καταλαβαίνω ότι δεν χρειάζεται να γενικεύσω την έννοιά Του σε "Ανώτερη Δύναμη" για να Τον δεχθώ, επειδή η αθεϊα είναι της μόδας και μπορεί να κινδυνεύσω να θεωρηθώ "out".
Οι Σοφίες που γνώρισα έως σήμερα στη ζωή μου δικαιολογούσαν με έναν τρόπο το όνομά τους, οι Ελπίδες επίσης, ενώ οι Αγάπες απολάμβαναν την τύχη τους, επειδή νόμιζαν πως είχαν μια δεδομένη κληρονομιά θηλυκότητας, ενώ στην πράξη συνέχεαν το όνομά τους με τον Έρωτα. Μέχρι σήμερα δεν έχω γνωρίσει καμία Πίστη, όμως έχω πίστη στο Θεό. Καταλαβαίνω ότι δεν χρειάζεται να γενικεύσω την έννοιά Του σε "Ανώτερη Δύναμη" για να Τον δεχθώ, επειδή η αθεϊα είναι της μόδας και μπορεί να κινδυνεύσω να θεωρηθώ "out".
Έχω μια συμπάθεια, την ίδια στιγμή, για τις ημέρες που γιορτάζουν περισσότεροι ή περισσότερες από ένας ή μία άγιοι ή άγιες. Θεωρώ πως, με κάποιο τρόπο, είναι μια δικαίωση του ομαδικού χαρακτήρα της πίστης που ξεκινάει ως ατομική υπόθεση υπερφυσικής επικοινωνίας ανθρώπινου-Θείου και τείνει να γίνει οικουμενική καθημερινή πρακτική. Παρακάμπτουμε τη διάθεση ηθικοπλαστικής επίδρασης του αφηγητή και προσεγγίζουμε το περιεχόμενο αυτής της αληθινής ιστορίας που τόσο πολύ μοιάζει με παραμύθι. Κατά τη γνώμη μου και σύμφωνα με την αντίληψη πολλών άλλων, θρησκεία δεν είναι ο κλήρος -εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων- ο εμπλεκόμενος είτε με την πολιτική είτε με την κοινωνική εξουσία ' είναι ο μισότρελλος από την ερημιά και την απομόνωση ερημίτης που επισκέπτεται σπάνια την Αθήνα ή τις μεγάλες πόλεις και κινείται γρήγορα ανάμεσα στον κόσμο χωρίς να πολυκοιτάζει γύρω του ' ξέρει πως λειτουργεί η κοινωνία ' δεν χρειάζεται να διαβάσει τις στατιστικές μετρήσεις της κοινής γνώμης και έχει χρόνια τώρα αποκλείσει την περίπτωση του στατιστικού λάθους.
Τα παραμύθια όπως και οι αληθινές ιστορίες δε μας δεσμεύουν ' μας συντροφεύουν.
Τα παραμύθια όπως και οι αληθινές ιστορίες δε μας δεσμεύουν ' μας συντροφεύουν.
Χρόνια πολλά Σοφία, χρόνια πολλά Πίστη, χρόνια πολλά Ελπίδα, χρόνια πολλά Αγάπη!
Γιώργος Δημητρίου Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου