Ανοίγοντας την τηλεόραση ένα βράδι στις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη,άκουσα το πρώτο "Άχ!" και κάθισα καλύτερα στη θέση μου για να καταλάβω τι συμβαίνει! Ανατρίχιασα! Ένα μικρό παιδί τραγουδούσε -με φωνή ώριμης γυναίκας- το γνωστό παραδοσιακό τραγούδι "Τζιβαέρι"! Ένιωσα πλούσιος ' ένιωσα πλήρης!
Η παράδοσή μας είναι η πραγματική περιουσία μας. Η αφομοίωση και η μετουσίωση της Ελληνικής παράδοσης -σε όποιο βαθμό μπορούν να λειτουργήσουν στο μυαλό και στην ψυχή ενός μικρού κοριτσιού (10 ετών)- λειτουργούν ως λυτρωτική και σχεδόν μεταφυσική εμπειρία για όσους ενήλικες παρακολουθούν αυτή τη μοναδική ερμηνεία. Το αμήχανο χαμόγελο της μικρής ερμηνεύτριας, με την ολοκλήρωση του τραγουδιού, δείχνει την τεράστια διανοητική προσπάθεια που κατέβαλε για να καλύψει την απόσταση ανάμεσα στην παιδική και στην ενήλικη ζωή για διιάστημα 3΄λεπτών. Η Μαρίνα αντιμετώπισε το τραγούδι ως ένα δύσκολο θεατρικό ρόλο τον οποίο κατάφερε να υπηρετήσει με μια μοναδική "επαγγελματική" συνέπεια ενδεδυμένη ταυτόχρονα με την καθαρότητα και την αθωότητα της ηλικίας της.
Τα "Άχ!" της ήταν οι αναστεναγμοί της γερασμένης γυναίκας που φοβάται πως θα πεθάνει χωρίς να προλάβει να δει το ξενητεμένο εγγόνι της! Την κατάρα "ανάθεμα!" την εννοεί όταν την ψελλίζει! Ο λυγμός στη φράση: "...που πήρες το παιδάκι μου.." είναι ο αληθινός σπαραγμός της νησιώτισσας μητέρας που προσμένει το παιδί της. Η αποθέωση του τραγουδιού έρχεται με τη χαμηλόφωνη φράση: "Σιγανά και ταπεινά!" Τι άλλο να προσθέσω; Τα λόγια περιττεύουν!
Είχα χρόνια να συγκινηθώ τόσο και να κλάψω και δεν ήμουν ο μοναδικός. Η κάμερα εντόπιζε αντρικά πρόσωπα άναυδα ή φανερά συγκινημένα και γυναίκες να μειδιούν με νόημα στις θέσεις του κοινού. Ο Βαγγέλης Γερμανός που χαρακτηρίζεται από εξαιρετικό αυτοέλεγχο και τεράστια ψυχραιμία, με πολύ μεγάλη προσπάθεια κατάφερε να αρθρώσει δυό φράσεις: "... η παράδοση παραδίδεται σε ανθρώπους που την αφομοιώνουν και τη μετουσιώνουν παιδί μου κι εσύ το έκανες αυτό σε 2 λεπτά! Αυτό μόνο θα σου πω: με συγκίνησες παιδί μου! Μπράβο!". Τα μάτια της Ευρυδίκης ήταν λίμνες συγκίνησης και μίλησε για : "μεγάλη ψυχή¨". Η Ντέμη είπε: "είσαι τυχερή!" Με τη φράση της αυτή εννοούσε προφανώς πως όποιος έχει τέτοιο καλλιτεχνικό χάρισμα, όπως η Μαρίνα, του το έδωσε ο Θεός και είναι ευλογημένος. Ο Γιώργος Θεοφάνους είχε ανατριχιάσει ολόκληρος στη διάρκεια του τραγουδιού, έστενε φιλιά και με τα δύο χέρια του στο τέλος του τραγουδιού και δυό φορές ενώ σχολίαζε -καθώς ακουγόταν πάλι το τραγούδι ως υπόκρουση- πήγε να βάλει τα κλάμματα!
Ένας από τους Πατέρες της Εκκλησίας μας έλεγε πως για να περάσει κάποιος την Πύλη της Βασιλείας του Θεού θα πρέπει να είναι παιδί ή θα πρέπει να σκύψει! Η Μαρίνα είναι παιδί και το κοινό υποκλίθηκε στην ανθρώπινη ποιότητά της. Η υποβλητική και διακριτική μουσική ανέδειξε ακόμα περισσότερο αυτή την ευαίσθητη παρουσία.
Ήταν μια ευτυχισμένη στιγμή για την Ελληνική τηλεόραση!
Γιώργος Δημητρίου Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου