Χθες -11 Ιουνίου- η τηλεόρασή μου άνοιξε (μετά από μήνες αναμονής) και έμεινε συντονισμένη σε ένα μόνο κανάλι - στο σωστό σταθμό - την ΕΡΤ. Δέκα λεπτά ήταν χρόνος αρκετός για να συνδεθούν οι τελευταίες στιγμές της παλιάς με τις πρώτες της νέας Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης. Προσέλαβα τη διάχυτη συγκίνηση που είχε απλωθεί στα πρόσωπα, τα χέρια και τα σώματα των μουσικών ως συνειδητοποίηση των πλούσιων πολιτισμικών καταβολών της ελληνικότητάς μας.
Περίμενα μία ημέρα για να γράψω κάτι γιατί ήθελα να βεβαιωθώ πως πραγματικά άνοιξε η Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση και δεν θα έλθουν κάποιες διμοιρίες των Μονάδων Αποκατάστασης Τάξης για να "επαναφέρουν την ασφάλεια" - αυτή την αναγκαστική συμμόρφωση με την ατμόσφαιρα του νεκροταφείου όπου οι άνθρωποι του πολιτισμού -και οι άνθρωποι εν γένει- "θάβονται" ζωντανοί επειδή ο πολιτισμός δεν επιτρέπει στους λειτουργούς του να αντιδράσουν βίαια απέναντι σε πολιτικούς νεκροθάφτες.
Το περασμένο βράδυ έλαβα ένα μήνυμα από έναν αγαπητό φίλο -τον Θοδωρή- με δύο μόνο λέξεις αλλά γραμμένες με μεγάλα γράμματα που έλεγε: "Σήμερα συγκινήθηκα". Αυτές οι δύο λέξεις ήταν και η αφορμή για να γράψω αυτά τα λίγα λόγια. (Το μήνυμα συνεχίζεται)
Γιώργος Χατζηαποστόλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου