Τα τελευταία χρόνια αποδίδουμε την απουσία προσωπικού, ιδεολογικού προσανατολισμού και την απώλεια ηθικής ταυτότητας σε μια ασαφή "εμπειρία" πολιτικής, πολιτιστικής και κοινωνικής κρίσης. Ακούμε διαρκώς οικονομικούς όρους με συχνότερο το: κούρεμα χρέους! Με τον όρο αυτό, οι ξένοι δανειστές -που ενοχλούνται άμα τους ονομάζουν τοκογλύφους- διαθέτουν χρήμα για τις τρέχουσες ανάγκες της χώρας μας και περιμένουν βέβαια ένα αξιοσέβαστο τόκο ως επιστροφή για την καλοσύνη τους να μας δανείζουν. Είναι ευαίσθητοι άνθρωποι, αλλά ξέρετε τι συμβαίνει: όποιος ασχολείται με το δανεισμό χρημάτων, ακόμη και χωρίς να το θέλει κατά βάθος, γίνεται σκληρός και άπληστος ' όσο περισσότερο τόκο κερδίζει για το κεφάλαιο που δανείζει τόσο περισσότερο αναζητά ' μέχρι του σημείου να μην είναι πια δυνατή η αποπληρωμή του χρέους που έχει στο μεταξύ υπερδιπλασιαστεί. Τότε υπάρχει ανάγκη να αφαιρεθεί ένα μέρος του τόκου που οφείλει ο δανειζόμενος ώστε να μπορέσει να αποπληρώσει το δάνειο ' αυτή η αφαίρεση ονομάζεται "κούρεμα".
Αλλά, ας ασχοληθούμε λίγο με το κούρεμα ως διαδικασία ατομικού καλλωπισμού. Όπως όλοι και όλες γνωρίζετε, το δεύτερο σημείο που κοιτάζει ένας άντρας σε μια γυναίκα είναι το κεφάλι και ιδιαίτερα τα μαλλιά της (το πρώτο είναι, βέβαια, το κορμί της). Οι γυναίκες έχουν, εδώ και πολλά χρόνια, πεισθεί από τον μηχανισμό προπαγάνδας της ανδροκρατούμενης κοινωνίας όπου ζουν πως το δυνατό τους σημείο είναι η ομορφιά και αυτή πασχίζουν να αναδείξουν και να προβάλλουν με κάθε τρόπο. Με τη σωματική άσκηση και την εξαντλητική δίαιτα οι γυναίκες καταφέρνουν να κάνουν το σώμα τους από επιθυμητό έως άκρως προκλητικό. Βασικό στοιχείο της περιποιημένης εμφάνισης είναι, όπως προειπώθηκε τα μαλλιά. Ως εδώ, όλα γνωστά, συνηθισμένα έως και βαρετά! Συμφωνώ με τη διαρκή διάθεση βελτίωσης της εξωτερικής εμφάνισης των γυναικών, αλλά, όχι όλων, μόνο όσων γνωρίζουν πως το ισχυρότερο σημείο είναι το μυαλό και όχι η μορφή του σώματός τους. Και κάτι ακόμα: η βελτίωση στην εμφάνιση πρέπει να ακολουθεί κάποιους κανόνες: ναι, καλύπτουμε τα γκρίζα ή λευκά μαλλιά, αλλά με το ίδιο χρώμα με το φυσικό. Αλλαγή στο χρώμα δε σημαίνει ανεξαρτησία ή ελεύθερη έκφραση αλλά δήλωση ανεπάρκειας του εαυτού μας και ελλείμματος συναισθηματικού και ψυχικού. Αν μπούμε αναλυτικότερα και στο θέμα του χρώματος, τότε εισερχόμαστε στο χώρο της ψυχασθένειας. Αλλά δε θα μπούμε, θα ασχοληθούμε με ένα κυρίως χρώμα που είναι και επίκαιρο αυτές τις μέρες, με το κόκκινο.
Θα πρέπει να σας εξομολογηθώ πως έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στις κοκκινομάλλες -τις φυσικές, να μην παρεξηγούμεθα. Γιατί άλλο κόκκινα μαλλιά και άλλο μαλλιά βαμμένα κόκκινα. Οι φυσικές κοκκινομάλλες πέρα από το πυροκόκκινο μαλλί, διαθέτουν και μια ιδιαίτερα ευαίσθητη επιδερμίδα, γι αυτό και τη στολίζουν συχνά, αρκετές γοητευτικές φακίδες. Ήταν ένα είδος πολύ συχνό στην Ιρλανδία και σπάνιο στην Ελλάδα πριν από μερικές δεκαετίες, αλλά εδώ και 30 χρόνια οι κοκκινομάλλες πολλαπλασιάζονται επικίνδυνα, σε βαθμό που να έχω πλέον απευαισθητοποιηθεί από αυτές. Οι πλούσιοι του κόσμου έχουν αποφασίσει να διαμορφώσουν όχι μόνο την καθημερινή μας ζωή αλλά και τη σκέψη μας. Θεωρώ ανεπίτρεπτο να απομυθοποιούν τις φαντασιώσεις μου. Ως εδώ και μη παρέκει!
Καιρό τώρα αισθάνομαι σίγουρος πως ήρθε η ώρα να πάρουμε μέτρα: κούρεμα, χτένισμα και λούσιμο! Το χτένισμα, πέρα από τον προσωπικό καλλωπισμό, είναι έννοια γνωστή στους διορθωτές και επιμελητές κειμένων, αλλά δεν έχω ακούσει να χρησιμοποιείται και ως οικονομικός όρος. Το χτένισμα θα μπορούσε ίσως να παραλληλιστεί με επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους στο χρόνο, κάπως όπως τα extensions ένα πράγμα! Αγνοώ παντελώς αν το λούσιμο περιλαμβάνεται και στους οικονομικούς όρους. Ίσως είναι έννοια συγγενική με το "ξέπλυμα του μαύρου χρήματος". Ποιός ξέρει; Ίσως κάποιοι αρχηγοί ή υψηλόβαθμα στελέχη πολιτικών κομμάτων και κάποιοι μεγαλοδημοσιογράφοι...
Θα μπορούσα να δεχθώ και τα τρία ως διαδοχικές φάσεις μιας οικονομικής διαδικασίας, αλλά όχι ξεκομμένο συνέχεια το "κούρεμα" και το "κούρεμα" και το "κούρεμα". Ντρέπονται να πουν "μείωση τόκων;" Αμ η άλλη επαναλαμβανόμενη φράση "μείγμα πολιτικής" ' και "χρησιμοποιήσαμε λάθος μείγμα μέτρων" και "δεν κάναμε μεταρρυθμίσεις" και "έχουμε ανάγκη από επενδύσεις" και αυτή η ρημάδα "η ανάπτυξη" μοιάζει με την ερωτική διάθεση ηλικιωμένου που κοιτάζει απελπισμένος το όργανό του που δεν λέει να σταθεί στο "ύψος των περιστάσεων" που να πάρει η ευχή!
Στο τέλος-τέλος, και για να πάψω να γκρινιάζω, παραδέχομαι ότι μ' αρέσουν τα κόκκινα, άντε και τα βαμμένα κόκκινα μαλλιά, αρκεί να έχει πετύχει το χρώμα!
Γιώργος Χατζηαποστόλου
