Εκδίδεσθε;

- Όχι!
- Κακώς ' πολύ κακώς!
- Γιατί δεν εκδίδεσθε; Οι τιμές πέφτουν ' μην καθυστερείτε!
Αλλά, ας μιλήσουμε σοβαρά!

Είδα μια πρόσκληση προχθές στο Βιβλίο των Προσώπων με τον Εκδότη CaptainBook να μας προσκαλεί: "Εκδοθείτε χωρίς ντροπή (και χωρίς ταλαιπωρία)".

Τον Καπετάνιο ή την Καπετάνισσα των εκδόσιμων ή των ήδη εκδομένων βιβλίων δεν τον γνωρίζω προσωπικά και γι' αυτό γράφω σ' εσένα αφηγήτρια των ιστοριών που αρχίζουν με τις προτροπές: "Έλα αύριο", "Σε περιμένω" κλπ. θεωρώντας πως είστε πολύ κοντινά πρόσωπα.

Αγαπητέ / αγαπητή CaptainBook, ανασκευάζοντας την πρόσκλησή σου θα έλεγα: "Αυτο-εκδώσου με συστολή" δε σου φταίει τίποτα ο ανύποπτος αναγνώστης.

- Λες να εκδόσεις βιβλίο ' για να γίνεις γνωστός;

- Μα κάτι τέτοιο θα συμβεί μόνο αν το βιβλίο σου έχει επιτυχία, πράγμα μάλλον απίθανο στην περίοδο της βαθιάς κοινωνικής κρίσης που διανύουμε.

- Να παρουσιάσεις το βιβλίο για να δηλώσεις την ύπαρξή σου σε ένα κοινό που πάντα εκτιμούσες ' στο αναγνωστικό κοινό;

- Θα πρέπει, μέχρι τώρα, να αισθανόσουν ανύπαρκτος αφού ανέβαλες διαρκώς να τολμήσεις να εκτεθείς! Η γραφίδα είναι όπλο για τους εκπαιδευτικούς, τους συγγραφείς, τους δημοσιογράφους και για όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους.

- Εκτός αν συμβαίνει κάτι άλλο: αισθάνεσαι να χάνεσαι στη μοναξιά σου να σβήνεις και να χρειάζεται να αρπαχτείς από ένα πλαστικοποιημένο εξώφυλλο και ένα πακέτο φύλλων χαρτιού για να επιπλεύσεις. Και τόσον καιρό το πλάσμα που κυκλοφορούσε μέσα στον κόσμο, τι ήταν; Η σκιά σου;

- "Υπάρχεις" θα μου πεις, αλλά όταν "εκδοθείς" και γίνεις γνωστός, είσαι καθαρότερα ορατός όπως ο ηθοποιός που πέφτει επάνω του το φως του προβολέα σε μια σκοτεινή σκηνή.

- Για ποιο λόγο να εμφανιστείς σε μια σκηνή; Έχεις να πεις κάτι καινούργιο;

- Με τη μέχρι τώρα εμπειρία μου από το χώρο της εκπαίδευσης και του κόσμου, διαπιστώνω κι εγώ με τη σειρά μου, πως ότι κι αν πούμε έχει ήδη ειπωθεί.

- Μπορεί να μου πεις: αναζητώ έναν διαφορετικό -δεν λέω πρωτότυπο, γιατί είναι μεγάλη κουβέντα- τρόπο να ξαναπώ ότι έχει ειπωθεί. Ας θεωρήσουμε πως είμαι ένας ιδιαίτερα τολμηρός και ανώριμος άνθρωπος και έχω πλήρη "άγνοια κινδύνου" του τι θα πει "εκτίθεμαι" και βγαίνω να μιλήσω ' πιστεύεις πως ο κόσμος θα αλλάξει πορεία έστω και κατά μία μοίρα;

- Μάλλον όχι, αλλά μπορεί να αλλάξω εγώ, οι πολύ κοντινοί άνθρωποι γύρω μου, ή όσοι άγνωστοι αισθάνονται οικεία διαβάζοντας ότι έγραψα. Είναι ωραίο συναίσθημα, αυτή η γαλήνια κατανόηση πως βοηθάς κάποιους με τα γραπτά σου να βάλουν τις σκέψεις τους σε μία τάξη -όχι την καλύτερη- αλλά πάντως βελτιώνοντας το οπτικό τους πεδίο.

- Πώς αλλάζουμε / αλλάζω, εμείς / εγώ;

- Συνειδητοποιώντας τι τελικά είναι ουσιώδες και τι αμελητέο για τη ζωή μας και προσαρμόζοντας κατάλληλα την πορεία μας.

- Το υλικό ή το άυλο μέρος του εαυτού μας έχει περισσότερη αξία;

- Και τα δύο θα μου πεις, αλλά επειδή συνηθίζουμε να κολακεύουμε τον εαυτό μας, συνήθως προτιμούμε να θεωρούμε το άυλο μέρος πιο πολύτιμο.

Εδώ που τα λέμε, νομίζω πως αν βρεθείς στην ανάγκη να πουλήσεις κάτι, νομίζω πως θα είναι πιο έντιμο να διαθέσεις -με "ενοίκιο"- το σώμα σου, παρά να πουλήσεις οριστικά την σκέψη, δηλαδή τη φωνή της ψυχής σου. "Έκδοση" πιστεύω πως είναι η παραμονή σε μια σχέση με αποκλειστική επιδίωξη τη σεξουαλική ικανοποίηση, η παραμονή σε μια συμβατική σχέση (γάμο-συμβίωση) για κοινωνικούς ή οικονομικούς λόγους και, βέβαια, η απροκάλυπτη εκπόρνευση. Οι βιωματικές παρατηρήσεις μου, έχουν δείξει πως όταν αρχίσεις να πουλάς το σώμα σου, φαίνεται πως συνηθίζεις αργά ή γρήγορα να παράγεις δύο αδόκιμες μορφές σκέψης που τις ονομάζω, για να διευκολυνθώ στην κατανόηση, αντι-σκέψη και παρα-σκέψη. Η πρώτη εκφράζει την υποκριτική σου σκέψη και έκφραση, δηλαδή τα ψέμματα που λες και η δεύτερη αφορά το πως παρουσιάζεις μισές αλήθειες, που δεν σε εκφράζουν πραγματικά, αλλά διευκολύνουν την πώληση του εαυτού σου.

Εκτιμώ βαθιά τις επαγγελματίες ιέρειες του έρωτα γιατί μ' αυτές ξεκίνησα, πραγματικά, την ερωτική μου ζωή και επειδή με δίδαξαν να μην απολαμβάνω τον έρωτα παρά μόνο αν ικανοποιήσω προηγουμένως τη γυναίκα που με συντροφεύει. Οι γυναίκες αυτές δεν προσποιούνται όταν συμπαθήσουν κάποιον "πελάτη" μετατρέποντάς τον άμεσα σε εραστή προσφέροντας με μια μεγαλόψυχη διάθεση τον εαυτό τους. Μακάρι να μπορούσα να ήμουν τόσο ειλικρινής όσο εκείνες.  Διαρκώς διαπιστώνω ότι κάτι κρύβω, κάτι σκεπάζω για να το ανασύρω αργότερα στην "κατάλληλη στιγμή" και να "πιάσω καλύτερη τιμή" στην "αγορά κοινωνικής ανοχής". 

Ότι έγραψα έως τώρα το έγραψα για μένα ' εξομολόγηση ήταν, προς έναν φανταστικό φίλο όπως αυτόν που έχουν τα μικρά παιδιά αλλά και διέξοδος σε μια επιτακτική ανάγκη να επικοινωνήσω και να σταματήσω επιτέλους να είμαι εσωστρεφής! Το περίεργο είναι ότι διάλεξα έναν εξαιρετικά εσωστρεφή τρόπο -το γράψιμο- για να πάψω να είμαι εσωστρεφής (κάπου το έχω διαβάσει αυτό). 

Επειδή εσένα φίλη / φίλε σε σέβομαι περισσότερο από τον εαυτό μου, θα μου επιτρέψεις να "διορθώσω" τα κείμενά μου -όσο μπορώ και όσο ξέρω- πριν να σου τα δώσω. Αν πρόκειται να γίνουμε ρεζίλι, ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον προηγουμένως, μήπως και μειώσουμε τη γελοιοποίηση του να εκτεθούμε δημοσίως, γιατί, μάλλον, δεν θα την αποφύγουμε...

Έτσι κι αλλιώς "υπήρξαμε" πριν από την έκδοση των κειμένων μας, κι ας μην το ήξεραν "οι άλλοι" και θα συνεχίσουμε, πιθανώς, να υπάρχουμε και μετά ' απλά, θα το έχουν πλέον μάθει και οι άλλοι!

Διευκρίνιση:  Τα γράφω όλα αυτά και συνεχίζω να κοκκινίζω! Μην το παρεξηγήσετε ' δεν κοκκινίζω επειδή ντρέπομαι ' σφίγγομαι γιατί προσπαθώ να αποφύγω να εξομολογηθώ τις ενδότερες σκέψεις μου στους άλλους, καθώς είναι συχνά τόσο αντισυμβατικές, ώστε, είτε θα τις θεωρήσουν αβάσιμες είτε θα γελάσουν μαζί μου. Από τη μια πλευρά, είναι δικαίωμά τους να θεωρήσουν αβάσιμες τις σκέψεις μου αλλά λυπάμαι πραγματικά γιατί διαπιστώνω πως απουσιάζει παντελώς από τη σκέψη τους η διαίσθηση και έχει κατακυριεύσει το χώρο του νου, η λογική. Άνθρωπος χωρίς διαίσθηση μοιάζει με τυφλό χωρίς μπαστούνι. Από την άλλη πλευρά, δεν με ενοχλεί να γελάνε μαζί μου, αλλά προτιμώ να συμβαίνει κάτι τέτοιο όταν το προκαλώ εσκεμμένα, δηλαδή σε υποψιασμένες στιγμές και επιδιώκω να διαρκέσει τόσον χρόνο όσον έχω προβλέψει (ούτε περισσότερο, ούτε λιγότερο). Αντιλαμβάνομαι το γέλιο ως μέρος μιας επιδιωκόμενης εκπαιδευτικής συμπεριφοράς, όχι σαν τρόπο έκφρασης προσωπικής αντίθεσης ή ενός κακώς εννοούμενου κοινωνικού σχολιασμού (ειρωνεία, διάθεση γελοιοποίησης του άλλου). Άλλωστε, κανένας δεν χρειάζεται τη βοήθεια κανενός για να γελοιοποιηθεί ' τα καταφέρνει μια χαρά και μόνος του, αρκεί να υπηρετεί μόνο ένα πράγμα: να "νομίζει" πως ξέρει τι κάνει! Οι βουδιστές μοναχοί θεωρούν τιμή τους να κάνουν τους άλλους να γελούν κι εγώ συμφωνώ μαζί τους και ας μην είμαι βουδιστής αλλά χριστιανός ορθόδοξος.

Αν, εκδίδοντας ορισμένα κείμενα, καταφέρω να κάνω τους άλλους να συγκινηθούν ή να γελάσουν (όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά διαδοχής) ταυτιζόμενοι κάποιες στιγμές με τη σκέψη μου, τότε, ίσως αποδειχθεί πως, τελικά, κάτι είχα να πω. Θα προσπαθήσω να τιμήσω την καλοπροαίρετη προτροπή σας: "Εκδοθείτε χωρίς ντροπή (και χωρίς ταλαιπωρία)" για να μην πάρει -όσον με αφορά-  τον χαρακτήρα βρισιάς, όπως, για παράδειγμα: "Άντε αυτο-εκδώσου!"

Χαίρετε!

Γιώργος Χ.