Καταγωγή δεν είναι μια αόριστη σύνδεση ενός ανθρώπου με κάποιον τόπο, μια σειρά από ασύνδετα γεγονότα που κυμαίνονται ανάμεσα στο παραμύθι και τη φλυαρία της διήγησης, αφελών ηλικιωμένων που είτε τα έχουν χαμένα είτε δεν έχουν την απαραίτητη πνευματική καλλιέργεια ώστε να μπορούν, με την αφήγησή τους, να καταθέσουν στην ιστορική μνήμη, μια ιστορία με διαύγεια και ακρίβεια.
Όπου τα βάσανα και οι ταλαιπωρίες των ανθρώπων -που ξεριζώνονται από τον τόπο τους για να εξυπηρετηθούν εγκληματικά σχέδια εθνοκάθαρσης απάνθρωπων κυβερνήσεων- υπερβαίνουν τα όρια της ανθρώπινης αντοχής, το ελεύθερο πνεύμα των ανθρώπων καταφεύγει στη βοήθεια του Υπέρτατου Όντος (του Θεού) και στην επικοινωνία μαζί του μέσα από τα όνειρα. Να ονειρεύεσαι έναν τόπο -το χώμα, τα βουνά, τη θάλασσα- είναι ουσιώδες αλλά δεν είναι αρκετό ' για να "επικοινωνήσεις" μαζί του ' πρέπει να ονειρευθείς κάτι ζωντανό: τους συμπατριώτες σου εκεί, τα ζώα, τη θάλασσα (το χρώμα της) αλλά και τα δέντρα που δεν υπάρχουν στον τόπο της εξορίας. Η θάλασσα αλλού είναι μαύρη, αλλού κίτρινη κι αλλού πράσινη ' μόνο στη Μεσόγειο και στην Ελλάδα είναι γαλάζια. Το συμβολικό δέντρο της Ελλάδας είναι η ελιά και Ελλάδα χωρίς ελιά δεν νοείται.
Ονειρεύομαι κάτι, σημαίνει πως δοκιμάζω να δώσω υπόσταση στην άυλη έννοια ενός πράγματος και προετοιμάζομαι -με έναν τρόπο- όταν το δω, να δεχθώ την υλική μορφή ύπαρξής του. Για παράδειγμα, όταν ονειρευθώ μιαν ελιά, ενώ δεν έχω δει ποτέ στη ζωή μου ελιά, πάει να πει πως προετοιμάζομαι να γυρίσω στην πατρίδα μου! Συχνά, οι άνθρωποι που θεωρούσαμε "δικούς μας", δηλαδή οι εντός των συνόρων Έλληνες, φέρονται σ' εμάς -τους πρόσφυγες- χειρότερα κι από ξένους, αλλά ο τόπος, τα ζώα και τα φυτά, θα μας δεχθούν. Ελλάδα δεν είναι, δυστυχώς, οι νέοι γείτονες που μας περιβάλλουν ' είναι οι μνήμες και οι καταβολές που φέρουμε μέσα μας!
Τι κι αν μας πουν: Κακώς ήρθατε εδώ!
Εμείς, να επιμένουμε να πιστεύουμε, πως:
Καλώς ορίσαμε στον τόπο μας!
Γιώργος Χατζηαποστόλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου