Γιώργος Σωτηρέλλης (Συνταγματολόγος, Αριστοτέλειο
Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) Θα λειτουργούσε ενισχυτικά στην εκπαιδευτική και
οικονομική ανάπτυξη η ίδρυση και λειτουργία μη κερδοσκοπικών ιδιωτικών
πανεπιστημίων σε τομείς όπου η χώρα έχει συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι άλλων
χωρών όπως, για παράδειγμα, η ναυτιλία, οι κλασικές σπουδές, ο τουρισμός.
Ιφιγένεια Καμτσίδου (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) Δεν μπορεί ένας δικαστικός λειτουργός να κατανοήσει την ακαδημαϊκή κοινότητα και τις λειτουργίες της και την ακαδημαϊκή πραγματικότητα.
Ερρίκος Βεντουράτος Ο καθορισμός υψηλότερων βάσεων θα μειώσει
δραματικά τον αριθμό των εισακτέων, θα οδηγήσει στο κλείσιμο έως και 50
πανεπιστημιακών τμημάτων με δραματικές επιπτώσεις στις επαγγελματικές
επιλογές των υποψήφιων εισακτέων και την οικονομική ανάπτυξη των πόλεων ανά
τη χώρα που φιλοξενούν φοιτητές.
Όθων Ηλιόπουλος (Ογκολόγος, Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Χάρβαρντ) Το αφήγημα των αρίστων είναι ψευδεπίγραφο. Ιστορική αναδρομή στην λειτουργία της αστυνομίας στα Αμερικανικά Πανεπιστήμια, πρώτα στο Γέιλ (1960) και μετά το 1999, ενισχυμένη παρουσία. Η αστυνομία χρησιμοποιήθηκε για να χαλιναγωγήσει το φοιτητικό κίνημα κατά την περίοδο του πολέμου στο Βιετνάμ. Παρατηρήθηκε εντονότερη παρουσία της αστυνομίας στα πανεπιστήμια όπου υπάρχει αυξημένος αριθμός μαύρων ή ισπανόφωνων φοιτητών, όχι επειδή παρουσιάζουν αυξημένη παραβατικότητα αλλά για φυλετικούς λόγους.
Τελική πρόταση: μέρος του τζίρου των εταιρειών να επανατοποθετείται στον χώρο της έρευνας των πανεπιστημίων. Η έρευνα να αποδοθεί στον έλεγχο του υπουργείου Παιδείας και όχι στο υπουργείο Ανάπτυξης.
Στάθης Γουργουρής (Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Κολούμπια Η.Π.Α.) Η αστυνομία στα πανεπιστήμια της Καλιφόρνιας, της Νέας Υόρκης και αλλού δεν επενέβαινε ποτέ στις καταλήψεις, παρά μόνο όταν συνέβαιναν αξιόποινες πράξεις και το μόνο δικαίωμα που είχε ήταν να παραδίδει τους δράστες στη δικαιοσύνη. Γενική διαπίστωση για τη λειτουργία των ελληνικών πανεπιστημίων: υπάρχει πρόβλημα αυτοδιαχείρισης, αλλά αυτό δεν μπορεί να λειτουργήσει ως άλλοθι εφαρμογής αυταρχικών πολιτικών.
Αλεξάνδρα Κορωναίου, (Κοσμήτορας Σχολής Κοινωνικών Επιστημών Πάντειου Πανεπιστήμιου) Με πρόφαση την περιφρούρηση της υγείας που απειλείται από την πανδημία του κορωνοϊού η κυβέρνηση επιχειρεί να περικόψει τις ελευθερίες λειτουργίας των πανεπιστημίων. Οι νέοι, συνολικά, θεωρούνται από την κυβέρνηση, απείθαρχοι, με έντονες τάσεις παραβατικότητας που -όπως και όλοι οι άλλοι πολίτες- είναι σκόπιμο να παραμένουν διαρκώς φοβισμένοι και επομένως ευκολότερα ελεγχόμενοι. Οι τέτοιοι πολίτες, όμως, είναι ελάχιστα συμμετοχικοί στην κοινωνία της ψηφιακής εποχής που έχει ήδη ξεκινήσει.
Θεοδόσης Πελεγρίνης (Πρώην πρύτανης Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών) Είναι μύθος ότι τα πανεπιστήμια αποτελούν εστίες ανομίας και στέγασης εξωδημοκρατικών στοιχείων. Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν πλήρωνε 48 φύλακες του ΕΚΠΑ με αποτέλεσμα την πλήρη απουσία ασφάλειας του ΕΚΠΑ για αρκετό διάστημα. Έτσι εννοούν την ασφάλεια στα Πανεπιστήμια;
Γιάννης Μυλόπουλος (Πρώην πρύτανης Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης) Το προτεινόμενο νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, είναι αυταρχικό, αντιεκπαιδευτικό και εν τέλει αντιαναπτυξιακό. Τα πανεπιστήμια χρειάζονται ασφάλεια όχι αστυνόμευση. Στόχος του νομοσχεδίου είναι η μείωση δαπανών και όχι η ασφάλεια των πανεπιστημίων όπως αποδεικνύεται και από την αύξηση του βαθμού των βάσεων εισαγωγής.
Μανώλης Μαργετάκης (Εκτελεστική Γραμματεία Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων) Η υπηρεσία φύλαξης των πανεπιστημίων δεν πρέπει να υπάγεται στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης αλλά στις πρυτανικές αρχές. Δεν θα δεχθούμε μια νέα χούντα στον χώρο της παιδείας.
Ευθύμης Λαμπαδάς (εκπρόσωπος νεολαίας φοιτητών ΣΥΡΙΖΑ) Το "Σπουδαστικό" Τμήμα της Αστυνομίας της Χούντας που στεγαζόταν εκείνη την εποχή μέσα στα πανεπιστήμια δεν μπορεί να αποτελεί πρότυπο για ένα νέο ίδιο θεσμό, σήμερα. Σας περιμένουμε την Πέμπτη στον δρόμο στην διαδήλωση διαμαρτυρίας κατά του νομοσχεδίου για την Παιδεία.
Διεύθυνε τη συζήτηση, με ευχάριστο και ανθρώπινο τρόπο, η κυρία Μερόπη Τζούφη.
Η προσωπική μου θέση:
Επειδή δεν ανήκω σε κόμματα, αλλά ψηφίζω κάθε φορά κατά συνείδηση, μπορώ -πιστεύω- να έχω τόσο νηφάλια όσο και ακριβή θέση για τα πολιτικά πράγματα στον τόπο μας. Οι νέοι καλά κάνουν και αγωνίζονται, αλλά η φωνή τους, δεν νομίζω πως θα φτάσει στ' αυτιά μιας κυβέρνησης που αποτελείται από τόσους νέους ανθρώπους που, όμως πάσχουν από "επιλεκτική κοινωνική κώφωση". Η 'πάθηση' αυτή συναντάται συχνά στους υπερήλικες. Ίσως, υποσυνείδητα, αυτός να είναι και ο λόγος που το κράτος ενδιαφέρεται τόσο για την προστασία της υγείας των ηλικιωμένων και δυσανασχετεί τόσο για την απειθαρχία των νέων.
Γιώργος Χατζηαποστόλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου