Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008

Μήπως ξέχασες τα παπούτσια σου;

Πρωτότυπος τίτλος: "Παπούτσι από το Ιράκ κι ας είναι μπαλωμένο..."
Πήγε ο Μπους, λέει, στο Ιράκ επίσκεψη για να δει τα στρατευμένα νιάτα της πατρίδας του που παραμένουν για χρόνια πολλά σε ξένες πατρίδες για να διαδώσουν παντού στον κόσμο τον αμερικανικό πολιτισμό που βασίζεται στην ελεύθερη έκφραση της βούλησης! Κι εκεί που οργάνωνε με θαυμαστό τρόπο τις άναρθρες κραυγές του, ξαφνικά ο πρόεδρος δέχθηκε ένα ιρακινό παπούτσι! Για την ακρίβεια, απέφυγε διαδοχικά να δεχθεί, δύο παπούτσια - ένα αριστερό και ένα δεξί - που του πέταξε εξοργισμένος Ιρακινός δημοσιογράφος. Αμέσως μετά, οι σωματοφύλακες του προέδρου, "αγκάλιασαν" τον Ιρακινό και τον "βοήθησαν" να ξαπλώσει στο πάτωμα, ενώ αυτός φώναζε βρισιές και κατάρες κατά του προέδρου.
Ο πρόεδρος, ανακουφισμένος που απέφυγε τα ιπτάμενα παπούτσια, όπως όλοι οι σοβαροί ηλίθιοι, είπε ένα αστείο με άψογη Τεξανή προφορά που συνοδεύτηκε από χλιαρά γέλια των παρισταμένων. Οι άλλοι πάντως, παρακολουθούσαν έκπληκτοι την επίθεση που δέχθηκε ο πρόεδρος καθώς σε ένα ιερό χώρο όπως ο χώρος των συνεντεύξεων - λέμε τώρα - είναι γνωστό ότι οι μουσουλμάνοι βγάζουν τα παπούτσια τους πριν, και ποτέ αφότου εισέλθουν σε αυτόν.
Είναι αλήθεια ότι απογοητεύτηκα λίγο, όταν είδα πως και το δεύτερο παπούτσι δεν βρήκε στόχο! Από την άλλη πλευρά χάρηκα, γιατί κάτι τέτοια επεισόδια δίνουν καινούργιες ιδέες σε νέους ακτιβιστές για πρωτότυπους τρόπους διαμαρτυρίας.
Από την πλευρά των Αμερικανών, ο μελλοντικός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, κατήγγειλε τις ιρακινές βιοτεχνίες ότι κατασκευάζουν παπούτσια από ευτελή υλικά, που τα καθιστούν αναξιόπιστα όταν παλιώσουν αρκετά και ο ιδιοκτήτης τους αποφασίζει να τα "πετάξει".
Το περιστατικό, πάντως, ξεκίνησε νέα μόδα στην Υφήλιο, καθώς οι αντεξουσιαστές διαδηλωτές, αντί για πέτρες και αυγά πετάνε πλέον σκαρπίνια, μπότες και τσόκαρα, που όχι μόνο είναι πιο εύστοχα, αλλά δίνουν και ξεχωριστό "χρώμα" στα επεισόδια. Ήδη, στην Αθήνα, ομάδα κουκουλοφόρων λεηλάτησε γνωστά καταστήματα υποδημάτων για να μαζέψουν πυρομαχικά, μια και οι πέτρες στο Σύνταγμα είναι πλέον δυσεύρετες...
ΥΓ: Ο ιρακινός τρομοκράτης αποκάλεσε τον Πρόεδρο και "σκύλο", πράγμα που προκάλεσε την οργή όλων των σκύλων που παρακολουθούσαν συγκεντρωμένοι μπροστά στις τηλεοράσεις τους ανά την Υφήλιο την ομιλία του προέδρου...". Από εκείνη τη στιγμή αλλυχτούν ασταμάτητα, χωρίς να ακούνε τις ακαταπόνητες προτροπές των αφεντικών τους να ηρεμήσουν. Επιτέλους, και τον Μπους, ενώ μοιάζει με άνθρωπο, επανειλημμένως τον έχουν πει "γουρούνι", αλλά δεν το έκανε ζήτημα!
Γιώργος Δημητρίου Χ.
Η φωτογραφία προέρχεται από τον τόπο: http://news.pathfinder.gr/world/iraq/521278.html
Το πρωτότυπο άρθρο δημοσιεύθηκε στο: http://peslac.pblogs.gr/2008/12/papoytsi-apo-to-irak-ki-as-einai-mpalwmeno.html τη Δευτέρα, 15 Δεκεμβρίου 2008 1:29 μμ

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Όσοι δεν έχασαν την ικανότητα να κλαίνε

Τετάρτη, 10 Δεκεμβρίου 2008 8:47 πμ
Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα, ΕΜΕΙΣ κλαίμε κι από μόνοι μαs

Η ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΖΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ
ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Δεν είμαστε τρομοκράτες, "κουκουλοφόροι", "γνωστοί-άγνωστοι"
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!
Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι ...;.
Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας!
Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ! Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.
Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη "βιτρίνα", παχύνατε, καραφλιάσατε,
___________________________________
ΞΕΧΑΣΑΤΕ! Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε,
Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους. ΜΑΤΑΙΑ!
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι, έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε.
Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε δεν δημιουργείτε!
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.
ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ - ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Που είναι οι γονείς;
Που είναι οι καλλιτέχνες;
Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν;
ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ! ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα,
ΕΜΕΙΣ κλαίμε κι από μόνοι μαs

Αναδημοσιεύεται από τον τόπο:
http://polygelio.pblogs.gr/2008/12/375227.html

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

"Ξεκλειδώνοντας" μια παλιά κλειδαριά

Το σύμβολο της εξουσίας (ο αστυνομικός) και της αντιεξουσιαστικής πάλης (ο νεαρός) συγκρούστηκαν και νίκησε ο δεύτερος. Ο νικητής δεν έζησε να χαρεί τη νίκη του. Η έλλειψη σεβασμού που έδειξε απέναντι στον ένστολο εκπρόσωπο της κρατικής εξουσίας έπρεπε να τιμωρηθεί και αυτό έγινε. Ο μικρός ενοχοποιείται γιατί είναι ύποπτος για τη δημιουργία ταραχών σε μια κοινωνία - την ελληνική - όπου όλοι οφείλουν να είναι ήρεμοι και ψύχραιμοι. Πρώτοι απ' όλους οι περισσότεροι από τους ηγέτες της πολιτικής εξουσίας δίνουν το καλό παράδειγμα, όντας σεμνοί και ταπεινοί - εξαιρούνται ορισμένοι υπουργοί (Παλιοκρασσάς, Τσιτουρίδης, Μαγγίνας, Ζαχόπουλος, Βουλγαράκης) και άλλοι που μου διαφεύγουν. Δεν πειράζει, δεν έχει νόημα να θυμόμαστε αυτά τα επώνυμα. Σημασία έχει να υπομένουμε τη φτώχια, την ανεργία και την ανελέητη φορολογία με στωϊκότητα. Η έκφραση του υπουργού της κυβέρνησης, μετά τα γνωστά γεγονότα, τα λέει όλα: "πρέπει να σταματήσουν οι ταραχές!". Με άλλα λόγια πρέπει να εξαληφθεί το σύμπτωμα, η αρρώστια δεν μας απασχολεί, αρκεί να μην έχει έντονα συμπτώματα. Η αρρώστια λέγεται ελλειμματική παιδεία, παγκοσμιοποιημένη αγορά εργασίας, στρεβλή κοινωνικοποίηση, ανίκανη πολιτική εξουσία. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κινούνται θύτης και θύμα. Καταλαβαίνω την αντίδραση των αντεξουσιαστών και υποστηρίζω το δικαίωμά τους να την ασκούν αλλά διαφωνώ με τα μέσα που χρησιμοποιούν, για να ενεργοποιήσουν την ελληνική κοινωνία: θίγουν το ατομικό συμφέρον των ανθρώπων που ανάμεσα στη σπασμένη βιτρίνα ενός μαγαζιού και τον θάνατο ενός ατίθασου παιδιού διαλέγουν το δεύτερο. Μια ακέραιη και λαμπερή βιτρίνα μπορεί να προσελκύσει το οικονομικό κέρδος και να θρέψει μια γυναίκα και ένα παιδί τουλάχιστον, δηλαδή δύο άτομα της οικογένειας του ιδιοκτήτη του μαγαζιού. Τρεις ζωντανοί είναι προτιμότεροι από έναν πεθαμένο, ο οποίος μάλιστα είχε το "θράσος" να υποστηρίζει την ιδεολογία του σε μια εποχή όπου οι ιδεολογίες αναπτύσσονται μόνο σε ελεύθερες νησίδες της ελληνικής κοινωνίας, όπως αυτή των Εξαρχείων. Στην εποχή των πολιτικών συμψηφισμών ανάμεσα στις ατασθαλίες μεταξύ των δύο μεγάλων ελληνικών κομμάτων, αλλά και μεταξύ των μικρότερων, επιτρέψτε μου αυτό τον ανίερο συμψηφισμό.
(Η φωτογραφία δημοσιεύεται στο in.gr)

Γιώργος Δημητρίου Χ.