Ένας χριστιανός ανθρωπιστής

Ο ανθρωπισμός είναι πάντα επίκαιρος
Νομίζω πως δεν είναι κάποια επέτειος (γέννησης, θανάτου) ή έτος αφιερωμένο στον ποιητή, έτσι έχω κάθε λόγο να μην ντρέπομαι που τον "θυμήθηκα" γιατί είχα συγκεκριμένο λόγο.
Οι άνθρωποι που αξίζει να θυμόμαστε -ποιητές, συγγραφείς, καλλιτέχνες- είναι "παντός καιρού" και "πάσης εποχής" ' δεν συμφωνείτε;
Διαβάζοντας ποιήματα του Βρεττάκου, αυτή την εβδομάδα, συνάντησα μια "γλυκιά" έκπληξη: Ένα μέρος των στίχων του αγαπημένου μου τραγουδιού των τίτλων τέλους της παλιάς σειράς "Βαμμένα Κόκκινα μαλλιά", δηλαδή του: "Τούτος ο ντουνιάς" είναι απόσπασμα από Μανιάτικο μοιρολόι, όπως σημειώνει ο Βρεττάκος.
Το ξαναθυμίζω γιατί αισθάνομαι να ζωντανεύει τη μεγάλη μας δημοτική παράδοση.
"Ξύπνα διαμάντι και ρουμπί
κι αφρέ του μαλαμάτου
πούχω δυό λόγια να σε που
του παραπονεμάτου"
Επιτρέψτε μου παρακαλώ να μοιραστώ μαζί σας μια σκέψη μου: Το ποίημα: "Χτες τη νύχτα ξαναγύρισα στον Ταϋγετο" (σ.171) θα είχε ενδιαφέρον να παρουσιαστεί σε μια εκδήλωση - βραδιά, παράλληλα με την "Αναφορά στον Γκρέκο" του Νίκου Καζαντζάκη, λόγω της θεματικής συνάφειας ή ως "ποιητικό" μνημόσυνο στον σπουδαίο συμπατριώτη του Βρεττάκου, τον Δημήτρη Λιαντίνη. Λέμε, τώρα...
Γιώργος Χατζηαποστόλου

Ν. Βρεττάκος, Τα Ποιήματα (τόμος πρώτος), Εκδ. Τρία Φύλλα 1999, σ.σ. 202